บทที่ 767

“อะไรนะ? ! ”

เซียวซูหนพูดอย่างตกใจว่า “รูปร่างสวย กิริยาดี นิสัยดี ที่ สำคัญคือสามีเสียไปแล้ว แถมยังรวยอีก…….นี่มันไม่ใช่เพชรเม็ด งามในหมู่คุณป้าหรอกหรือนี่? ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วตั้งใจพูดว่า “เป็นเพชรเม็ดงามจริงๆ อย่างที่ว่า แต่ว่าคุณป้าทานไม่เหมือนป้าแก่ๆ เลย เหมือนพี่สาว มากกว่า”

เซียวหวั่นก็ถามอย่างสงสัยว่า “ขนาดนั้นเลยหรือ? อายุ ประมาณเท่าไร? ”

เย่เฉินตอบ “เหมือนจะอายุราว37-38 อย่างมากก็40″

“จริงหรือ? ! ”

เชียวชูหนเต็มไปด้วยใบหน้าที่ไม่เชื่อ เธอไม่ค่อยได้เห็นผู้ หญิงที่มีอายุ50 แต่ดูภายนอกเหมือนคนอายุ37-38

ต่อให้เป็นดาราหนัง ก็จะไม่ถึงขนาดนี้

เย่เฉินก็พูดอย่างจริงจังว่า “ผมไม่ได้ล้อคุณเล่นเลยนะ คุณป้า หานดูอ่อนวัยมาก คุณรู้จักดาราหนังสือ สวีฉิง ใช่ไหม คุณป้า ทานดูอ่อนวัยกว่าเธอคนนั้นเสียอีก แถมยังสวยด้วย”

เชียวชูหน ก็ส่งเสียงตกตะลึง “ขนาดนั้นเลยหรือนี่? ”
เย่เฉินก็ยิ้มพูดนิ่งๆ “พอดีว่าเย็นนี้เธอจะมากินข้าวที่บ้าน พอ ถึงตอนนั้นเดี๋ยวคุณก็ได้เห็นเอง

เซียวซูหนก็ไม่แปลกใจกับคำพูดของเยเฉินอีก เธอพูดอย่าง กังวลว่า “ผู้หญิงคนนี้ เดิมที เป็นคนรักเก่าของพ่อ ตอนนี้สามีเสีย ไปแล้ว แถมมีข้อดีขนาดนี้ แล้วตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ ฉันกับแม่ฉันก็ไม่ค่อยมั่นคง ที่น่าโมโหก็คือ ตอนนี้แม่หายตัวไป จังหวะนี้ก็ให้ผู้หญิงคนนั้นอาศัยจังหวะนี้เขาแทรกแซงมานะ

เยเฉินก็ยิ้มพูดอย่างอึกอัก “คุณภรรยาครับ นั่นมันก็ไม่ใช่ เรื่องที่ลูกๆ อย่างเราจะไปก้าวก่ายได้นะ เพราะถึงอย่างไรพ่อและ แม่ก็มีอิสระของพวกเขา ลูกๆ อย่างเราก็ได้แต่เคารพพวกเขาไม่ ควรไปคัดค้าน”

เซียวซูหนก็ร้อนรนขึ้นมาทันที ถึงแม่เธอจะรู้ว่าแม่ของเธอ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรมากมาย แต่ถึงอย่างไรก็เป็นแม่ของตนเอง เธอจะยอมให้พ่อเธอทิ้งแม่เธอไปได้อย่างไรกัน?

พอคิดถึงจุดนี้ ในใจเธอก็ยิ่งร้อนรน อยากจะหาแม่ให้เจอไวๆ

แล้วพาแม่กลับบ้าน

ดังนั้นเธอก็รีบพูดกับเย่เฉินว่า “ไอ้หยา นี่ก็สายมากแล้ว พวก เรารีบแยกกันออกไปตามหาเถอะ บ่ายนี้คุณจะต้องหาให้ได้มาก ที่สุด หาบ่อนที่ทุกให้หมด จะต้องเอารูปของแม่ ไปถามตามร้าน ทุกร้าน และกับแขกทุกคน”

เย่เฉินพูดว่า “แต่ผมไม่มีรูปของแม่น่ะสิ”
สําหรับหน้าหลัน ในใจเยเฉันอยากจะหลบหนีไปให้ไกลๆ แล้วในโทรศัพท์ของเขาจะมีรูปของหม่าหลันได้อย่างไรกัน

เซียวซูหนก็รีบบอกว่า “เดี๋ยวฉันเอารูปถ่ายบัตรประชาชน ของแม่ส่งให้คุณเอง!

หลังจากที่เย่เฉินขับรถออกมาจากบ้าน ก็เริ่มเข้าไปหาตาม บ่อนหรือสถานที่เล่นไพ่นกกระจอกต่างๆ บริเวณนั้น

แล้วเขาก็ถ่ายรูปหน้าร้านที่เข้าไปตามหาแม่ ทุกร้าน จากนั้นก็ เอารูปทุกรูปส่งให้กับภรรยาตนเอง เพื่อเป็นการยืนยัน

ทุกครั้งตอนที่เซียวซูหนถามหาผลลัพธ์ของเขา คำพูดของ เขาก็ตอบกลับมาเหมือนเดิมว่า “เจ้าของร้านบอกไม่เคยเห็นคน คนนี้เลย ลูกค้าที่มาใช้บริการในร้านก็บอกไม่เคยเห็น

ถึงแม้เขาจะไม่ได้เข้าไปถามจริงๆ แต่เขาก็รู้ว่าผลลัพธ์มันต้อง เป็นแบบนี้แน่นอน

เซียวซูหนเห็นข้อความที่เขาส่งมาไม่หยุดหย่อน ด้านหนึ่ง ก็ได้รู้ว่าเย่เฉินนั้นได้ช่วยตนเองตามหาแม่จริงๆ แต่อีกด้าน ยังไม่ พบวี่แววของแม่ ในใจเธอก็ยิ่งกังวลขึ้นเรื่อยๆ

ตามหลักแล้ว เวลาที่สามารถไขคดีการหายตัวไป ก็ คือ24ชั่วโมงก่อนที่จะหายตัว ใน24ชั่วโมงนั้น ถ้าหาร่องรอย อะไรได้ ก็จะมีวี่แววที่จะสามารถหาคนจนพบได้มากขึ้น แต่ ถ้า24ก่อนหายตัวไป ไม่มีร่องรอยอะไร มันก็จะร้ายมากกว่าดี