บทที่ 778

“ดังนั้นเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่สมัยพวกเราอายุ10กว่าขวบนะ แค่พูดกันก็ตกลงกันได้ พวกเราจะต้องพิจารณากันอย่างลึกๆ ถึง จะได้ข้อสรุปที่ถูกต้องที่สุด

เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ผมรับคำพูดแบบนี้ของคุณไม่ได้ ผม รู้ว่าคุณก็ยังรักผมอยู่ และในใจผมก็ยังรักคุณ ในเมื่อทั้งสองฝ่าย ต่างก็มีความรู้สึกให้กัน แล้วยังจะมีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้อีก ล่ะ? ”

พูดไป เซียวฉางควนก็เค้นถามว่า “เหมยฉิง ผมถามคุณตรงๆ เลยนะ ตอนนี้ในใจคุณไม่รู้สึกอะไรกับผมเลยใช่ไหม? ”

หานเหม่ยงก็พูดอย่างลำบากใจ “คุณจะให้ฉันตอบอย่างไร กันล่ะ? ถึงอย่างไรตอนนั้นเราก็เคยอยู่ด้วยกัน รักกันดี แถมยัง เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน แถมยังมีความรู้สึกผิดกัน มา20กว่าปี จะบอกว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ก็เป็นการหลอก ตัวเองเปล่าๆ ”

พูดจบ หานเหม่ยฉิงก็พูดว่า “แต่เมื่อกี้ฉันบอกว่า เรื่องนี้มันไม่ สามารถคำนึงความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น”

เซียวฉางควนน้ำตาไหลมากกว่าเดิม น่าสงสารเหมือนเด็กเลย

หลายปีมานี้ ความรู้สึกของเขาต้องรับความทุกข์ทรมานมาก ดังนั้นตอนที่หานเหม่ยจึงกลับมา ก็เป็นการปลอบใจกับความรู้สึกของเขาอย่างมาก

พอเจอหานเหมยฉิง เขาถึงสัมผัสได้ว่า ที่แท้ชีวิตของตนเอง

ก่อนหน้านี้ ได้ดำเนินชีวิตอยู่ในทะเลทุกข์มาตลอด ดังนั้น ชีวิตแบบนั้น เขาไม่อยากอยู่กับมันอีกต่อไปแล้ว

พอเห็นเขียวฉานวนร้องไห้อย่างกับเด็ก หานเหม่ยจิงก็ตาแดง

ขึ้นมาบ้าง

เธอเดินไปตรงหน้าเซียวฉางควน แล้วใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาให้ เขาอย่างนุ่มนวล พูดอย่างเป็นห่วงว่า “ฉางควน หลายปีมานี้คุณ คงลำบากมามาก ถ้าหากว่าย้อนเวลาไปได้ กลับไปตอนที่ก่อน พวกเราจะเรียนจบ ต่อให้คุณมีอะไรกับหม่าหลับไปแล้ว ฉันก็จะ ไม่ทิ้งคุณไปเด็ดขาด……

พูดไป เธอก็พูดออกมาจากใจด้วยความโศกเศร้า “แต่น่า เสียดาย วันเวลามันย้อนกลับไปไม่ได้ ใครก็ย้อนเวลาไม่ได้ แค่ พริบตา พวกเราก็อยู่กันมาจนเป็นคนแก่อายุครึ่งร้อยแล้ว

เซียวฉางควนจับมือเธออย่างแน่น แล้วพูดอย่างร้อนใจว่า “เหมยฉิง! ก็เพราะว่าไม่อาจจะย้อนเวลาไปได้ พวกเราจึงไม่ ควรผิดต่อวันเวลาของเราในอนาคต! เพียงวินาทีเดียวก็ไม่ ควร!”

พูดถึงจุดนี้ อารมณ์ของเซียวฉางควนก็พลุ่งพล่าน แล้วก็ คุกเข่าลงพื้น พร้อมพูดว่า “เหมยฉิง ผมอยากอยู่กับคุณจริงๆ นะ! ”
หานเหม่ยจึงเห็นเขาคุกเข่าลง ก็เริ่มทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา แล้วก็ รีบดึงเขาลุกขึ้น พร้อมพูดว่า “ไอ้หยา ฉางควน คุณทําอะไรเนี่ย? รีบลุกขึ้นมา!

เซียวฉางควนยืนกรานพูดว่า “ถ้าคุณไม่รับปากผม ผมก็จะ คุกเข่าอยู่แบบนี้ ไม่ยอมลุกขึ้น ”

หานเหม่ยงก็มองไปยังประตูห้องครัว แล้วพูดอย่างกังวลว่า “ไอ้หยา คุณรีบลุกขึ้นเลย เดี๋ยวเด็กๆ มาเห็นเข้า แล้วคุณจะให้ ฉันอธิบายกับพวกเขาอย่างไร!

เซียวฉางควนก็ตั้งใจพูดว่า “ถ้าเกิดว่าพอลเข้ามาเห็น ผมก็จะ บอกเขาว่าผมรักแม่ของเขา หวังอยากจะอยู่กินกับแม่ของเขา และหวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากเขา ถ้าหากหวั่นเข้ามาเห็น ผมก็จะบอกเธอว่าผมรักคุณ ผมจะหย่ากับแม่ของเธอ แล้วไปอยู่ กับคุณ!