บทที่ 838

หม่าหลันถามเสียงเย็นว่า “ไม่มีจริงๆ?”

เซียวฉางควนรีบบอก “ไอ้หยา ไม่มีจริงๆนะ ผมจะหลอกคุณ ทำไมล่ะ? แถมตอนนี้คุณห่วงผิดเรื่องหรือเปล่า? ตอนนี้ที่สำคัญ ที่สุดคือรีบดูแผลคูณ คุณขาหักหรอ?”

หม่าหลันมัวแต่จะเค้นถามเซียวฉางควน ถึงขนาดลืมว่าตัวเอง ขาหัก พอโดนเซียวฉางควนทัก เลยนึกถึงความเจ็บปวดที่ขาขวา ตัวเองขึ้นมาได้

เธอเลยรีบบอกเชียวชูหนว่า “ลูกแม่ รีบพาแม่ไปหาหมอเร็ว อย่าให้แม่ขาด้วนนะ!”

พอจัดการขั้นตอนฉุกเฉิน พบคุณหมอ และถ่ายเอกซเรย์ตามที่ คุณหมอขอร้อง เซียวซูหนถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณหมอคะ แม่ หนูเป็นยังไงบ้าง?”

หม่าหลั่นกลัวตัวเองเป็นอะไรไป รีบถามเหมือนกัน “ใช่ค่ะคุณ หมอ ผลการตรวจเป็นยังไงบ้าง? ฉันคงไม่ขาด้วนใช่ไหม?

คุณหมอเอ่ยปากบอกหม่าหลัน “ดูจากแผ่นเอกซเรย์ กระดูก ข้างของคุณหัก แผลค่อนข้างหนัก แต่ถ้าดูแลรักษาดีๆ ไม่อ้วน หรอกครับ ผมแนะนำให้เข้าเฝือกไว้ก่อน จากนั้นก็อยู่โรง พยาบาลซักครึ่งเดือน แบบนี้จะเซฟกว่า”
พอหม่าหลันได้ยินว่าขาตัวเองไม่อ้วนแน่ ก็ถอนหายใจโล่งอก แต่พอได้ยินว่าต้องเข้าโรงพยาบาล ก็ร้อนใจขึ้นมา “หา? ต้อง เข้าโรงพยาบาลอีกหรอ? เข้าเฝือกแล้ว กลับไปพักรักษาตัวที่ บ้านไม่ได้หรอคะ?”

พอคิดว่าจนถึงตอนนี้ตนยังไม่เคยได้เข้าไปอยู่ที่ Tomson Rivieraเลย หม่าหลันรู้สึกน้อยใจเอามากๆ

ผ่านความทุกข์ยากลำบากในสองวันนี้มา เธอแทบจะฝันด้วย ซ้ำว่าได้กลับไปTomson Riviera นอนบนเตียงนุ่มๆ รับรู้ความ รู้สึกของการอยู่ที่Tomson Riviera

คุณหมอส่ายหน้าบอก “ครึ่งเดือนแรกของการเข้าเฝือกสำคัญ มากครับ มันเกี่ยวพันถึงการฟื้นฟูของคุณทั้งหมดเลย ถ้าคุณกลับ บ้าน เกิดอะไรขึ้นมา หรือจัดการได้ไม่ถูกต้อง อาจจะเกิดผลข้าง เคียงขึ้นได้”

พอได้ยินแบบนี้ หม่าหลักสีหน้าเซ็งขึ้นมา แต่ว่าเขียวฉางควนที่ยืนฟังอยู่ข้างๆดีใจมาก

จู่ๆหมาหลับก็กลับมา สำหรับเขาแล้วมันหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว แต่ถ้าให้หม่าหลับอยู่โรงพยาบาล ตัวเองยังสบายได้อีกหลายวัน

ดังนั้นเขาเลยแกล้งพูดกับหม่าหลันว่า “เมียจ๋า ฟังคุณหมอเขา เถอะ พักผ่อนให้สบายที่โรงพยาบาลเถอะ แบบนี้จะได้ไม่เกิดผล ข้างเคียงอะไรด้วยไง

หม่าหลันขมวดคิ้วมองเขียวฉางควน เค้นถาม “ทำไม? คุณไม่อยากให้ฉันกลับบ้านขนาดนี้เลย?”

เซียวฉางควนรีบโบกมือปฏิเสธ “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่าง หม่าหลันแค่นเสียงห์ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ และรีบถามเย่

เฉิน “แกรู้จักหมอเทวดาซื้อเทียนไม่ใช่หรอไง รีบโทรหาเขาเลย

ให้เขามารักษาซาฉัน”

เย่เฉินได้ยินน้ำเสียงสั่งของแม่ยายแล้ว ขมวดคิ้วทันที

ยัยบ้าอย่างหม่าหลินเนี่ยนะ ยังอยากให้ซื้อเทียนมารักษาขา ให้หล่อน?

เยเฉันแอบยิ้มเย็น แต่ปากตอบเรียบๆว่า “ซื้อเทียนฉีตอนนี้ไม่ อยู่นหลังครับ เขาไปเล่นจึงรักษาคนไข้พอดี”

พอได้ยินแบบนี้ หม่าหลันถามทันที “งั้นฉันรอเขากลับมาก็ได้

เยเฉันบอก “เธอไม่มีทางกลับมาในครึ่งเดือนนี้แน่ครับ”

คุณหมอบอก “วันนี้คุณต้องเข้าเฝือกก่อนครับ” หม่าหลันรีบบอก “ได้ค่ะ! งั้นเข้าเฝือกก่อน แล้วฉันกลับไปพัก ที่บ้านนะ!”

เซียวฉางควนเห็นหมาหลันยืนกรานขนาดนี้ ก็รู้เลยว่าคงไม่ สามารถให้เธอพัก โรงพยาบาลละ อดคิดแผนในใจไม่ได้ ข่าว เรื่องหานเหมยฉิงกลับมา ปิดเธอได้ช่วงเดียว ไม่ได้สามารถปิดบังได้ตลอดชาติ ถ้ารอเธอรู้ว่าทานเหมยฉิงกลับมา ค่อยคุย เรื่องหย่ากัน เธอไม่มีทางยอมแน่

ในเมื่อเป็นแบบนี้ สู้คืนนี้กลับไปแล้วหาโอกาสคุยเรื่องหย่ากับ เธอ ทางที่ดีที่สุดคือหย่ากับเธอให้เร็วที่สุด!