บทที่817

ทันใดนั้น ซึ่งหวั่นถึงที่สง่างามก็เดินออกจากลิฟต์

แม้ว่าเธอจะมามอบกระเช้าดอกไม้ให้พอล แต่ดวงตาของเธอ ก็จับจ้องไปที่ร่างกายของเย่เฉินอยู่เสมอ

ทุกครั้งที่เห็นเย่เฉิน ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกมีความสุขมาก ราวกับว่า เธอกลับมา18อีกครั้ง ช่วงความรักเบิกบาน

อันที่จริง คุณหนูคนโตอย่างเธอเติบโตเร็วกว่าคนส่วนใหญ่ สัมผัสกับโลกมนุษย์เร็ว และเรียนรู้ที่จะสวมหน้ากากมาก่อน แต่หลังจากที่ได้เห็นเเฉิน หลังจากตกหลุมรักเย่เฉิน ความสา

มารถของซ่งหวั่นถึง ในการสวมหน้ากากก็ล้มเหลวต่อหน้าเขา

เธอมองเย่เฉินด้วย ในตาเต็มไปด้วยและความเคารพ เธอ ตอบอย่างเขินอาย “อาจารย์เย่ คุณกับคุณพอลรู้จักกันได้ยังไง? คุณพอลน่าจะเพิ่งมาถึงประเทศจีนได้ไม่นานนี้หรอก”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “พ่อตาของฉันกับแม่ของคุณ พอลเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัย เลยได้รู้จักกัน”

ซึ่งหวั่นถึงพูดด้วยความประหลาดใจ “โอ้ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ มากๆ!

พอลที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและพูดว่า “มันเป็นเรื่องบังเอิญ ผมก็ไม่คิด มาก่อน คุณซ่งคุณจะรู้จักอาจารย์เย่ด้วย”
ซึ่งหวั่นถึงมองเเฉินอย่างลึกซึ้งและพูดกับพอลว่า “อาจาร ย์เย่ ถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณของฉัน คุณจำได้ไหมว่า ครั้งหนึ่ง เมื่อสินค้าส่งออกของเรามาถึงสหรัฐอเมริกา พวกเขาถูกกล่าว ทันทีว่าไม่มีคุณสมบัติ แต่ก็จะฟ้องเรา แล้วต้องชดใช้ค่าสินไหม ทดแทนมหาศาล?”

พอลพยักหน้าทันทีและพูดว่า “แน่นอน ผมจำได้ว่าครั้งนั้นคุณ ขอให้ผมรีบไปชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาไปยังชายฝั่ง ตะวันตกของสหรัฐอเมริกา เพื่อช่วยคุณแก้ไขข้อพิพาทนี้ แต่แก้ ปัญหาได้ ก่อนที่ผมจะถึงฝั่งตะวันตก”

ซึ่งหวั่นถึงพูดด้วยความกลัว “ตอนนั้นฉันทำฮวงจุ้ยที่บ้านเสีย หายโดยไม่ได้ตั้งใจ ธุรกิจของฉันไม่เพียงแค่ต้องทนทุกข์เท่านั้น แต่ฉันยังมีปัญหาอีกมากด้วย ฉันยังมีปัญหาในการขับขี่และอุบัติ เหตุบ่อยๆ ด้วย”

ซึ่งหวั่นถึงยกข้อมือขึ้น เพื่อเผยให้เห็นสร้อยข้อมือที่แม่ของ เธอทิ้งให้เธอ และพูดด้วยอารมณ์ว่า:”ในตอนนั้นสร้อยข้อมือ หายไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์เย่ ฉันคงหามันกลับมาไม่ได้

พอลอุทาน:”ที่แท้ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยผู้ยิ่งใหญ่ที่คุณบอกผม ก็ คืออาจารย์เย่!”

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าและพูดว่า ” ใช่ ก็คืออาจารย์เย่”

สายตาของพอลที่มองเเฉิน เต็มไปด้วยการเคารพและ ชื่นชม!

เขาโพล่งออกมา:”อาจารย์เย่ ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ยที่ได้รับคำชมจากคุณส่งมาตลอด!!

เย่เฉินยิ้มอย่างเฉยเมย โบกมือและพูดว่า “มันไม่มีอะไรมาก ไปกว่าทักษะเล็กน้อย มันไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง”

พอลรีบพูดว่า “อาจารย์เย่ คุณถ่อมตัวเกินไปจริงๆ ถ้าไม่ใช่ เพราะคำแนะนำของคุณ ในเมื่อกี้ สำนักงานฮวงจุ้ยของผมอาจมี ปัญหาใหญ่เช่นกัน ผมรู้สึกขอบคุณมาก!”

แม้ว่าเย่เฉินจะถ่อมตัวมาก แต่พอลไม่คิดอย่างนั้น เขามีความ เคารพต่อเย่เฉินอยู่ในใจแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่คุณหนูคนโตของตระกูลซึ่งยังยกย่องเป็ เฉิน แน่นอนว่าเป็นตนจะไม่มีทางละเลยเยเฉิน

ทันใดนั้นเย่เฉินพูดว่า “ฉันยังมีธุระต้องไปทำ เอางี้ พวกคุณ

คุยกันก่อน ฉันไปก่อนล่ะ”

ซึ่งหวั่นถึงรีบถาม:”อาจารย์เย่ คุณจะไปไหน? คุณขับรถมา หรือเปล่า? ถ้าคุณไม่ได้ขับฉันจะไปส่งคุณเอง!”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “คุณกับพอลไม่ต้องระลึกอดีตเหรอ?”

ซึ่งหวั่นถึงรีบพูดว่า “พอลกับฉันเป็นเพื่อนเก่า และต่อไปเขาจะ พัฒนาในเมืองจินหลิง เรามีเวลาที่จะหวนคิดถึงอดีตอีกมาก หากคุณไม่ขับรถ ในวันนี้ ได้โปรดให้ฉันไปส่งคุณ!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ พอลรู้ว่าซ่งหวั่นถึงไม่เพียงแต่ชอบเดินเท่านั้น แต่ยังให้เย่เฉินอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของเธอ
ในเวลานี้ เขาพูดตามน้ำทันที “คุณซ่ง ขอบคุณสำหรับกระเช้า ดอกไม้ที่คุณให้ และช่วยฝากขอบคุณคุณท่านส่งด้วยครับ หากมี โอกาสจะไปเยี่ยมคุณแน่นอน ถ้าคุณมีอะไรจะทำก็ทำไปก่อน พอดีผมก็มีเรื่องให้ต้องจัดการ”