บทที่ 899

หม่าหลันเห็นเขียวฉางควนตัดเยื่อใยเช่นนี้ พูดด้วยความ โมโหว่า: “ใช้ได้นะคุณ ไปด้วยกันไม่ได้แล้วใช่ไหม? ได้ งั้นคุณก็ แยกกันอยู่กับฉันไปเลย หลังจากนั้นก็ไปฟ้องหย่าที่ศาล

ขณะที่พูด หม่าหลันทำเสียงเย็นชา และพูดว่า “แต่เชียวฉาง ควน ฉันบอกคุณล่วงหน้าได้เลยนะ ฉันคนนี้จิตใจคับแคบมาก ถ้าหลังจากที่คุณหย่ากับฉัน แล้วฉันรู้ว่าคุณใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีกว่า ฉัน สบายกว่าฉัน งั้นฉันคงจะรู้สึกแย่!

“คนอย่างฉันพอรู้สึกแย่จะทำเรื่องอะไรขึ้นมา คุณก็น่าจะรู้ดี กว่าใคร ถึงตอนนั้นฉันต้องทำให้คุณรู้สึกแย่ยิ่งกว่า เมื่อเป็นแบบ นี้ในใจของฉันก็จะเข้ากัน!

“หรือจะพูดได้ว่า ถึงตอนนั้นถ้าคุณกล้าไปหานั่งจิ้งจอกข้าง นอก แอบใช้ชีวิตกันอย่างลับๆ งั้นฉันจะต้องสร้างความวุ่นวาย ให้คุณแน่ จากนั้นในทุกๆวันฉันก็จะก่อกวนคุณ ฉันจะเป็นผี คอย เป็นเงาของคุณ คุณจะไม่มีทางสลัดฉันทิ้งได้ตลอดไป!”

เมื่อเชียวฉางควนได้ยิน ก็รู้สึกกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ

จากความหมายของคำพูดหม่าหลัน แม้ว่าตัวเองทนเธอ 2 ปี ในที่สุดก็สามารถยกเลิกความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากับเธอได้ เธอก็จะไม่ยอมปล่อยเขาไป…….

ถ้าต่อไปเขาอยู่กับหานเหม่ยฉิง เมื่อหม่าหลันรู้เข้า งั้นเธอต้องบ้าแน่ ๆเลย?

ตอนนี้เธอยังไม่รู้เรื่องของทานเหม่ยจิง ต้องเข้ามาพัวพันกับ ตัวเองทุกวัน เหมือนตัวเองเป็น

ถึงตอนนั้นถ้ารู้เรื่องหานเหม่ยงแล้ว ถึงขนาดที่รู้ว่าเขากับ หานเหม่ยงอยู่ด้วยกัน นั่นก็ไม่ต้องเอามีดมาแทงตัวเองให้ตาย แล้วเหรอ?

อีกอย่าง ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ปล่อยเขา แต่เธอเองก็ไม่ปล่อย

หานเหม่ยจิงด้วย

ท้ายที่สุด เป็นเวลาหลายสิบปี เธอก็จะถือว่าหานเหม่ยงเป็น ศัตรูตัวฉกาจของเธอมาตลอด

เธอเป็นผู้หญิงปากร้ายที่สุดในเมืองจินหลิง หานเหม่ยงจะ

เป็นคู่ต่อสู้ของเธอได้อย่างไร?

ถึงตอนนั้นเธอกลัวว่าทำร้ายตัวเองเสร็จแล้ว ยังจะต้องการ ทำร้ายหานเหม่ยงอีก ถึงตอนนั้นก็จะยิ่งวุ่นวายกันไปใหญ่ คิดถึงตอนนี้ เซียวฉางควนก็กังวลจนแทบจะร้องไห้แล้ว

เขาถามตัวเองในใจอย่างสิ้นหวังว่า: “หรือว่าเชียวฉางควน อย่างฉันจะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับเหม่ยฉิงตลอดไปแล้วนั้นหรือ? หรือว่าเขียวฉางคนอย่างฉันหาความสุขเป็นของตัวเองไม่ได้ แล้วงั้น? หรือว่าเขียวฉางคนอย่างฉันทั้งชีวิตนี้ก็จะต้องอยู่กับ ผู้หญิงปากร้ายไปตลอดเลยใช่ไหม?”

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็เกิดความคิดที่อยากจะตาย
หม่าหลันกลับมีท่าทางเป็นผู้ชนะ กล่าวอย่างมีชัยว่า “ฉันจะ บอกคุณนะเซียวฉลางสวน ทั้งชีวิตนี้คุณไม่สามารถสลัดหม่าหลัน อย่างฉันได้ออกไปหรอก นอกจากฉันจะตาย! ถึงแม้ว่าฉันจะตาย ไปต่อหน้าคุณ ก่อนตายฉันก็จะให้คุณตามฉันไปด้วย ฉันจะไม่ ปล่อยให้คุณอยู่เสวยสุขคนเดียวบนโลกนี้หรอก”

เขียวฉางควนตัวสั่นด้วยความโกรธ แทบจะยืนไม่อยู่ เขา ตะโกนด้วยความเดือด: “หม่าหลัน คุณ………….คุณผู้หญิงชั่ว คุณมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ! บนโลกนี้มีคนหน้าด้านอย่างคุณได้ ยังไง?!”

“ทำไม?” หม่าหลันเลิกคิ้ว: “ฉันเป็นคนแบบนี้แล้วทำไมเหรอ? คนอย่างฉันแต่งงานกับคุณ มีลูกกับคุณไม่ใช่เหรอ? คุณคิดว่า หม่าหลันอย่างฉัน คุณจะทิ้งเมื่อไหร่ที่คุณต้องการก็ได้งั้นเหรอ?”

เชียวฉางควนโกรธหม่าหลั่นจนร้องไห้ พูดอย่างสะอึกสะอื้น ว่า: “สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดในชีวิตก็คือแต่งงานกับคุณ! ถ้าผมรู้ว่า คุณเป็นผู้หญิงปากร้ายอย่างนี้ แม้ตอนแรกคุณจะเอามีดมาจ่อคอ ผม ผมก็จะไม่ยอมแต่งงานกับคุณหรอก!”

ทันใดนั้นหม่าหลันก็หัวเราะเยาะ “โอ๋ คุณเสียใจที่แต่งงาน กับฉัน มันเกี่ยวอะไรกันกับที่ฉันเป็นคนปากร้ายเหรอ? คุณคิดว่า ฉันไม่รู้เหรอว่าไอ้แก่อย่างคุณเสียใจเพราะอะไร?”

“คุณเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับหานเหม่ยจึงไม่ใช่เหรอ? คุณเสียใจ ที่ตอนแรกไม่ทันได้คืนดีกับหานเหม่ยจึงไม่ใช่เหรอ?”

“ตัวเองมีเจ้าของอยู่แล้ว ก็สนใจของๆตัวเองสิ พอเสียใจทีหลังแล้วก็มาบอกว่าเป็นเพราะว่าฉันปากร้ายงั้นเหรอ? ต่อหน้า ลูกสาว คุณตระหนักถึงจิตสำนึกของตัวเองดูนะ ว่าคุณยัง ต้องการศักดิ์ศรีอยู่บ้างไหม?

“คุณ…..” เซียวฉางควนคับแค้นใจมาก

คนอย่างหม่าหลันมีความสามารถแบบนี้ เธอสามารถใช้ ภาษากายทําร้ายจิตใจได้อย่างตรงจุดในทุกสถานการณ์ และ เปิดการโจมตีตัวเองได้อย่างโหดเหี้ยมที่สุด

เขียวฉางควนตระหนักได้ว่า ในเวลานี้ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ หญิงปากร้ายคนนี้เลย

พอนึกถึงชีวิตตัวเองก็ช่างมืดมนเหลือเกิน และดูเหมือนไม่มีวัน ข้างหน้า เขาเหมือนเด็กนั่งลงบนพื้นและร้องไห้ฮือ ๆ

วิธีการที่ร้องไห้นั้นต่างจากหม่าหลัน เซียวฉางควนร้องไห้น่า เศร้าจริงๆ คนฟังยังร้องไห้ตาม