บทที่ 764

เย่เฉินรีบถามเธอว่า “คุณภรรยาครับ เย็นนี้คุณจะไปตามหา ที่ไหน? ”

เซียวซูหนตอบว่า “ฉันว่าจะไปหาเพื่อนของแม่ แล้วก็พวก คลินิกที่แม่ชอบไปทำศัลยกรรม แล้วก็พวกสปา”

ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ชูหนเอ้ย เย็นนี้พ่อจะไม่ออก ไปช่วยหาแม่แกแล้วนะ เพราะว่าพ่อเชิญเพื่อนมากินข้าวที่บ้าน เพื่อนคนนั้นของพ่อจะมาโชว์ฝีมือทำอาหารให้บ้านเรากิน ดังนั้น ตอนบ่ายพ่อจะออกไปซื้อวัตถุดิบ จากนั้นก็มาเก็บกวาดบ้านเสีย หน่อย”

เซียวซูหนก็ถามอย่างแปลกใจว่า “พ่อคะ พ่อกับเพื่อนของ พ่อก็ได้กินข้าวเที่ยงกันแล้วไม่ใช่หรือคะ? ทำไมตอนเย็นยังจะนัด กันอีกล่ะ? ”

เซียวฉางควนก็อธิบายว่า “ตอนกลางวันก็ส่วนของกลางวัน แล้วกลางวันก็กินของร้านอาหาร เพื่อนพ่อก็กลับมาตั้งไกล จะ ต้องเชิญมานั่งเล่นที่บ้านเสียหน่อยสิ กินอาหารพื้นบ้านกันหน่อย นี่ถึงจะเป็นการต้อนรับเพื่อนอย่างถูกวิธี ”

เซียวซูหนก็พูดอย่างหัวเสียหน่อยๆ ว่า “พ่อคะ ต่อให้พ่อ ต้อนรับเพื่อนของพ่อ ก็ต้องแยกแยะเวลาหน่อย ตอนนี้แม่หายตัว ไปแล้ว ทำไมพ่อถึงยังมีอารมณ์มาชวนเพื่อนเก่ากินข้าวอีกล่ะ คะ? รอตามหาแม่เจอก่อนแล้วค่อยนัดกันไม่ได้หรือคะ? เพราะถึงอย่างไรแม่ก็เป็นเพื่อนเก่าของพ่อเหมือนกันนะคะ เพื่อนเก่า เจอกัน3คนไม่ดีกว่าหรือคะ? ”

“ดีที่ไหนกันล่ะ? ” ในใจเซียวฉางควนก็บ่นว่า “ก็เพราะแม่แก หายตัวไปไงล่ะ พ่อถึงได้มีอารมณ์นัดเพื่อน และมีความกล้าที่จะ เชิญเพื่อนมากินข้าวที่บ้าน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ ตีให้พ่อตาย พ่อก็ไม่มี ความกล้า หรอก”

แต่ว่า คำพูดพวกนี้เขาไม่อาจจะพูดกับลูกสาวตนเองได้ ก็เลย โบกปัดพูดไปว่า “ไอ้หยาไม่เข้าใจหรอก เพื่อนของพ่อเธอไปอยู่ อเมริกามา20กว่าปีแล้ว ตอนนี้ได้กลับมาแล้ว พ่อจะต้องทำตัว เป็นเจ้าภาพที่ดีหน่อย เรื่องนี้จะต้องทำขึ้นในวันกลับมาถึงเลย ทันที! มีที่ไหนกันที่รอให้คนอื่นเขากลับมาถึงหลายวันแล้ว ถึง ค่อยจัดเลี้ยงต้อนรับ? มันจะเป็นไงล่ะ? คนอื่นเขาก็จะมองพ่อว่า ทำอะไรไม่รู้เรื่องน่ะสิ”

พูดไป เซียวฉางควนก็พูดอีกว่า “อีกอย่างเพื่อนพ่อไม่ได้กลับ มาคนเดียว ยังพาลูกชายกลับมาด้วยอีกคน ลูกของเธอก็รุ่นราว คราวเดียวกับเย่เฉิน เป็นถึงทนายความโด่งดังของอเมริกาเชียว นะ บริหารสำนักทนายความที่มีชื่อเสียงพอตัว พวกวัยรุ่นอย่าง พวกแกก็ทำความรู้จักกันไว้ อนาคตจะมีผลดี โอกาสแบบนี้มัน หายากนะจะบอกให้

เซียวซูหนก็พูดด้วยความโมโห “หนูไม่เห็นว่าจะมีโอกาส อะไรที่ยากนี่คะ หนูก็ไม่ได้อยากรู้จักเพื่อนของพ่อ และลูกชาย ของเพื่อนพ่อเสียหน่อย หนูคิดแต่อยากจะหาแม่ให้เจอไวๆ แล้ว พาแม่กลับบ้าน”
เขียวฉางควนพูดว่า ทำไมถึงรู้เรื่องห้ะก็กินข้าวเฉยๆ แล้วมันหาแม่ข้าวเย็นรีไง? พ่อว่าแกหาเรื่องพ่อมากกว่า”

“หนูเปล่านะคะ” เซียวซูหนก็อย่างร้อนรนว่า หนูแค่ไม่ อยากพบคนแปลกหน้า ในเวลาแบบนี้ และไม่อยากไปต้อนรับคน แปลกหน้าที่ไหนด้วย

เซียวฉางคนพูดอย่างหัวเสียว่า นั่นเป็นเพื่อนเก่าพ่อ สมัยเรียนนะ ต่อให้แกไม่ไว้หน้าแต่จะพูดแบบไม่ได้ นะ

จริงๆแล้ว ในความคิดลึกๆ ของเซียวฉางควนมีประโยคหนึ่ง ไม่พูดออกมา และไม่กล้าพูดด้วย

ประโยคนั้นคือ ถ้าเพื่อนแกนะ! ลูกชาย ของเธอนั้น หลังจากนี้ก็จะเป็นน้องชายของแกนะ! รู้จักไว้ ก่อนนะ

ตอนเฉินปากโน้มน้าวใช่ครับภรรยา ป้าทานเป็นเพื่อนเก่าของพ่อพ่ออยากจะเป็นเจ้าบ้านดี สมควรอยู่ พวกเราหน้า

พูดจบ เขาก็รีบพูดว่า “เอาอย่างนี้นะ ตอนบ่ายพวกเราช่วยออกไปตามแม่ เพราะถึงอย่างไรเย็นนี้พวกเราก็ไม่ต้องทำ กับข้าว เพราะคุณซื้อผัก จากนั้นคุณป้าก็จะมาทำกับข้าวที่บ้าน พวกเราหาแม่แล้วก็ กลับมากินข้าว กินข้าวเสร็จก็ออกไปตามหากันใหม่ แบบนี้ก็จะ ได้ไม่ต้องเสียเวลาในการตามหาแม่ คุณว่าดีไหม? ”

เซียวซูหนก็รู้สึกว่า ที่ตนเองเพื่อนไปเมื่อครู่นี้หนักไปหน่อย กำลังเครียดว่าจะแก้ต่างอย่างไรดี ตอนนี้เเฉินก็มาช่วยไว้ ก็ เลยตามน้ำไป พยักหน้าพูดว่า “งั้นก็ได้ เอาตามที่คุณว่าเลยแล้ว กัน”

เซียวฉางควนก็โล่งอก แล้วก็ใช้สายตาขอบใจเฉิน………