บทที่ 885

เย่เฉันคิดไม่ถึง ตัวเองบอกว่าจะบริจาคเงินให้แก่สถานเลี้ยง เด็กกําพร้า พอลก็บริจาคตามอีก 1 ล้าน

เดิมที่อยากจะบอกเขาว่าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ แต่ทางพอลก็ วางสายไปแล้ว

เมื่อเห็นว่าวางสายไปแล้ว เย่เฉินก็ทำได้เพียงจนใจเก็บ โทรศัพท์แล้ว ในขณะเดียวกัน ในใจก็พรั่งพรูความรู้สึกว่า พอล เจ้าเด็กคนนี้ช่างมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์จริงๆ ต่อไปหากมีโอกาส ต้องพาเขาไปด้วย

หลังจากที่วางสายไป เย่เฉินก็พูดกับป้าหว่า : “ป้าหลี่ เพื่อน ของผมจะโอนเงินไปยังบัญชีของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คุณช่วย บอกกับนักบัญชีของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหน่อยนะ ช่วยจับตาดู ข้อความเงินเข้าหน่อย แต่ว่ายอดเงินไม่ใช่ 1 ล้านนะ”

เจียงหมิงไม่ได้รอให้เย่เฉินพูดจบ ก็หัวเราะฮาๆเสียงดังพร้อม พูดว่า : “ฮาๆเเฉิน นี่นายสารภาพแล้วนะ คงจะไม่ได้ให้เพื่อน ของนายบริจาค 1ล้านหรอกนะ งั้นนายก็น่าขายหน้ามากเลย จริงๆ! อย่าลืมนะว่าทุกคนมีการบันทึกวิดีโอไว้นะ

เย่เฉินยิ้มเยาะพร้อมพูดว่า : “นายไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นได้ ไหม รอให้ฉันพูดให้จบก่อนแล้วนายค่อยแสดงท่าที

เจียงหมิงโบกๆมือ พูดเสียงดังว่า : “นายพูดสิ ให้นายพูดนายพูด

ให้เสียงดัง พูดออกมาให้ทุกคนได้ฟังหน่อย

เย่เฉินไม่ได้สนใจเขาอีก มองไปที่ป้าหลี่พูดอย่างจริงจังว่า “ป้าหลี่ จํานวนเงินไม่ใช่ 1 ล้านจริงๆ แต่เป็น2ล้าน เพราะว่า เพื่อนของผมได้ยินว่าผมจะบริจาคเงินให้แก่สถานเลี้ยงเด็ก กําพร้า เขาก็ขอเพิ่มอีก 1ล้าน

ทุกคนต่างก็ตกใจ!

นี้เป็นเพื่อนยังไงกัน? ได้ยินว่าเพื่อนของตัวเองจะบริจาคเงิน และเป็นเงินจํานวน 1ล้าน ตัวเองก็บริจาคเงินตามอีก 1 ล้าน?

คนนี้คงจะไม่ได้เป็นโรคประสาทหรอกนะ ไม่อย่างนั้นก็เป็นคน ที่มีเงินมาก ไม่รู้จะเอาเงินไปใช้อะไรใช้เงินแบบสุรุ่ยสุร่าย หรืออีกอย่างก็คือเย่เฉินขี้โม้

เจียงหมิงเยาะเย้ยพร้อมพูดว่า : “เย่เฉิน ยิ่งอยู่ก็ยิ่งนับถือ ความสามารถให้การขี้โม้ของนายเผชิญกับเรื่องสำคัญที่ยิ่ง ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ตื่นตระหนก พูดได้ว่าคนแบบนาย เป็นคนที่มี ความสามารถจริงๆ! ”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ทุกสิ่งอย่างอย่าเพิ่งด่วนหาข้อสรุปไป ไม่งั้นเดี๋ยวเงินเข้าบัญชีแล้ว นายจะทำอย่างไร? ”

เจียงหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “อย่าไปสนเรื่องนี้ เลย การโอ้อวดแบบนี้อยู่ได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวถ้าเงินไม่เข้า บัญชี นายจะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน?

เพิ่งจะพูดจบ ป้าหลี่ก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง
เมื่อเธอเห็นว่านักบัญชีโทรมา ก็รีบพูดทันทีว่า : “นักบัญชีของ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โทรศัพท์มาหาฉันแล้ว คงไม่ใช่เพราะว่า เงินที่เย่เงินบริจาคเข้าบัญชีแล้วหรอกนะ?

“เชอะ! “เจียงหมิงทำปากยื่นพร้อมพูดว่า “ถึงตอนนั้นเงิน อาจจะเข้าบัญชีแล้ว แต่อย่างมากก็หมื่นสองหมื่น ไม่น่าจะเยอะ ไปกว่านี้”

ป้าหลีรับสายโทรศัพท์ เปิดลำโพง เอ่ยปากถามว่า : “ฮัลโหล นักบัญชีเงิน ดึกดื่นขนาดนี้โทรศัพท์มา มีธุระอะไรเหรอ?

เสียงของนักบัญชีเงินแผ่ซ่านเข้ามาจากปลายสายโทรศัพท์ เธอพูดอย่างดีอกดีใจว่า : “พี่หลี่ เมื่อฉันได้รับข้อความ มีคน บริจาคเงินเข้ามายังบัญชีการกุศลของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากว่า 2 ล้าน!

ป้าหลี่อุทานอย่างตกใจว่า : “เข้าบัญชีเร็วจัง?!

นักบัญชีเฉินรีบเอ่ยถามว่า : “ป้าหลี่ คุณรู้เรื่องเงิน 2 ล้านเห รอ? เป็นใครกันที่ใจกว้างขนาดนี้เหรอ? ที่บริจาคเงินมากมาย ขนาดนี้มาให้พวกเรา?

คุณป้าหลี่พูดอย่างตื่นเต้นว่า : “เย่เฉินไง! เย่เฉินจากสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าของเราไง คุณยังจำได้ไหม? ”

“เย่เฉิน? ! ” นักบัญชีเงินอุทานออกมาอย่างตกใจ : “เย่เฉิน เป็นคนบริจาคจริงเหรอ? คุณพระช่วย ตอนนี้เเฉินมีอนาคตที่ สดใสแล้วจริงๆ! ”
ป้าหลี่ก็พูดอย่างชื่นใจเป็นอย่างมากว่า : “เย่เฉินได้ยินว่า สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราช่วงนี้รับเด็กใหม่เข้ามามากมาย ขนาดนี้ รู้ว่าเงินทุนของเราขาดแคลน ดังนั้นจึงบริจาคให้ 1ล้าน เป็นการเฉพาะ!

และเพื่อนของเขาเห็นแก่หน้าตาของเขาก็บริจาคมาอีก 1 ล้าน ทั้งหมดเป็น 2 ล้าน!

อีกฝ่ายพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไอ้หยา ครั้งนี้เราสามารถโล่งอก กันได้จริงๆแล้ว มีเงินมาซื้อของอร่อยๆ ให้เด็กๆทาน อากาศ หนาวก็สามารถซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ ให้เด็กๆได้ และก็สามารถ เปลี่ยนเครื่องเล่นสนามเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสักหน่อย เครื่องเล่นเหล่านั้นล้วนเป็นเครื่องเล่นเมื่อหลายปีก่อนแล้ว!

ทุกคนในงาน ตกใจจนอ้าปากค้างกันหมดเลย