บทที่ 887

ทุกคนให้ความสนใจกับเรื่องของการชนรถ Phaetonนี้เป็น อย่างมาก เจิ้งเสียงก็อธิบายอย่างสมจริงสมจัง ก็นำเรื่องทั้งหมด ที่เจียงหมิงชนรถเมื่อตะกี้นี้มาเล่าอีกครั้ง

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ต่างก็ตกใจจนพูดไม่ออกเลยทันที

ทุกคนต่างก็ไม่สามารถจินตนาการได้ว่า หนังหน้าของเจียงห มิงจะหนามากขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาเป็นคนชนรถของคนอื่นแท้ๆ ยัง จะกล้านำกุญแจรถของคนอื่นมา โอ้อวดว่าตัวเองมีรถPhaeton

เรื่องนี้ ลบล้างความคิดและความประทับใจที่ทุกคนมีต่อเจียง หมิงแล้ว

แต่ว่า จ้าวโจวเยวที่ลุกขึ้นไล่ตามเงี่ยงหมิงไป พลาดเรื่องราวที่ น่าชมนี้ไปพอดี

เขาเดินไล่ตามเงี่ยงหมิงออกจากโรงแรมไปตลอดทาง มอง เห็นเจียงหมิงไปที่ลานจอดรถแล้ว ก็รีบเดินตามเข้าไป

เจี่ยงหมิงกลับว่าไม่รู้เลยว่าจ้าวโจ๋วเยว่ไล่ตามมาตลอดทาง เขาเปิดประตูรถPhaetonของหม่าจงเหลียงคันนั้นอย่างโมโห เข้าไปนั่งแล้ว

ในเวลานี้ เงาร่างคนๆนึงก็ปรากฏที่หน้าต่างรถทันที เจี่ยงหมิงตกใจหมดเลย แต่ก็มองอย่างจริงจัง กลับว่าเป็นจ้าวโจ๋วเยวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ

เขาลดกระจกรถลง มองไปยังจ้าวโจ๋วเยวด้วยสายตาที่เย็นชา พูดถามว่า : “นายมีธุระอะไร?

จ้าวโจวเยวพูดพร้อมยิ้มว่า : “พี่หมิง ตอนที่เพิ่งมาเมื่อตะกี้ คุณขับรถเบนซ์มา ทําไมจู่ๆถึงเปลี่ยนเป็นVolkswagen? นี่คือ รถPhaetonสินะ ภายในตกแต่งได้หรูหราจริงๆ !

เจียงหมิงพูดว่า : “ไม่ใช่ว่าบอกพวกนายแล้วเหรอ? ตอน มาระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุรถชนท้ายแล้ว เบนซ์คันนั้นไม่ สามารถขับมาได้ ดังนั้นฉันก็เลยให้คนขับรถขับรถPhaetonมา ให้”

จ้าวโจ๋วเยว่ยกนิ้วหัวแม่โป้งให้ด้วยความชื่นชม พูดด้วยสีหน้า ที่ประจบสอพลอว่า : “พี่หมิง คุณสุดยอดมากๆเลยจริงๆ เหมือนเทียบกับคุณแล้ว พวกเพื่อนๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เหล่านี้ของเราอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีไม่ทันเลยจริงๆ! ”

พูดแล้ว เขาก็พูดชมเชยอีกว่า : “พี่หมิงคุณเป็นคนที่ประสบ ความสำเร็จในหน้าที่การงาน สามารถปรับตัวได้ทุกสถานการณ์ ไม่เหมือนเเฉินคนโง่นี้ เพื่ออยากจะเอาชนะ จู่ๆก็ทิ้งเงินให้ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าฟรีๆ ล้าน! สมองมีปัญหาจริงๆ! ”

ในเวลานี้ เจิ่งหมิงก็รู้สึกมหัศจรรย์เล็กน้อยทันที

เขายังคิดว่าหลังจากที่ตัวเองเดิมพันกับเย่เฉินพ่ายแพ้ต่อหน้า พวกเพื่อนๆเหล่านี้แน่นอนว่าก็เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้ว
แต่เขาคิดไม่ถึงว่า จ้าวโจวเยวคนนี้ ยังเดินตามตัวเองมา ประจบสอพลออีก

ดูเหมือนว่าเพื่อนคนนี้คิดอยากจะหาเงินกับตัวเอง

สุดท้ายเจียงหมิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนว่าตัวเอง ยังคงรักษาโอกาสของการอยู่รอดครั้งสุดท้ายไว้ได้ โอกาสของ การอยู่รอดนี้อยู่ที่ตัวของจ้าวโจวเยว่

ดังนั้นเจียงหมิงเอ่ยปากว่า : “นายยังอยากจะให้ฉันช่วย

นายลงกองทุนใช่ไหม? ”

จ้าวโจวเยวรีบพยักหน้าอย่างกับโขลกกระเทียมพร้อมพูดว่า : “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วพี่หมิง ผมจะสามารถไปขอเมียได้หรือไม่ นั้น ต้องพึ่งคุณแล้ว”

เจียงหนึ่งพยักหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า : “ขึ้นรถส

จ้าวโจวเยว่พูดถามอย่างตกใจ : “ไปไหนเหรอ?

เจียงหมิงพูดว่า : “นายไม่ใช่ว่าไม่ได้พาบัตรประชาชนมา ไม่ใช่เหรอ? ฉันจะขับรถพานายไปที่หอพักของนาย จะต้องทำ แอพเงินกู้นั่นก่อน พรุ่งนี้เช้าฉันจะทำการซื้อกองทุนให้นาย

เมื่อจ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินคำพูดนี้ ตื่นเต้นอย่างมาก โพล่งพูดออก ไปว่า : “พี่หมิง คุณนี่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ! ”

พูดจบ ก็รีบอ้อมไปทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เปิดประตูรถและเข้า มานั่งแล้ว
เจียงหมิงสตาร์ทเครื่องยนต์ ภายใต้การบอกเส้นทางของจ้าว โจวเยว่ ขับรถมาถึงหอพักบริษัทของจ้าวโจ๋วเยวแล้ว

บริษัทที่จ้าวโจ๋วเยวทํางานคือโรงพิมพ์ในเขตชานเมือง งาน ของเขาเหน็ดเหนื่อยมาก หนึ่งอาทิตย์ทำงาน6วัน เงินเดือนเดือน

หนึ่งก็3000กว่าๆ

เงินเดือนน้อยขนาดนี้ ยังสามารถเก็บออมได้หลายแสน เห็น ได้ชัดว่าจ้าวโจวเยวมีชีวิตที่ต้องดิ้นรนมากแค่ไหน

หลังจากที่เจียงหมิงขับรถมาถึงหอพักของจ้าวโจวเยว่ จ้าว โจ๋วเยว่เชิญให้เขานั่งเก้าอี้ที่มีตัวเดียวไปพลาง พร้อมทั้งรีบหยิบ บัตรประชาชนของตัวเองออกมาพลาง จากนั้นเปิดแอพเงินกู้นั่น เพื่อทำการอัปโหลดข้อมูล ยื่นสมัครสินเชื่อ