บทที่ 863

พวกเพื่อนที่อยากสนุก ก็รีบส่งเสียงตอบรับมา แต่ว่า รถไม่ สามารถนั่งได้หมด ดังนั้น ก็มีเพื่อนบางคน เรียกรถนั่งไปเอง

เย่เฉินก็นั่งรถBMW760ที่ซื้อให้หม่าหลัน เซียวซูหนก็นั่งข้าง คนขับ

ป้าหลี่ หลี่เสี่ยวเฟิน และจ้าวเช้า ก็นั่งเบาะหลัง

เยเฉันพูดกับคนในรถว่า “นั่งดีแล้วนะครับ เดี๋ยวทางตรงข้าง หน้า ผมเหยียบมิดไมค์เดี๋ยวก็จบเกมแล้ว” พูดจบ ก็หันมามองป้าหลี่ แล้วสั่งว่า “ป้าหลี่ครับ ป้าหาที่จับ

แน่นๆ นะครับ เดี๋ยวผมเหยียบให้มิด เพื่อเอารถเบนซ์มาให้ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราเองครับ! เอาไปขายด่วนๆ สัก3แสนหยวน แล้วก็มาซื้อของเล่นให้พวกเด็กๆ ! ”

ป้าหลี่พยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า “งั้นป้าก็ขอบใจแทนเด็กๆ ใน

บ้านด้วยนะ!

อีกฝั่ง ในรถของเจียงหมิงก็นั่งอัดแน่น5คน แล้วเพื่อนที่ ติดตามเขาสมัยก่อน

เจียงหมิงขับรถมาข้างๆ รถเย่เฉิน แล้วเปิดกระจกลง ยิ้มพูดว่า “เย่เฉิน เตรียมพร้อมรึยัง กูต่อให้3วินาทีเลย

เย่เฉินก็พูดถ่อมตัวว่า “อย่าเลยๆ ต่างก็เป็นเพื่อนกัน ต่อให้3วินาทีมันไม่สนุกหรอก พร้อมกันเลย

“ฮ่าๆ ! ” 5คนบนรถเบนซ์ก็หัวเราะลั่น เจียงหมิงก็พูดว่า “เต๋ เฉินนี่มันใจจริงๆ อย่างนั้นล่ะก็ กูจะนับ123แล้วนะ? ”

เย่เฉินพยักหน้า “ได้เลย เอาเลย” เจียงหมิงก็หัวเราะพูดว่า “มา 1…2…3 ไป! ”

พูดจบ เงี่ยงหมิงก็เหยียบคันเร่งจนมิด

เย่เฉินตั้งใจต่อให้เขา วินาที แล้วค่อยเหยียบคันเร่ง ให้ รถBMW760พุ่งตัวออกไป ราวกับลูกศรที่พุ่งออกจากคันธนู

เพียงแค่วินาทีเดียว เย่เฉินก็นำเงี่ยงหมิงไปไกลแล้ว

ถนนเส้นนี้เป็นทางตรง แค่เร่งความเร็วนิดหน่อย ก็ทิ้งห่างเจี่ ยงหมิงไม่เห็นฝุ่นแล้ว

เจียงหมิงยังไม่รู้ตัว ว่ารถที่พุ่งออกไปเมื่อครู่นี้ เป็นรถของเย่ เฉิน จนกระทั่งมีคนข้างๆ มาเตือนว่า “พี่หมิง ไอ้เย่เฉินมันแซงไป แล้วพี่!

“ไหนล่ะ? ” เงี่ยงหมิงร้อนรน แล้วเล็งดูแล้วก็อึ้ง “เห้ย ทำไม มันไวขนาดนั้น……………

เพื่อนที่นั่งเบาะหลังคนหนึ่งก็ชมว่า “ดูเหมือนว่าไอ้เย่เฉินนี่จะมี เทคนิคดีเหมือนกัน!

“มีเทคนิคอะไรของมึงล่ะ!” เจียงหมิงเหงื่อไหล แล้วพูดว่า

“ไอ้นี่มันไม่มีเทคนิคอะไรหรอก รถมันจำนวนแรงม้าสูง! ไอ้นี่มันหลอกกูเข้าแล้ว!

คนคนนั้นก็รีบถามว่า “หมายความว่าไงนะ? ! ”

เจียงหนึ่งก็พูดอย่างหัวเสียว่า “รถเหยียบจนมิดแล้ว ยังไม่ เร็วเท่ามันเลย ก็แสดงว่า ค่าแรงม้าของรถมัน มากกว่าค่าแรงม้า รถกูมากเลย อย่างน้อยก็ออกตัวไป400กว่าแรงม้าเลยนะนั่น!

พอพูดถึงจุดนี้ เจียงหมิงก็พูดอย่างกังวลว่า “หมดกันๆ ครั้งนี้ หมดกัน โดยไอ้เย่เฉินหลอกเข้าให้แล้ว……..

เพื่อนที่นั่งข้างๆ คนขับก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นล่ะพี่หมิง เอาชนะไม่ได้แล้วหรือ? ”

“จะชนะได้ไงล่ะ….” เจียงหมิงก็แทบจะร้องไห้ แล้วพูดว่า “เห็นอยู่ว่ารถมันคนละระดับกับของมัน ต่อให้เหยียบจล้อหลุด ก็ตามมันไปไม่ทันหรอก มึงดูด มองไม่เห็นเงามันแล้วนั้น ระยะ ห่างจากโรงแรมข่ายเยว่ก็แค่3กิโลเมตรกว่าๆ กูจะเอาอะไรไป ตามมัน! ครั้งนี้แพ้แน่แล้ว! ”

“ห้ะ?! ” คนข้างหลังก็พูดว่า “พี่หมิง ถ้าแพ้จริงๆล่ะก็ ก็จะ ต้องบริจาครถให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปจริงๆ ใช่ไหม? ”

“บริจาคหน้ามึงดิ! ” เจียงหมิงกัดฟันด่าออกมาว่า “มึงรู้ไหม กว่ากูจะซื้อรถคันนี้มาได้ ลำบากไปเท่าไร? ให้ตายก็ไม่บริจาค หรอก! ”

“แต่ว่า พี่พนันกับเย่เฉินไปแล้วนะพี่ ถ้ามากลับคำล่ะก็ มันจะ น่าเกลียดไปหน่อยไหม? “เจียงหมิงก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นได้