บทที่ 776

ในห้องครัวตอนนี้หานเหม่ยจิงก็ผูกผ้ากันเปื้อน แล้วก็เริ่ม จัดการกับวัตถุดิบ ภายใต้การช่วยเหลือของเซียวฉางควน เพื่อ จะเริ่มทํากับข้าว

เขียวฉางควนก็ช่วยอยู่ข้างๆ ช่วยอย่างเต็มที่ เขาฝันว่าอยากจะมีวันนี้ ที่ตนเองจะได้เข้าครัวทำกับข้าวกับ หานเหม่ยฉิง หญิงผู้เป็นที่รัก ทำกับข้าวมื้อเย็นอย่างยิ่งใหญ่

แต่เขาไม่คิดเลยว่าความฝันนี้ ผ่านไป20กว่าปีถึงจะเป็นจริง หานเหม่ยงก็ถอนหายใจในใจ ตนเองใช้ชีวิตกับสามีที่ อเมริกา20กว่าปี ทั้งสองคนมักจะเข้าครัวด้วยกันบ่อยๆ แต่ก็ไม่ เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

รู้สึกว่าชายที่อยู่ข้างๆ นี้ ขอเพียงแค่มายืนข้างๆ ตนเอง ก็ สามารถทำให้ตนเองรู้สึกถึงความใกล้ชิดอย่างมาก

ตนเองทำกับข้าวให้เขา วุ่นวายในครัวด้วยกัน ในใจเต็มไป ด้วยความดีใจและพอใจ

ตอนที่ทั้งสองคนกำลังทำกับข้าวกันนั้น ร่างกายของทั้งสองคน ก็ต้องมีเสียดสีกระทบกันบ้าง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางครั้งก็มา ถูกมือกัน บางครั้งก็ไปโดนจุดอื่น ไม่นาน ทั้งสองคนก็หน้าแดงขึ้นมา

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนก็เคยมีเรื่องราวต่อกันมามาก อีก อย่างทั้งสองฝ่ายก็เป็นคนรักคนแรกของซึ่งกันและกัน แม้แต่การ เสียตัวครั้งแรก ของทั้งสองคน ก็มอบให้กับฝ่ายตรงข้ามไป

ดังนั้นที่ห่างกันมาหลายปีนี้ หลังจากพบหน้ากัน ในใจของทั้ง

สองคนก็ได้รับอิทธิพลจากความทรงจำในอดีตอยู่ตลอดเวลา

เหมือนกับในร่างกายของทั้งสองคน มีแม่เหล็กที่มีแรงดึงดูด มหาศาล เป็นสนามแม่เหล็กที่ดึงดูดเพศตรงข้าม

ตอนที่เซียวฉางควนเป็นลูกมือให้กับทานเหม่ยจิงนั้น มีหลาย ครั้งที่ไปยืนใกล้กัน มีหลายครั้งที่ใจคู่วาม อยากจะเข้าไปกอด

ฝ่ายตรงเสียเลย

แต่ความวู่วามนี้ ไม่นานก็ถูกความขี้ขลาดในใจลบล้างทิ้งไป

หานเหม่ยจึงมีฝีมือเป็นแม่บ้านแม่เรือนอย่างดี แต่เพราะว่าวัน นี้ข้างกายมีคนรักเก่าคนแรกอยู่ด้วย ดังนั้นเธอก็รู้สึกว่า ไม่ว่าจะ ทำอะไรก็รู้สึกเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ถึงขนาดใจลอยบ่อยๆ เพราะผู้ชายที่อยู่ข้างๆ

มีหลายครั้งที่เธอหั่นของ ก็เกือบจะบาดนิ้วตัวเอง เพราะ ใจลอย

เซียวฉางควนอยู่ข้างๆ ก็ในใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนกัน สติของเขาไม่อยู่กับการล้างผัก เด็ดผัก และการช่วยเหลือหาน เหม่ยฉิงเลย แต่ไปอยู่บนตัวของหานเหม่ยงมากกว่า
ในตอนนี้ เซียวฉางควนถึงขนาดรู้สึกเสียดายที่ย้ายมีอยู่ที่ คฤหาสน์ในTomson Riviera

เพราะว่า ถ้าหากว่าเป็นบ้านหลังนั้นล่ะก็ ห้องครัวที่แคบๆ แล้ว มีคนสองคนวุ่นวายกันอยู่ด้านใน ต่อให้แคบหน่อย แต่ก็ต้อง เบียดเสียดแนบชิดกันกว่านี้

แต่ห้องครัวของคฤหาสน์ในTomson Riviera มันใหญ่มาก

เลย

ต่อให้มี5คนยุ่งกันอยู่ในครัว ก็เดินกันสะดวกสบาย ไม่เบียด

กัน

ดังนั้นตอนที่เซียวฉางคนอยากจะเข้าใกล้ทานเหมียฉิงสัก ครั้ง ก็จะหาเหตุผลและข้ออ้างเพื่อเข้าใกล้

เขียวฉางควนก็ทนอยู่นาน ก็ยังไม่กล้าเข้าไปกอดหานเหม่ยง

ทุกครั้งที่เข้ารวบรวมความกล้าแล้ว แต่ก็ต้องถอดใจไป

ในที่สุด ตอนที่หานเหม่ยงเอากุ้งใส่หม้อ เพื่อจะทำเมนูกุ้ง แก้วนั้น เซียวฉางควนก็มีความกล้าขึ้นมา เข้าสวมกอดหานเหม่ ยฉิงจากทางด้านหลัง ปากก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เหม่ยฉิง 20กว่าปีมานี้ ผมคิดถึงคุณมากจริงๆ นะ!”