บทที่ 881

ใบเสร็จเป็นเพียงหลักฐานอย่างเดียวของการเบิกเงินคืน เพราะว่าเป็นเช่นนี้ หลังจากที่ได้ยินว่าเเฉินเอาใบเสร็จไป เจ ยงหมิงถึงโมโหอย่างมาก

ตัวเองก็รอใบเสร็จใบนี้เพื่อจะได้นำไปเบิกเงินที่บริษัท ถ้าหาก เย่เฉินไม่ส่งใบเสร็จมาให้ งั้นอาหารมื้อนของตัวเองไม่เพียงแค่ หาเงินเข้ากระเป๋าไม่ได้ ยังขาดทุนไปกว่าหนึ่งแสน นี่จะไม่ เป็นการเคราะห์ซ้ำกรรมซัดให้แก่ตัวเองเหรอ?

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็โมโหอย่างมากก่อนที่จะกลับมายังโต๊ะ อาหาร เมื่อเห็นเเงินก็เอ่ยปากถามว่า : “เยเฉิน นายแอบไปให้ ที่หน้าเค้าท์เตอร์ออกใบเสร็จให้ใช่ไหม? รีบเอาใบเสร็จมาให้ ฉันเลยนะ!

เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า : “อาหารมื้อนี้เราสองคนเป็น คนจ่าย ฉันให้ออกใบเสร็จแล้วยังไงเหรอ? ถึงยังไงในนี้ก็มีส่วน ของฉัน 1แสน นายคงไม่ลืมหรอกมั้ง?

“นาย….. เจียงหมิงถูกเขาทำให้สำลักจนพูดไม่ออกเลย ผ่าน ไปสักพักจึงพูดอย่างลนลานว่า “นายไม่ได้ทำงานแถมไม่ได้เปิด บริษัท นายจะออกใบเสร็จทำไมกัน?

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “นายไม่รู้หรอกว่าตอนนี้มีร้านอาหาร จำนวนมาก เขาจงใจที่จะไม่ออกใบเสร็จให้กับลูกค้า ถ้าหากเขาเงินจำนวน

พูดเฉินมองรอบพูดกับคนว่า แต่ว่า เราจ่าย ตามกฎหมายเป็นหน้าที่ของเรา กำกับดูแลให้ร้านอาหาร จ่ายภาษีตามกฎหมายก็ไหม!

ผู้คนต่างพยักหน้ากัน

หลี่เสี่ยวเฟินพูดว่า : ร้านอาหารในตอนนี้เจ้าเล่ห์ที่สุด จําเป็นต้องให้พวกเขาออกใบเสร็จตามกฎหมาย พวกเขาถึงจะ จ่ายให้แก่กระทรวงการคลัง

จ้าวเค้าก็เงินมากขนาดนี้ ยังหลีกเลี่ยงภาษี งั้นพูดฟังขึ้นแล้วจริง”

จ้าวโจ๋วเยวอยู่ข้างหัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมพูดว่า “นาย พิเศษแก่นายส่วนหรือไม่ให้เครื่องอะไรพวกนี้ฟรีหน่อย ปกติเวลาฉันไปทานข้าวร้านอาหาร ถ้าหากพวกเขาออกใบ เสร็จฉัน ฉันก็ขอโค้กจากเขาหนึ่งเสียเปรียบไม่ได้

เย่หัวเราะออกมา : จ้าวโจ๋วเยวนะจ้าวโจ๋วเยว่ นายยังคงฉลาดเช่นเคย! ฉันต้องหัดเรียนรู้จากนายแล้ว! ”

จ้าว โจ๋วเยว่คิดว่าเย่เฉินกำลังชื่นชมเขา หัวเราะเฮงๆออกมา

พูดว่า : “บอกนายก็แล้วกัน นี่เป็นความฉลาดในการใช้ชีวิต เจียงหมิงมองไปยังเย่เฉินด้วยสีหน้าดำคล้ำ พูดด้วยน้ำเสียงที่ เยือกเย็น : “อย่าพูดไร้สาระเลยมันไม่มีประโยชน์ นายเอาใบ

เสร็จไปก็ไม่มีประโยชน์ ส่งมาให้ฉันดีกว่า ! ”

“มีสิทธิ์อะไร? ” เย่เฉินพูดถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : ” “ฉันเอาใบเสร็จไปก็ไม่มีประโยชน์ งั้นนายเอาไปแล้วมีประโยชน์ งั้นเหรอ? พวกเราทุกคนออกมากินข้าวกัน หรือว่านายยังอยาก จะเอาใบเสร็จไปใช้เบิกเงินกับบริษัทงั้นเหรอ?

เจียงหมิงทันในนั้นก็ถูกเย่เฉินพูดถึงในสิ่งที่ใจคิดทั้งหมดแล้ว ทันใดนั้นบนใบหน้าก็เกิดความลนลานขึ้นทันที รีบพูดว่า “นาย แม่งหยุดพูดเรื่องไร้สาระเลยนะ ที่ฉันคิดก็เหมือนกับนายคิดนั่น แหละ การออกใบเสร็จก็จะทำให้ร้านอาหารจ่ายภาษีตาม กฎหมาย!

เย่เฉินพยักหน้าแล้ว ยกหัวแม่โป้งขึ้น พูดว่า : “คิดไม่ถึงว่าเ ยงหมิงนายก็เป็นประชาชนที่มีความรับผิดชอบเช่นนี้! ไม่เลว เลยนะ ฉันยกนิ้วให้นายเลย

พูดแล้ว เขาก็หยิบใบเสร็จนั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกง พูด ว่า : “ใบเสร็จนี้ได้ใช้ชื่อของฉันส่วนตัวเขียนไว้บนหัว ใบเสร็จ และก็พูดได้ว่าใบเสร็จนี้ไม่สามารถใช้เบิกเงินได้ แต่เพียงแค่ได้ ออกใบเสร็จแล้ว ร้านอาหารจะต้องจ่ายภาษีอย่างแน่นอน ดังนั้นเจียงหมิงนายไม่ต้องเป็นกังวลไป ราคาอาหารมื้อนี้กว่า สองแสน ภาษีที่พวกเขาควรจะจ่าย ไม่น้อยแม้แต่สตางค์เดียว”

เจี่ยงหมิงหายใจถี่แล้ว โพล่งพูดออกไปว่า : “ใครใช้ให้นาย ออกใบเสร็จในนามส่วนตัว? ! ”

ออกใบเสร็จในนามส่วนตัว ถึงแม้ตัวเองจะเอาใบเสร็จมาได้ ก็ไม่สามารถเอาไปเบิกเงินได้ คิดมาถึงตรงนี้เจียงหมิงก็โมโหจน ปอดแทบจะระเบิดออกมาเลย

ในเวลานี้เย่เฉินหัวเราะฮิฮิพร้อมพูดว่า : “นายก็ไม่ได้บอกว่า ออกใบเสร็จไม่ได้สักหน่อย อีกอย่าง เมื่อฉันก็บอกแล้ว อาหาร มื้อนี้นายกับฉันจ่ายกันคนละครึ่ง ใครก็มีสิทธิ์ที่จะให้ออกใบ เสร็จทั้งนั้น ให้ความสำคัญที่ใครมาก่อนได้ก่อนสิ ”

พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดด้วยใบหน้าที่หายใจแรงว่า “อย่างนี้แล้ว กัน เราก็อย่ามาถกเถียงเรื่องออกใบเสร็จเพื่อใคร หรือไม่ออก ใบเสร็จเรื่องเล็กๆนี่เลยนะ ถึงอย่างไรอาหารมื้อนี้เราก็เชิญทุก คนมาเลี้ยงข้าว ก็ไม่ได้บอกว่าหลังจากที่เชิญทุกคนกินข้าวเสร็จ แล้วยังจะกลับไปเบิกที่บริษัทหรือว่ากับคนอื่นสักหน่อย ใบเสร็จ นี้ฉันจะฉีกต่อหน้าทุกคน ในตอนนี้เลย เราสองคนไม่ต้องมีใครได้ ไปทั้งนั้น นี่ก็โอเคแล้วนะ? ”

ไม่รอให้เจียงหมิงเรียกสติกลับคืนมา เย่เฉินก็รีบฉีก ใบเสร็จนี้ จนยับเยินเลยทันที

เมื่อเห็นใบเสร็จ ใบนี้ถูกเย่เฉินฉีกละเอียด เงี่ยงหมิงก็รู้สึกว่า ใจของตัวเองกำลังมีเลือดไหล
จบแล้ว ครั้งนี้จบเห่แล้ว เงินหนึ่งแสนสำหรับอาหารมื้อนี้ ลงทุนเสียเปล่าไม่ได้อะไรกลับมา