บทที่ 786

เมื่อเชียวชูหนเห็นพวกเขาเดินออกไปไกล ปิดประตู พูดกับเย่เฉิ นว่า : “ระหว่างคุณน้าทานกับพ่อของฉัน ความรู้สึกแบบนี้ก็ช่าง ชัดเจนเหลือเกิน คุณว่าพ่อของฉันคงไม่ไปมีชู้หรอกใช่ไหม……

เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “ผมว่าคุณน้าหานไม่ใช่คนแบบนั้น อย่างแน่นอน คนแบบเธอค่อนข้างมีหลักการมาก แม้ว่าในใจจะ ชอบพ่อของเรามาก จะต้องรอให้พ่อของเราเลิกรากับแม่ก่อน แน่นอน ถึงจะพัฒนาความสัมพันธ์กับพ่อของเรา”

เชียวชูหมิ่นพูดตำหนิด้วยความโมโหนิดหน่อยว่า : “พูดมั่วซั่ วอะไรเนี่ย? พ่อจะเลิกรากับแม่ได้ยังไงล่ะ? ”

เย่เฉินรู้ เซียวซูหนจะต้องรับเรื่องนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน ก็เลย ไม่ได้พูดลงลึกกับเธอ มองดูเวลา แล้วพูดว่า : “ที่รัก คุณพักผ่อน อยู่ที่บ้านให้สบายๆเถอะ ไม่ต้องออกไปตามหาแม่แล้ว ผมจะไป ขอร้องเพื่อน ดูว่าพวกเขาพอจะมีช่องทางอื่นๆ ที่จะช่วยสอบถาม ให้หน่อยได้ไหม”

เชียวชูหนพยักหน้า พูดว่า : “ให้ฉันออกไปเป็นเพื่อนคุณไหม คะ? ”

เย่เฉินรีบพูดว่า : “ไม่ต้องๆ ผมเรียกรถไปเองก็ได้แล้ว สองวัน มานี้คุณก็กังวลใจไม่น้อยเลย กลับไปพักผ่อนที่ห้องให้ดีๆเถอะ
เซียวซูหนถอนหายใจ พูดว่า “งั้นก็ได้ค่ะ งั้นฉันไม่ไปกับคุณ แล้วนะ ถ้ามีปัญหาอะไรรีบโทรมาหาฉันเลยนะคะ ถ้ามีเบาะแส ต้องรีบบอกฉันทันทีเลยนะ”

เย่เฉินตกปากรับค่า เปิดประตูพร้อมพูดว่า “ได้ งั้นผมไป ก่อนนะ”

บอกลากับภรรยา เย่เฉินออกจาก Tomson Riviera ตอนที่มา ถึงประตูนอกเขตคฤหาสน์ พ่อตาเพิ่งจะส่งหานเหมียงสองแม่ ลูกเสร็จ

เมื่อเห็นเยเฉันกำลังจะออกไป เซียวางควนรีบเอ่ยถามว่า : “เย่เฉิน ดึกขนาดนี้แล้ว คุณยังจะออกไปข้างนอกอีกเหรอ?

เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “ผมจะไปขอร้องเพื่อนๆหน่อย ดูว่า

พอจะหาเบาะแสเกี่ยวกับแม่บ้างไหม

เมื่อเชียวฉางควนได้ยินประโยคนี้ รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที รีบดึงเขามาถามว่า : “คุณไปขอความช่วยเหลือใครเหรอ? ไป ขอความช่วยเหลือจากท่านหงห้าเหรอ หรือว่าคุณส่งคนนั้น? ”

เย่เฉินพูดว่า : “ไปสอบถามทั้งหมดแหละครับ เส้นสายของ พวกเขากว้างขวาง บางทีอาจจะมีช่องทางที่พอจะหาแม่เจอได้”

“ไอ้หยา……. เซียวฉางควนเอามือทาบอกตัวเองด้วยใบหน้าที่ ปวดใจ เอ่ยปากถามว่า: “ลูกเขยคนดี เรื่องนี้ เราต้องรีบร้อน ขนาดนี้เชียวเหรอ? ช้าลงหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? คุณว่าวันที่ดี ของเราสองคนเพิ่งจะผ่านไปแค่วันเดียวเองนะ คุณจะทำลายมัน เองกับมือเหรอ?
เย่เฉินรู้ความคิดในใจของพ่อตาดี เขาไม่ยินยอมอย่างมาก แน่นอน ที่จะให้ตัวเองพาหม่าหลั่นกลับมา ในตอนนี้

ถึงยังไงวันนี้เขาก็เพิ่งได้พบกับรักแรกพบของตัวเอง และทั้ง สองคนเหมือนว่าจะมีโอกาสที่จะพัฒนากันอีกด้วย คนที่เขาไม่ อยากเจอที่สุดในตอนนี้ เกรงว่าจะเป็นหม่าหลันแล้วแหละ

แต่ว่า ในสายตาของเย่เฉิน ความสุขของพ่อตาคงจะไม่สำคัญ ไปกว่า ความสุขของภรรยา

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพูดด้วยสีหน้าที่จำใจว่า : “ขอโทษครับ พ่อ ช่วงนี้ชหรับอารมณ์ไม่ค่อยจะดีมาตลอดเลย ถ้าหากยังหาตัว แม่ไม่เจออีก ผมคาดว่าเธอจะได้รับการกระตุ้น ดังนั้นผมต้องคิด หาวิธีนำตัวแม่กลับมาให้เร็วที่สุด”

เซียวซูหนแสดงท่าทางที่แย่อย่างมาก เขาพูดอย่างจริงจัง ว่า : “ลูกเขยคนตี ชูหนเธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ผู้ใหญ่จะต้องมี ความอดทนอย่างแน่นอน คุณก็ฝึกฝนเธอ ให้เธอรออีกสักสองวัน เถอะ ถือว่าพ่อขอร้องคุณแล้วกัน…….

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า : “ตอนนี้คุณไม่ต้องร้อนใจขนาดนี้ ถึงแม้ว่าผมจะไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ก็ไม่ได้ หมายความว่าจะพาตัวเธอกลับมาได้ทันทีนะ

เซียวฉางควนโพล่งพูดออกไปว่า : “ฉันจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร ละ ไม่ว่าจะเป็นท่านหงห้าหรือว่าคุณซึ่ง พวกเขาล้วนเป็นคนที่มี ความสามารถมากในจินหลิง ให้พวกเขาช่วยหาคนหนึ่งคน ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายเหรอ? ไม่แน่คืนนี้แม่ของคุณก็กลับมาแล้ว!!

เมื่อเย่เฉินเห็นท่าทางที่แทบจะร้องไห้ของเซียวางคาน พูด อย่างจําใจว่า : “พ่อ เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเราสองคนคิดแบบไหน แล้วจะเป็นแบบนั้นนะ แทนที่จะหวังว่าให้แม่กลับมาช้าสักสามสี่ วัน ถึงขั้นไม่กลับมา สู้หวังให้เธอกลับมาเร็วหน่อยจะดีกว่า”

พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดเพิ่มเติมอีกว่า “รอหลังจากแม่กลับมา แล้ว คุณก็สามารถพูดกับเธอได้อย่างชัดเจน แล้วหย่าร้างกับเธอ อย่างเป็นทางการ ถ้าทำแบบนี้ คุณก็ไม่ต้องเป็นกังวลอะไร ออก ไปตามหาความสุขของตัวคุณเอง!