บทที่ 784

ในตอนนี้หานเหม่ยงก็คืบปลาเปรี้ยวหวานซีหูให้เธอแล้ว ยิ้ม พร้อมพูดว่า : “ซูหรับคุณลองชิมปลาจานนี้ดูนะ ก็เป็นอาหารที่น้า ถนัดเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้ทำนานแล้ว ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือ เปล่า”

มองดูหานเหม่ยงที่มีความกระตือรือร้นคืบเนื้อปลามาวางใน ถ้วยของตัวเอง เพื่อไม่เป็นการทำให้คนอื่นอับอาย เซียว ห รันทำได้เพียงพยักหน้าพร้อมพูดว่า : “ขอบคุณค่ะคุณน้าหาน แต่ ว่าคุณไม่ต้องคีบอาหารให้หนูก็ได้ค่ะ คุณทานก่อนเถอะค่ะ

หานเหม่ยงพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “คุณต้องกินอาหาร เยอะๆหน่อยนะ ถ้าหากคีบไม่ถึง ก็ให้เยเงินคืบให้นะ ”

เซียวชูหนตอบตกลงไปคำนึง แล้วก็ลองชิมดู และเป็นปลาที่ หานเหม่ยงคืบให้กับตัวเอง เมื่อกินเข้าไป ทำให้เธอรู้สึก ประหลาดไม่หยุดหย่อนเลยทันที

อาหารที่หานเหม่ยงทำ อร่อยมากเลยจริงๆ เนื้อปลานุ่มเด้ง รสชาติอร่อยและสดใหม่ ไร้ที่ติเลยทีเดียว

เซียวฉางควนก็กินจนตะลึงแล้ว

ทั้งชีวิตนี้ของเขา ไม่เคยกินอาหารบ้าน ๆ ที่อร่อยขนาดนี้มา ก่อน อย่างที่รู้อาหารที่เอร็ดอร่อยที่ทานที่บ้าน กับอาหารที่ เอร็ดอร่อยที่ทานในร้านอาหาร ความรู้สึกแบบนั้นมันแตกต่างปลุกเสกผู้ชายเพลิดเพลินจนลืมกลับบ้าน

นี้เป็นสาเหตุว่าทำไมผู้หญิงมักว่า อยากจะมัดใจผู้ชายสัก คนนั้น ก่อนอื่นจะต้องมัดใจท้องของผู้ชายให้ก่อน

เขียวเวลาฝีมือการอาหารเหม่ยงพิชิตได้แล้ว

เขามองไปพอลด้วยความอิจฉา เอ่ยพูดว่า พอล แม่ ของนายทํากับข้าวอร่อยมากขนาดนี้ นายโชคดีมากเลยนะ

ว่า “คุณอาเซียว ปัญหาต้องดูว่าคุณมีความคิดเห็นว่าอย่างไร

จากเองตอนจะทุกข์ใจมาก เพราะว่าห่างไกลจากบ้าน ห่างไกลจากแม่ อยู่มหาวิทยาลัยไม่ว่าจะกินอะไร ก็รู้สึกว่าอร่อยทั้งนั้น

ต่อมาเพราะยุ่งต้องออกไปสถานที่บ่อยส่วนใหญ่บินไปทั่วสหรัฐและครั้งยังต้องไปกลับโลก อาหารแม่ทําเลย”

แต่ว่า ฝีมือในการอาหารของทำให้ผมกลายเป็นคนเลือกทานแล้ว นั้นไม่ว่าไปกินข้าวที่ไหนล้วนแต่คุ้นเลย ความรู้สึกแบบจริงแล้วเจ็บปวดมากครับ”
เซียวฉางควนก็อุทานออกมาว่า “มันก็ใช่นะ จากประหยัดมา ฟุ่มเฟือยนั้นง่าย จากฟุ่มเฟือยมาประหยัดนั้นยาก แม่ของคุณทำ อาหารอร่อยขนาดนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นฉัน ไม่ว่าอาหารข้างนอกจะ เป็นยังไงฉันก็คงไม่สนใจอีกแล้ว”

เมื่อเชียวชูหนได้ยินความหมายที่แอบแฝงในคำพูดของพ่อ แล้ว ภายในใจรู้สึกผิดหวัง หยิบเครื่องดื่มขึ้นมา พูดกับทานเหม่ ยฉิงว่า : “คุณน้าหาน หนูขอชนแก้วกับน้าสักแก้ว คุณบินกลับ จากอเมริกามาซะไกลขนาดนี้ จะต้องเหนื่อยมากๆแน่นอน แก้วนี้ ถือเป็นการเลี้ยงต้อนรับคุณค่ะ”

หานเหม่ยจึงรีบยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมา ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ขอบคุณนะซูหน งั้นเราก็ใช้เครื่องดื่มแทนไวน์ในการดื่มนะ

เซียวซูหนนำแก้วของตัวเองไปชนกับแก้วของหานเหม่ยง เล็กน้อย ในขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะอุทานคำนึงว่า : “ว่า ถ้าแม่ของหนูอยู่ที่บ้านด้วยก็คงดีนะ หลายปีมานี้เธอบ่นถึงคุณ อยู่ตลอดเวลา ถ้ารู้ว่าคุณกลับมาแล้ว เธอจะต้องดีใจมากแน่ๆ

เมื่อเชียวชูหนพูดถึงหม่าหลัน ท่าทางของเซียวฉางควนและ หานเหม่ยฉิงก็ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติสักเท่าไหร่

ในใจของทั้งสองคนรู้ดี ในเวลานี้ที่เซียวซูหนพูดถึงหม่าหลัน ตั้งใจพูดเพื่อให้ทั้งสองคนได้ยิน เตือนไม่ให้พวกเขาทั้งสองลืม ว่าในบ้านหลังนี้ ยังมีแม่ของเธอด้วย แม้ว่าตอนนี้แม่ของเธอจะ ไม่อยู่บ้าน แต่ว่าเธอก็เป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้

ท่าทางที่สง่างามของหานเหม่ยงก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเก้ๆกังๆไปสามสี่นาที เธอยิ้มอย่างไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ พูดว่า : “ฉันไม่ได้เจอกับแม่ของหนูมาหลายปีแล้ว ฉันก็คิดถึงเธอเหมือน

พูดจบ เธอก็มองไปยังเซียวางคาน เอ่ยถาม: “จริงสวางควน หม่าหลันไปไหนเหรอ? ทำไมถึงไม่อยู่บ้านละ

เขียวฉางควนรีบเอ่ยพูดว่า “เธอน่ะเหรอ สองวันนี้กลับไป บ้านแม่นะ อีกไม่กี่วันคาดว่าก็น่าจะกลับมาแล้วนะ