บทที่819

หลังจากที่หม่าหลันกลับมาที่สถานกักขังจากสถานีตำรวจเพื่อ สอบปากค่า เธอกําลังรอผลด้วยความวิตกกังวล

เธอไม่รู้ว่าตำรวจจะปล่อยตัวเองไปหรือเปล่า เธอจึงได้แต่ ภาวนาในใจ

สองวันนับจากเข้าสถานกักขัง หม่าหลันทุกข์มาก เธอไม่เคย ประสบกับความทุกข์ทรมานที่น่าเศร้าในชีวิตเลย ตอนนี้เธอรู้สึก ว่าเธอใกล้จะพังแล้ว ถ้าไม่ปล่อยให้ตัวเองออกไป ตนกลัวว่าเธอ จะต้องตายที่นี่จริงๆ

นายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าหม่าหลันถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจ เพื่อสอบปากคําในตอนเช้า ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย ในใจ

เธอกลัวว่าหม่าหลันจะบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าเธอกับจางกุ้ย เฟินทรมานและทุบตีหม่าหลัน

นอกจากนี้เธอยังกังวลว่าหม่าหลันจะขอเปลี่ยนห้องขังกับเจ้า

หน้าที่ตำรวจ

ถ้าตำรวจเปลี่ยนเธอ งั้นตนคงจะเสียความสุขที่สุดไปหรอกเห รอ?

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตระกูลเซียวได้รับความเดือดร้อนจาก ความโชคร้ายและความยากลำบาก จนทำให้นายหญิงใหญ่ เซียวมีอารมณ์มืดหม่นมาก จนกระทั่งหม่าหลันถูกขังอยู่ในห้องขังเดียวกับที่เธอ เธอถึงกลับมามีความสุขอีกครั้ง

เมื่อนึกได้ว่าหม่าหลันอาจต้องติดคุกนานกว่าสิบปีหรือยี่สิบปี และเธอสามารถออกไปได้หลังจากรอนานกว่า 10 วัน นายหญิง ใหญ่เชียวรู้สึกตื่นเต้น

เมื่อเห็นหมาหลันขดตัวอยู่ที่มุมห้องขัง นายหญิงใหญ่เดียวก็ เล่น เธอก้าวขึ้นไปหาหม่าหลันและถามด้วยรอยยิ้มว่า “โอ้ ฉัน ได้ยินมาว่าเธอถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบสวนเหรอ?”

หม่าหลันมองไปที่เธอ ตัวสั่น “ค่ะแม่ หนูถูกเรียกไปเพื่อถาม ถึงสถานการณ์”

นายหญิงใหญ่เซียวถามอย่างเย็นชา “แล้วเธอได้พูดเรื่องไร้ สาระกับตำรวจหรือไม่? เธอไม่ได้ฟ้องพวกเขาเหรอ?”

หม่าหลันรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันไม่ได้บอก ตำรวจว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องขัง พวกเขามาหาฉัน เพื่อถามเกี่ยว กับคดีนี้”

นายหญิงใหญ่เซียว โล่งอก พ่นลมหายใจ แล้วถามเธอว่า:”นี่ หม่าหลัน เธอปรึกษาทนายแล้วหรือยัง ในสถานการณ์นี้เธอจะ ถูกตัดสินจําคุกกี่ปี?10ปี15ปีพอเหรอ?”

หม่าหลันส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฉันยังหาทนายความไม่ได้ เลย ไม่รู้ว่าฉันจะถูกตัดสินจําคุกนานแค่ไหน”

ฆ่าหม่าหลัน หม่าหลันก็ไม่กล้าพูดว่าเธอจะถูกปล่อยตัวในไม่

ช้า
เพราะทันทีที่พวกเขารู้ว่ากำลังจะถูกปล่อยตัว พวกเขาจะทำ ทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อทรมานตัวเองอย่างรุนแรงก่อนจะจากไป

หม่าหลันจึงตัดสินใจอดกลั้น จนกระทั่งถึงเวลาที่ตำรวจมา ปล่อยเธอออกไป

นายหญิงใหญ่เซียวเยาะเย้ยและพูดอย่างภาคภูมิว่า “ฉันเคย ได้ยินคนอื่นว่า ในกรณีของเธอ เธอต้องถูกตัดสินจําคุกอย่างน้อย 15 ปี!”

นายหญิงใหญ่พูดพร้อมกับถอนหายใจยาว แต่นางกลับพูด ด้วยความตื่นเต้นว่า ” โอ้ 15ปีเลยนะหม่าหลัน 15 วันฉันยังทนไม่ ไหว 15 ปี แล้วเธอจะรับมืออย่างไร?ฉันกังวลแทนเธอเลย”

หม่าหลันพูดอย่างเสแสร้งว่า “ไม่รู้สิแม่! พอคิดว่าจะติดคุก นานกว่าสิบปี หัวใจก็ชา…”

จางกุ้ยเฟินเดินไปหาหม่าหลันในเวลานี้ และตบหน้าเธอไปมา จากนั้นก็มองลงมาที่เธอ “ผู้หญิงแรดที่แย่งสามีคนอื่นอย่างเธอ อย่าบอกว่าขังสิบกว่าปีเลย แม้ว่าเธอจะถูกกักขังไปตลอดชีวิต ไม่หายแค้น เธอลองคิดถึงหานเหม่ยฉิงผู้ที่ถูกเธอบังคับให้ไป อเมริกา แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักนาง และไม่เคยเห็นนาง แต่เมื่อฉันคิด ว่าสิ่งที่เธอทำกับนาง ฉันก็อยากแก้แค้นแทนนาง!

พูดจบ ก็เอื้อมมือไปจับผมของหม่าหลัน ตบหน้าเธอหลายครั้ง

ในไม่ช้ามุมปากของหม่าหลันก็เลือดไหล และในขณะที่จางกุ้ย เฟืนหยุด เธอไม่คิดเลยว่านายหญิงใหญ่เชียวที่อยู่ข้างๆ กำลังรอ ที่จะสอนเธอเช่นกัน
ขณะที่จางกุ้ยเฟินหยุดลง นายหญิง ใหญ่เขียวก็ยื่นมือออกมา จับหูของหม่าหลันแน่นๆ และดึงมันออกอย่างหมดท่า ทำให้หม่า หลันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

หม่าหลินฉีกปากถามว่า “แม่คะ ดึงหูหนูทำไม? หนูทำอะไรผิด อีกหรือเปล่าแม่?”