บทที่ 821

ในใจหม่าหลันถึงจะสิ้นหวัง แต่ที่สถานกักขัง เธอรู้ว่าต้องเชื่อ ฟังผู้คุม เลยรีบเดินตามทุกคนออกจากห้องขัง

พอถึงสนามกว้าง ผู้คุมบอกว่า “ไปวิ่งรอบสนามสามรอบก่อน จากนั้นก็เป็นกิจกรรมอิสระครึ่งชม. พอครึ่งชม.ผ่านไป มารวมตัว กันที่หน้าประตูสนามและกลับห้องขัง

ทุกคนรีบต่อแถว จางกุ้ยเฟืนเป็นตัวเองในห้องขัง ดังนั้นเธอเป็ คนจัดแถว เธอเหล่หม่าหลันหนึ่งที่พลางว่า “เธอไปยืนหน้าสุด ทุกคนด้านหลังต่างจ้องเธออยู่ ถ้าวิ่งไม่ดี ฉันมีเธอตายแน่!

จากนั้นหมุนกลับไปมองคนอื่นพลางว่า “พวกเธอคอยพยุง คุณย่าวิ่งช้าๆ อย่าให้ท่านเหนื่อยล่ะ”

นายหญิงใหญ่เซียวหัวเราะร่วนพลางว่า “กุ้ยเป็นเธอนี่มีน้ำใจ นะ ถึงฉันจะแก่แล้ว แต่ร่างกายยังดีอยู่ ไม่ต้องคอยพยุงฉันหรอก ฉันค่อยๆเดินตามพวกเธอข้างหลังก็ได้แล้ว”

จางกุ้ยเฟินพยักหน้า ก่อนตะคอกดังว่า “เตรียมตัว วิ่ง!”

หม่าหลันวิ่งอยู่หน้าสุด พอได้ยินคำนี้ ก็ทนความเจ็บปวดของ ร่างกาย และความอ่อนเพลียที่แทบไม่ได้กินอะไรมาสองวันสอง คืนนี้ เริ่มวิ่งขึ้นมา จากนั้นทุกคนก็เริ่มวิ่งตามเธอ

หม่าหลันร่างกายอ่อนแอมาก เดิมก็เจ็บปวดราวกับจะแยกร่าง อยู่แล้ว ดังนั้นพอเริ่มวิ่งได้สองก้าว ขาเธอก็อ่อนยวบ แทบจะล้มอยู่หลายครั้ง

ผู้หญิงด้านหลังถีบเอวเธอดื้อๆ ด่าว่า “ผู้หญิงแรดที่แย่งสามี คนอื่น วิ่งนิดเดียวก็ทำเหมือนจะเป็นจะตาย เธอยังทำอะไรได้อีก หรือไง?”

ผู้หญิงอีกคนหัวเราะเยาะใส่พลางว่า “ผู้หญิงร่านแบบนี้ยังจะ แย่งสามีคนอื่นได้อีกแหนะ ถึงเธอจะวิ่งไม่เป็น แต่วิ่งไปขึ้นเตียง คนอื่นได้นี่นา!”

ทุกคนหัวเราะเยาะพร้อมกัน หม่าหลันได้แต่ข่มกลั้นความ อัปยศในใจส่วนลึก กัดฟันวิ่งไปข้างหน้าต่อ

ในตอนนี้เอง หม่าหลันเห็นผู้หญิงท่าทางน่ากลัวสามคนกำลัง ยืนอยู่มุมหนึ่งของสนาม สายตาจับจ้องมาทางเธอ เหมือนกำลัง มองตัวเธออยู่

เธอพึ่งวิ่งผ่านสามคนนั้น หนึ่งในนั้นก็ยื่นมือออกมาคว้าไหล่ เธอไว้

หม่าหลันโดนคว้าไหล่ ทั้งกลุ่มเลยต้องหยุดลง จางกุ้ยเฟินเดิน ขึ้นมาถามว่า “พวกคุณทั้งสามจะทำอะไร?”

ผู้หญิงสามคนนั้นหน้าตาดุร้ายมาก คนที่ยื่นมือมาดึงรั้งหม่า หลันไว้ บนหน้ามีแผลเป็นรอยมีดพาดยาวจากตาซ้ายจนถึง ปลายคางด้านขวา รอยแผลเป็นนี้ทำให้ใบหน้าเธอแบ่งออกเป็น สองด้าน ดูน่ากลัวมาก

ถึงจางกุ้ยเฟินจะเป็นใหญ่ในห้องขังของตัวเอง แต่เธอก็เป็นแค่หญิงชาวหยิบมีดคนอื่น เธอไม่กล้าแน่ๆ

ดังนั้นเธอเห็นใบหน้าฝ่ายรอยมีด ก็ทันทีผู้หญิงคน ไม่ธรรมดา

ผู้หญิงมีแผลเป็นนั้นบอกว่า ฉันหาคนหม่าหลัน อยู่ห้อง

ยังพวกเธอใช่ไหม? คน?

หม่าหลันพอฉันรู้เคยได้ยินว่า ชื่อหม่าหลั่นเลย….

นายหญิงใหญ่เซียวกลับไปหม่าหลันอย่าฟังผู้หญิงร่านหน้าไม่คนพูดจาเหลวไหล เธอนั่น แหละหม่าหลัน!

เซียวเวยเวย

ต้มตุ๋นด้วย

ผู้หญิงเข้าหน้าหม่าหลินฉาดใหญ่

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงรอยแผลเป็นคนเป็นกล้ามเนื้อ ดังนั้นตบฉาดเธอแรงกว่าของจางกุ้ยเฟินมากตบเดียวทำหม่าหลันลงไปกองกับพื้นแล้ว

หม่าหลันโดนจนหนึ่ง น่ากลัวจริงๆ