บทที่ 832

คนขับรถรีบออกรถ มุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลชุมชน

เย่เฉินที่นั่งข้างที่นั่งคนขับบอกหม่าหลันว่า “แม่ครับ ผมโทร หาชูหนแล้วนะ ตอนนี้เธอกำลังมุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลชุมชน เดี๋ยวจะพาแม่ไปตรวจขาก่อนนะ”

หม่าหลันแค่นเสียงด้วยความแค้น จากนั้นหันหัวควับไปมอง นอกหน้าต่าง บ่นค่อนแคะว่า “ลูกเขยอย่างเธอไม่มีประโยชน์ เลยนะ ดีแต่หาเรื่องให้ฉัน

เย่เฉินแกล้งถาม “แม่ครับ หมายความว่าไงนะ? ผมไปหาเรื่อง อะไรให้แม่หรอ?”

หม่าหลันมองผ่านกระจกหลัง ถลึงตาใส่เขา พูดเสียงเย็นว่า

“อย่ามาถาม! ไปคิดเอาเอง ถามไปฉันก็ไม่ตอบ!! หม่าหลันโดนตำรวจเตือนหลายรอบแล้ว ตอนนี้ไม่กล้าใส่อา

รมณ์ใส่เย่เฉินหรอก ได้แต่บ่นพึมพำระบายอารมณ์แบบนี้แหละ เย่เฉินรู้ดีว่าใจแม่ยายตนคิดอะไรอยู่ เลยแกล้งบอก “ขอโทษ ครับ ผมนึกไม่ออกจริงๆว่าผมก่อเรื่องอะไรให้แม่นะ

หม่าหลันโกรธจนพองลม หลายครั้งที่อยากโพล่งค่ายเงินอ อกไป แต่สุดท้ายก็กล้ำกลืนลงคอไป เหมือนมีอะไรติดค้างอยู่ กลางคอ
ดังนั้นเธอเลยทําได้แค่ไม่ไปคิดเรื่องนี้ชั่วคราว บังคับตัวเองให้ หันมาคุยเรื่องเขียวฉางควน เอ่ยปากถามขึ้นเลย “พ่อแกไปกิน เลี้ยงกับใครล่ะ? ไปเมื่อไหร่?”

เย่เฉินบอก “ไปเมื่อเช้าครับ แต่ไปกับใครนี่ผมก็ไม่รู้ เพราะผม ไม่ได้ถามเขา”

เย่เฉินรู้ดีแก่ใจ ถ้าแม่ยายตัวเองรู้ว่าสามีตนไปกินเลี้ยงกับรัก แรกและเพื่อนร่วมรุ่น ตอนนี้ต้องโกรธจนคว่ำรถแน่

ดังนั้นเขาเลยแกล้งโง่ ให้เธอไปถามสามีตัวเองเอาเอา เขาไม่ อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับปัญหารักสามเศร้าแบบนี้หรอก

หม่าหลันโกรธมาก ค่าออกปากว่า “ช่วงก่อนพึ่งไปไม่ใช่หรือ ไง? ทำไมไปอีกแล้ว? ดูท่าสองวันมานี้ที่ฉันโดนขังในสถาน กักขัง เขาจะอยู่สุขสบายมากเลยนะ!

ระหว่างพูด หม่าหลันหยิบมือถือออกมาโทรหาเซียวฉางควน

ในตอนนี้ เซียวฉางควรอยู่ที่คลับเฮาส์ฮุยหวงกินเลี้ยงอย่าง สนุกสนานกับหายเหม่ยจิงและเพื่อนนักเรียนกลุ่มใหญ่

ตัวเซียวฉางควรอารมณ์ดีมาก เพราะเพื่อนนักเรียนเก่ารวมถึง เซี่ยเหวินหรู ไม่มีใครกล้าดูถูกเขาอีกเลย

ลุงเห็นแก่หน้าเย่เฉิน ลงทุนมาบริการเซียวฉางควรและเพื่อน นักเรียนของเขาด้วยตัวเองเลย ซึ่งมันเป็นเกียรติที่หาได้ยากมาก ในจินหลิง

ดังนั้นพวกเพื่อนนักเรียนของเซียวฉางควนเลยมองเขาใหม่ด้วยความหิ่ง

อาหารกลางวันที่ทุกคนมากินด้วยกันที่คลับมันเพอร์เฟคมาก เพราะทุกคนกำลังสนุกกัน ดังนั้นหานเหม่ยงเลยจองห้องวีไอพี ของคลับเฮาส์ฮุยหวง ให้ทุกคนมาดื่มกินร้องเพลงกัน

ห้องKTVของคลับเฮาส์ฮุยหวงเรียกได้ว่าบรรยากาศดีที่สุดใน จินหลงเลย เพื่อนนักเรียนหลายสิบคนรวมตัวกันยังไม่แออัดเลย แถมยังรู้สึกโอ่โถงอีก การตกแต่งด้านในก็หรูหราเอามากๆ เฟอร์นิเจอร์นําสมัยและสบาย

มีอย่างเดียวที่ไม่ดีคือ คนมากินเลี้ยงมากเกินไป ทุกคนระดม กดเลือกเพลงรัวๆ ดังนั้นจะร้องเพลงที่ต้องต่อคิวยาว

เขียวฉางควนกดเลือกเพลง (คนรักรู้ใจ) ไว้เพลงหนึ่ง ผ่าน

ไปกว่าครึ่งชม.กว่าจะถึงเพลงนี้ของเขา ดังนั้นเขาหยิบไมค์ขึ้นมา จากนั้นก็ยื่นอีกไมค์ให้หานเหม่ยฉิง เข้าว่า “เหมยฉิง พวกเรามา ร้องเพลงนี้ด้วยกันนะ

(คนรักรู้ใจ) เดิมเป็นเพลงรักร้องคู่ และยังดังในหมู่คนรุ่น

พวกเขาด้วย

แถมนักร้องสองคนต้นฉบับ เป็นสามีภรรยากันจริงๆ ดังนั้นยิ่ง ทําให้เพลงนี้ทวีความหวานยิ่งขึ้น

พวกเพื่อนนักเรียนเห็นเซียวฉางควนเลือกเพลงนี้ แถมยังเชิญ หานเหมยฉิงมาร้องกับเขาด้วย ก็พร้อมใจกันเฮโลแซวขึ้นมา

บางคนบอก “ไอ้หยาฉางควน นายจงใจเลือกเพลงนี้ แถมยังให้สาวสวยประจํารุ่นของพวกเราอย่างเหมยฉิงร้องด้วย คิดอะไร เนี่ย?”

มีคนบอกอีก “แหม เขาคิดอะไรนายยังไม่รู้อีกหรอไง? ไม่ต้อง พูดก็รู้กันอยู่แล้วมั้ง”

บางคนยังออกปากแซวเซียวฉางควนว่า “ไอ้หยา ฉางควนกับ เหมยฉิงเดิมก็เป็นคู่กัน ไม่เจอกันมายี่สิบกว่าปี ร้องเพลงนี้มา ด้วยกันตลอด ก็ต้องร้องด้วยกันอีกสิ!”

เซียวฉางควนได้ยินคำนี้ ยิ้มร่าหน้าบานเป็นจานเชิง

เขา ในตอนนี้คิดไม่ถึงจริงๆว่า ฝันร้ายกำลังมา