บทที่ 836

จากนั้น เขาเดินกลับมาที่รถคันเดิม พยุงหม่าหลันที่ขาหักลงมา

หม่าหลันพยายามข่มความเจ็บที่ขา มุดออกมาจากรถ จากนั้น ก็ขึ้นไปบนรถอีกครั้งท่ามกลางการพยุงของเยเฉิน

พอเห็นออกรถแล้ว เธอยังเปิดกระจกด่าใส่คนขับรถคันเดิมที่ กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างทาง “ไอ้เลว วันนี้แกต้องเกิดอุบัติเหตุ ตายแน่!”

พอคนขับได้ยินอย่างนั้น ก็โกรธ โพล่งด่าต่อ “ป้าอัปลักษณ์ อย่างแกตายก่อนฉันแน่นอน!!

หม่าหลันโกรธทะลุปรอท อยากด่าต่อ แต่รถวิ่งไปไกลแล้ว ได้ แต่กระฟัดกระเฟียดทําอะไรไม่ได้

เย่เฉินที่เงียบตลอดทางอดถอนหายใจในใจไม่ได้ แม่ยายตน นี่ ดูท่าจะยังลำบากที่สถานกักขังไม่พอ ไม่งั้นคงยังไม่มีไฟขนาด นี้

เขาอดคิดเห็นใจพ่อตาตัวเองเซียวฉางควนขึ้นมาไม่ได้ ถ้า หม่าหลันรู้ว่าสองวันมานี้เขามัวแต่ยุ่งกับการเดทกับหานเหมยฉิง ไม่รู้จะทุบกะโหลกพ่อตาเขาออกมาหรือเปล่า?
รถแท็กซี่ขับมาถึงแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลชุมชนแห่งน หลัง

เซียวซูหนมารออยู่ที่นี่แล้ว

พอเห็นหมาหลั่นไม่เพียงขาหัก ยังสภาพอนาถหน้าบวมปูด ฟันหน้าโหว่ไปสองซี่ ก็อดตาแดงรีบเดินเข้ามาหาไม่ได้ ถามทั้ง น้ำตาว่า “แม่คะ ทำไมแม่บาดเจ็บหนักขนาดนี้?”

พอหม่าหลันเห็นลูกสาวตัวเอง ก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที ความ ลำบากต่างๆที่ได้รับมาในสองวันนี้เก็บไม่อยู่อีกต่อไป เธอ สวมกอดเซียวซูหน ร้องไห้โฮ “ลูกสาวแม่ แม่ลำบากมากเลย ลูกไม่รู้หรอ? เกือบตายแล้วด้วยซ้ำ ลูกเกือบไม่ได้เจอหน้าแม่ แล้วนะ!”

พูดจบ หม่าหลันเก็บอารมณ์ไม่ไหวอีกต่อไป ร้องไห้โฮออกมา เซียวซูหนเห็นแม่ได้รับความลำบากมามากขนาดนั้น ก็ เสียใจมากเหมือนกัน เธอพยุงแม่ไปพลาง ร้องไห้ถามว่า “แม่คะ สองวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? รีบบอกหนูมาเร็วๆ!

หม่าหลินปาดน้ำตาออก รู้สึกอยากบอกทุกเรื่องที่เจอมาให้ ลูกสาวตัวเองฟัง

แต่คำพูดค้างอยู่ที่ริมฝีปาก ก็โดนเธอกล้ำกลืนลงคอไปอีก ครั้ง เธอรู้ว่าเธอจะพูดไม่ได้ ไม่งั้นอาจจะเสี่ยงกับอันตรายถึงชีวิต หรือไม่ก็เข้าคุกอีกครั้ง

ดังนั้นเลยได้แต่โกหกว่า “เฮ้อ อย่าพูดถึงมันเลย! แม่โดนพวกขายของหลอกเอานะ คนนั้นหลอกแม่ไปเข้าแก๊งต้มตุ๋น ก็เอาแต่ ตบตีแม่ไม่หยุด บีบให้แม่ซื้อสินค้าพวกเขา แต่แม่มีเงินที่ไหน ล่ะ? พวกเขาเลยซ้อมแม่ไม่หยุด แถมไม่ให้ข้าวกิน ฟันหน้าแม่ก็ โดนพวกเขาซ้อมจนหักนี่แหละ

เซียวซูหนรีบถามต่อ “แม่คะ งั้นแม่แจ้งความหรือยัง? ให้ ตำรวจไปจับพวกเขาไง!”

หม่าหลันพูดทั้งน้ำตาว่า “ต่อมาแก๊งต้มตุ๋นนั่นก็โดนตำรวจ ทลายรังไปแล้ว แม่เองก็โดนตำรวจจับเข้าสถานกักขังไปด้วย สุดท้ายไม่คิดเลยว่า จะไปเจอคุณย่าลูกกับเซียวเวยเวยที่นั่น พวกเธอสองคนรวมหัวกันรังแกแม่ในสถานกักขังนะ!”

เซียวซูหนถามอย่างตะลึง “คุณย่ากับเวยเวย? ! แม่ไปขังรวม กับพวกเธอได้ยังไงนะ?

หม่าหลันร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางว่า “แม่ก็ไม่รู้ ทำไมแม่โชค ร้ายขนาดนี้ ต้องไปเจอภัยสารเลวสองคนนั้น พวกมันไม่ให้แม่ นอน ไม่ให้แม่กินข้าว แถมยังสาดน้ำเย็นใส่แม่อีก หนูไม่รู้หรอก ว่าสองวันนี้แม่ใช้ชีวิตยังไงมา แย่กว่าอยู่ในนรกซะอีก…”

เซียวซูหนได้ยินอย่างนั้น ร้องไห้ออกมาด้วยความปวดใจ

หม่าหลันระบายอารมณ์สักพัก อารมณ์เริ่มนิ่งขึ้น ทันใดนั้นก็ นึกถึงเซียวฉางควนขึ้นมา ถามคาดคั้นว่า “ชูหน บอกแม่มา ตามจริงนะ พ่อลูกไปกินเลี้ยงกับใครกัน?”