บทที่ 783

เมื่อเย่เฉินเห็นอาหารเหล่านี้ที่หานเหม่ยจึงเป็นคนทํา อดไม่ได้ที่ จะอยากอาหาร แต่ว่าแสดงออกไปตามมารยาท เขาก็รู้สึก เกรงใจที่จะเริ่มรับประทานอาหารเลย และเริ่มหยิบเครื่องดื่ม ออกมาหนึ่งขวด ในให้กับผู้หญิงทั้งสองท่าน

หลังจากนั้น เขาถึงจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา ยิ้มพร้อมพูดว่า : “คุณน้าหาน พอล ยินดีต้อนรับพวกคุณทั้งสองกลับสู่ประเทศจีน ยินดีต้อนรับพวกคุณทั้งสองกลับสู่จินหลิง และยินดีต้อนรับที่พวก คุณ ให้เกียรติมาเป็นแขกที่บ้านของเรา เรามาร่วมดื่มกันสักแก้ว เถอะ”

เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆก็รีบพูดคล้อยตามทันที : “ใช่ๆ เพื่อ เลี้ยงต้อนรับพวกคุณสองคน เรามาร่วมดื่มกันสักแก้ว

หานเหม่ยฉิงยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมา พูดอย่างใจจริงว่า : “ขอบคุณการต้อนรับของพวกคุณมากจริงๆนะคะ คิดไม่ถึงจริงๆ วันแรกที่ได้กลับมาจินหลิง ก็ได้กินอาหารบ้านๆทั่วไปที่บ้านของ เพื่อนเก่าแก่ ขอบคุณมากจริงๆ

เซียวฉางควนหัวเราะฮ่าๆพร้อมพูดว่า : “เหมยฉิง เราก็เป็น เพื่อนเก่ากันมาหลายปีแล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้คุณยังจะมา เกรงใจกันอีกทําไม!

พูดแล้ว ก็พูดอีกว่า : “อีกอย่าง อาหารบนโต๊ะในวันนี้ต้องยก ความดีความชอบให้คุณ ผมก็เป็นแค่ลูกมือเท่านั้น ทำเอาผมรู้สึกอายอย่างมากเลย มีที่ไหนกันเพื่อนเก่าแก่มาเป็นแขกที่บ้าน ยังจะให้เพื่อนเก่าลงมือเข้าครัวเอง หานเหม่ยจิงยิ้มพร้อมพูดว่า : “มาอายอะไรกันล่ะ ก็พูดกันซะ

ดิบดีแล้วว่า วันนี้ฉันจะลงครัวเอง”

เยเฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “มา เรามาดื่มแก้วแรกให้หมดแก้วกัน

ดีกว่านะ!”

ทุกคนต่างก็ยกแก้วเหล้าและเครื่องดื่มขึ้นมา ผู้ชายสามคนดื่ม เหล้าในถ้วยสุราเล็กๆหมดรวดเดียว ผู้หญิงสองคนก็ยกเครื่อง ดื่มขึ้นมา จิบๆหนึ่งอีก

ท่าทางของเซียวซูหนค่อนข้างจะเยือกเย็นเล็กน้อย แต่นี่จะ โทษเธอก็ไม่ได้

ถึงอย่างไรเธอก็ได้พยายามสุดความสามารถของตัวเองแล้ว

ที่จะแสดงความเป็นมิตรกับหานเหม่ยง

ในใจของหานเหม่ยฉิงรู้ดีว่าในใจของเซียวชูหนไม่ค่อย พอใจตัวเองอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอก็เลยตั้งใจที่จะเอาใจเล็ก น้อย พูดกับเซียวชูหวั่นว่า “ชูหน หนูลองชิมกุ้งอบน้ำมันที่น้า ดูสิ ดูว่าจะถูกปากของหนูไหม ”

พูดแล้ว หานเหม่ยฉิงก็เป็นคนคีบกุ้งตัวโตไปให้เธอ วางลง ไปในถ้วยของเธอแล้ว

เซียวซูหมั้นค่อนข้างรู้สึกเก้ๆกังๆเล็กน้อย ถึงยังไงก็เป็นผู้หญิง เป็นแรกรัก ในตอนนั้นของพ่อ ตอนนี้เธอได้นั่งในบ้านของตัวเองคืบอาหารให้ตัวเอง ความรู้สึกแบบนี้ค่อนข้างผิดปกติ

แต่เธอก็พยักหน้าอย่างเป็นมิตร พูดเสียงเบาๆว่า “ขอบคุณ ค่ะคุณน้าหาน”

พูดแล้ว ก็ชิมกุ้งอบน้ำมันนั่นแล้ว

คิดไม่ถึงว่ารสชาติของกุ้งนี้ เมื่อนำเข้าปากแล้วทำให้เธอ

ประหลาดใจไม่น้อย อืม กุ้งอบน้ำมันจานนี้ เซียวซูหนก็ทานมาไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง

แล้ว แต่ว่าไม่เคยทานรสชาติที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย

กุ้งอบน้ำมันที่หานเหม่ยงทำ รสชาติหวานเค็มพอดี กลิ่นโชย หอมเข้าจมูก รสชาติชั้นเลิศแม้ว่าจะรับประทานที่ร้านอาหารระ ดับไฮเอนด์ก็ตาม ต่างก็สู้จานนี้ที่หานเหม่ยงทำไม่ได้เลย

ในใจของเซียวซูหนก็ยิ่งเพิ่มความรู้สึกทึ่ง คุณน้าหานคนนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ไม่เพียงแค่อุปนิสัยดี ภาพพจน์ดี แม้แต่ทำ อาหารก็ทําได้อร่อยมากขนาดนี้

เธอกลับไปคิดถึงพวกอาหารที่แม่ของตัวเองทำ มีเพียงคำ คุณศัพท์คําเดียวที่สามารถบรรยายได้ นั่นก็คือยากที่จะกลืน ลงคอ เมื่อเทียบฝีมือการทำอาหารกับหานเหม่ยง ต่างกันราว ฟ้ากับเหวเลย!

ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ การทำอาหารของแม่ไม่มีการพัฒนาเลย เมื่อ20ปีก่อนทําอาหารรสชาติยังไง รสชาติของอาหารที่ทำใน ปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิม
หลังจากนั้นตัวเองแต่งงานกับเยเฉิน หลังจากที่เย่เฉินรับผิด

ชอบทําอาหาร ชีวิตของตัวเองก็ดีมากขึ้นเลย แต่ว่าแม้ว่าอาหารที่เเฉินทำจะไม่เลวเลย แต่ว่าเมื่อเทียบกับ

หานเหม่ยฉิงแล้ว ยังด้อยกว่ามาก