บทที่781

ชายหญิงคู่รักแรกพบที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ร้อนแรงทำกัน ไปทำกันมากว่าหนึ่งชั่วโมงในห้องครัว ในที่สุดก็ทำอาหารออก มาเต็มโต๊ะแล้ว

เซียวฉางควนวิ่งออกมาบอกเเฉินและพอลว่า : “เตรียมตัวๆ เราจะได้กินข้าวกันแล้ว

พูดจบ ก็ถามพอลอีกว่า : “จริงสิ พอล คืนนี้อยากจะดื่มสักสอง ถ้วยสุราไหม? ”

พอลยิ้มพร้อมทั้งหยิบของขวัญที่ถือมาด้วยออกมา พูดว่า : “คุณอาเซียว ผมก็น่าเหล้าหมาวถาย 2ขวดที่เก็บสะสมกว่า 30 มาด้วยพอดี เหล้าหมาวถายนี้ไม่ใช่หมาวถ่ายธรรมดาทั่วไปนะ มันเป็นคอลเลกชันที่ส่งออกเมื่อ 20 ปีก่อน ในตอนนั้นส่งออกไป ขายที่อเมริกา และถูกนักสะสมเก็บสะสมไว้ที่อเมริกา เก็บเอาไว้ อย่างดีจนถึงตอนนี้ ทุกขวดล้วนมีน้ำหนัก 1 กิโลกรัม

เขียวฉางควนกล่าวอย่างตกใจว่า : “เหล้าเก่าแก่กว่า30ปีที่ ก่อนหน้านี้อีก20ปี งั้นระยะห่างจนถึงตอนนี้รวมแล้วไม่ใช่กว่า 50ปีเหรอ ? ”

“ใช่ ! ” พอลยิ้มพร้อมพูดว่า “น่าจะประมาณ 56 ปีแล้วมั้ง ครับ”

เชียวฉางควนพูดอุทานว่า : “ไอ้หยา เหล้าขวดนี้ล้ำค่ามากเอามาให้ฉันก็เปลืองเปล่าๆ นายเก็บไว้ดื่มเองน่าจะดีกว่านะ

พอลรีบเอ่ยพูดขึ้นว่า “คุณอาเซียว คุณไม่ต้องเกรงใจกับผม อย่างนี้ เดิมที่ตั้งใจจะเอามาเป็นของขวัญให้คุณอยู่แล้ว ถ้าคุณ ยินยอมล่ะก็ คืนนี้พวกเราก็จะนำมาดื่มกันสักขวด ถ้าหากคุณไม่ ยินยอม เราก็เปลี่ยนเป็นเหล้าขวดอื่นกัน”

เมื่อเชียวฉางควนได้ยินประโยคนี้แล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า “ใน เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ขอบคุณนายมากนะ งั้นคืนนี้พวกเราก็มาดื่ม กันก่อนสักขวด! ”

พูดแล้ว เซียวฉางควนก็พูดกับเย่เฉินว่า : “เย่เฉิน คุณขึ้นไป เรียกชูหร้นจากด้านบน ให้ลงมากินข้าวหน่อยนะ”

เยเฉินพยักหน้าแล้ว พูดว่า : “งั้นเดี๋ยวผมขึ้นไปเรียกเธอครับ” พูดแล้ว เย่เฉินก็ลุกขึ้นยืนเดินไปด้านบน ตอนที่มาถึงห้องนอน พบว่าเซียวซูหนหันหลังให้กับประตู นอนอยู่บนเตียง เขาก็เอ่ยปากพูดว่า : “ที่รัก ลงไปทานข้าว

ระหว่างที่พูด เย่เฉินเพิ่งจะก้าวเข้ามาในห้องนอน ก็ได้ยิน ภรรยาพูดว่า : “ไอ้หยา คุณอย่าเพิ่งเข้ามา

จากนั้น เซียวซูหนก็ลุกขึ้นยืน หันหลังให้กับเย่เฉิน เหมือนว่า เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาแล้ว

เย่เฉินรีบเดินอ้อมไปตรงหน้าของเธอ เห็นดวงตาที่แดงทั้ง สองข้างของเธอ พูดถามว่า : “ที่รัก ทำไมคุณถึงได้ร้องไห้อีกแล้ว ล่ะ?”
เชียวชหรับส่ายหน้า พูดปฏิเสธอย่างดื้อรั้นว่า “ฉันไม่ได้ ร้องไห้ แค่รู้สึกระคายเคืองที่ตานิดหน่อย

เย่เฉินพูดออกไปอย่างปวดใจว่า : “ยังจะมาเล่นลิ้น ตากแดง จนเป็นแบบนี้แล้ว ยังจะมาพูดอีกว่าไม่ได้ร้องไห้? ”

พูดจบ เขาก็พูดถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า : “เป็นเพราะ

เรื่องของแม่เหรอ? ”

เซียวซูหนเงียบขรึมไปชั่วขณะ พูดถอนหายใจยาว พยักหน้า พร้อมพูดว่า : “ตอนนี้ก็เกือบจะ 30 ชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีข่าวคราว อะไรเลย ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับแม่จริงๆ

พูดแล้ว น้ำตาของเธอก็คลอเบ้าและก็ไหลลงมาอีก และอีก อย่างที่บ้านเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นขนาดนี้ เดิมทีคิดว่าพ่อจะคิด เหมือนกับฉัน แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจู่ ๆ จะ…….

เมื่อเชียวชูหนพูดมาถึงตรงนี้ ก็พูดต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่ สามารถควบคุมอารมณ์ไว้ได้ ก็ร้องไห้ฮือๆออกมาเลย

เยเฉันรีบยื่นมือออกไป ดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของ ตัวเอง ตบๆที่หลังของเธอเบาๆไปพลาง พร้อมพูดปลอบใจที่ข้าง หูของเธอไปพลางว่า “ที่รัก ไม่ต้องร้องไห้นะ แม่ต้องไม่เป็น อะไรแน่นอน คุณวางใจได้ ผมรับประกันกับคุณเลย”

เซียวซูหนพูดถามอย่างสะอึกสะอื้นว่า : “คุณจะเอาอะไรมา รับประกันกับฉัน คุณก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน คุณ ไม่รู้เลยว่าสรุปแล้วเธอเจออะไรบ้าง คุณไม่รู้เลยว่าเธอเจอ อันตรายอะไรหรือเปล่า…….
เยเฉันพูดอย่างจริงจังว่า “คุณวางใจเถอะ ในเมื่อผมรับปาก

กับคุณแล้ว จะไม่มีทางให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอแน่นอน ผมจะไป

ขอร้องพวกเพื่อนๆที่มีความสามารถเหล่านั้น ให้พวกเขาช่วยคิด หาวิธี

เซียวซูหนรีบเอ่ยถามว่า : “จริงเหรอคะ? คุณจะไปหาพวก เขา พวกเขายอมที่จะช่วยใช่ไหมคะ?