บทที่ 782

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า “ลองแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือดู ถ้า หากคนเขาตอบตกลงที่จะช่วย ความสามารถของพวกเขา แข็งแกร่งกว่าพวกเราอีก เส้นสายของพวกเขาก็กว้างขวางกว่า เรา บางทีพวกเขาอาจจะสามารถช่วยพวกเราไปสอบถามข้อมูล ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

เซียว หนถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดอย่างซาบซึ้งใจว่า : “เย่เฉิน ขอบคุณคุณมากจริงๆนะคะ!

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ยัยอิ่ม ผมเป็นสามีของคุณนะ คุณจะ มาเกรงใจผมอะไรกันละ? ”

พูดแล้ว ก็รีบตบที่ไหล่ของเธอเบาๆ พูดว่า : “ไปกันเถอะ เรา ลงไปทานข้าวกันก่อนนะ ทานข้าวเสร็จแล้วผมจะออกไปหาเพื่อน ลองดูว่าคนเขาจะยอมช่วยเหลือหรือเปล่า ถ้าพวกเขาไม่ยินยอม ล่ะก็ งั้นผมก็จะวิงวอนขอร้องให้พวกเขาช่วย แต่ว่าผมรับประกัน กับคุณได้เลย แม่จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน!

เซียวซูหนพยักหน้าอย่างแรง รู้สึกสบายใจไม่น้อยเลย

ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่แม่หายสาบสูญไปนี้ ทั้ง ครอบครัวมีเพียงเธอคนเดียวที่ใส่ใจอยู่ ตอนนี้เมื่อเห็นเยเฉันยืน หยัดที่จะลุกยืนขึ้นสู้พร้อมกับตัวเอง แถมยินยอมที่จะช่วยเหลือ ในใจก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมากแล้ว
ในเวลานี้เยเฉันรู้สึกรักเซียวซูกันอย่างสุดซึ้ง มองออกว่า การสูญหายไปของหม่าหลั่นทำให้เธอว้าวุ่นใจมาโดยตลอด ถ้า หากยังไม่ทำให้หม่าหลันรีบกลับบ้านมาอีก หม่าหลันอยู่ใน สถานกักขังก็ยังไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่อะไร เกรงว่าภรรยาของตัว เองคงจะรับไม่ไหวแล้ว

ดังนั้นเขาก็ได้ตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้จะไปดำเนินการตัวเองคิด แผนการนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว วันมะรืนนี้ก็น่าจะทำให้หม่าหลัน กลับมาได้แล้ว

เมื่อปลอบใจเชียวชูหนแล้ว เย่เฉินก็พาเธอลงมาที่ชั้นล่าง ห้องอาหารที่ชั้นล่าง เซียวฉางควนได้จัดการโต๊ะอาหารกับ หานเหม่ยงไว้เรียบร้อยแล้ว

และพอลที่อยู่อีกฝั่งนึงก็เปิดเหล้าหมาวถ่ายเก่าแก่ที่ล้ำค่าใน นั้นหนึ่งขวด เมื่อเห็นเเฉินและเซียวซูหนเดินลงมา ก็ยิ้มพร้อม ถามเย่เฉินว่า : “คุณเย่ ดื่มสักสองแก้วไหมครับ?

เย่เฉินยิ้มเบาๆ พูดว่า : “ได้สิ งั้นก็ดื่มเป็นเพื่อนพวกคุณสัก

สองแก้ว”

เซียวซูหนที่อยู่ข้างๆ พูดเตือนด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำว่า : “เดี๋ยวคุณทานข้าวเสร็จไม่ใช่ว่าจะไปหาเพื่อนเหรอ? ไม่งั้นก็ อย่าดื่มเลยนะ ดื่มเหล้าแล้วก็ขับรถไปไม่ได้แล้ว”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่เป็นไรนะ พอผมดื่มเสร็จก็เรียกรถ ไปส่งนะ คุณพอลมาที่บ้านเป็นครั้งแรก ไม่เป็นเพื่อนเขาดื่มสัก สองแก้วดูแล้วไม่ค่อยเข้าท่านะ”
เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว เซียวซูหนก็พยักหน้า พูดว่า “ค่ะ ขอแค่ คุณไม่ขับรถไปก็พอ”

ในเวลานี้ เซียวฉางควนยกหม้อซุปเนื้อหู เดินออกมาจากใน ห้องครัว เมื่อเห็นเขียวชูหน ก็ยิ้มพร้อมพูดว่า “ไอ้หยาชูหน เดี๋ยวลองชิมฝีมือของคุณน้าทานดูนะ เมื่อกี้พ่อแอบชิมไปสองคำ สามารถพูดกับลูกได้เพียงสามคำ แบบนี้ว่า สุดยอดมาก

เดิมทีเซียวซูหน ในตอนนี้ก็ไม่มีความอยากอาหารอยู่แล้ว ยิ่ง ไปกว่านั้นอาหารมื้อนี้ก็ทำขึ้นโดยคู่ปรับเรื่องรักของแม่ในตอน นั้น เพราะงั้นเธอก็ยิ่งไม่มีความอยากจะกินเลย แต่ว่าเพื่อเห็นแก่หน้า เธอก็ทำได้เพียงนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

ในเวลานี้หานเหม่ยงก็ถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้ว และก็หยิบ ถ้วยตะเกียบเดินออกมาจากในห้องครัว เมื่อเห็นเเฉินและเซียว ซูหนต่างก็เดินลงมาแล้ว ก็ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า : “ขอโทษนะคะ ที่ทำให้พวกคุณรอนาน ในที่สุดก็ได้ทานข้าวกันแล้ว

พูดจบ เธอก็ถามเย่เฉินและเซียวซูหวั่นอย่างห่วงใยว่า : “พวก

คุณคงจะหิวกันแล้วใช่ไหม? มารีบทานอาหารกันดีกว่า!” บนโต๊ะอาหาร ล้วนเป็นอาหารบ้านๆทั่วไปที่มีรสชาติหางที่ หานเหม่ยงเป็นคนทำทั้งหมด

มีปลาเปรี้ยวหวานซีหู มีกุ้งอบน้ำมัน มีหมูสามชั้นราดน้ำแดง และซุปเต้าหู้ต้มกับหัวปลา บะหมี่ปลาไหลกุ้งทอด เป็นต้น

อาหารเหล่านี้ผัดได้สวยงามมากเลยจริงๆ เมื่อเปรียบเทียบกับร้านอาหารใหญ่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเลย

หานเหม่ยงพูดด้วยความเสียดายนิดหน่อยว่า “เดิมที่มีกุ้ง ผัดชาหลงจิ่งที่ฉันถนัดด้วย แต่เมื่ออยู่ในครัวยุ่งมากเกินไป ดัง นั้นไม่ทันได้ระวัง ไหม้หมดเลย ไว้ครั้งหน้าจะทำให้พวกคุณลอง ทานกันนะ”

เมื่อพูดถึงเรื่องกุ้งผัดชาหลงจึง หานเหม่ยงก็คิดถึงในห้อง ครัว ฉากที่จู่ๆเซียวฉางควนโอบกอดตัวเอง บนใบหน้าที่งดงาม อย่างไม่อาจเทียบเคียงได้จู่ ๆ ก็ปรากฏสีแดงระเรื่อๆขึ้นมาทั้ง สองฝั่งทันที…….