บทที่ 756

แล้วเห็นได้ชัดเจนว่ากำลังร้อนรุ่มในใจ มือทั้งสองข้างก็ไม่รู้ว่าจะ เอาไปวางไว้ไหน ได้แต่จับปลายนิ้วตัวเองเล่นไปมา

เย่เฉินก็เข้าใจขึ้นมาได้ว่า หนุ่มสาววัยกลางคนทั้ง2คนนี้ จะ ต้องมีความทรงจําอะไรสักอย่าง ที่เกี่ยวข้องกับการ ทำกับข้าว หรือไม่ก็ “การกลับบ้านไปด้วยกัน

พอลก็เห็นเหมือนกันว่า มันชักจะแหลกๆ แต่เขาก็ไม่อาจจะ เสียมารยาทพูดอะไรออกมา ก็เลยได้แต่พูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ ครับ พวกเราไปที่ห้องอาหารกันก่อนเถอะ”

พูดไป เขาก็พูดกับหานเหม่ยฉิงว่า “แม่ครับ แม่นั่งเครื่องบิน มา10กว่าชั่วโมงแล้ว คงจะเหนื่อยมาก ถ้าแม่จะคุยกับคุณอา เชียวล่ะก็ ก็เข้าไปนั่งคุยในห้องอาหารเถอะครับ

หานเหม่ยฉิงก็เพิ่งตั้งสติขึ้นมาได้ เมื่อครู่ที่เธอคิดนั้น ก็เป็น เรื่องในอดีตกับเซียวฉางควน รวมไปถึงเรื่องราวครั้งแรกที่เธอ ทํากับเซียวฉางควน

เธอที่มีอายุเข้าใกล้50แล้ว อยู่ดีๆ หน้าก็แดงขึ้นมา แล้วก็รีบ พูดกับลูกชายว่า “เอ้อ ใช่ๆ ดูสิพวกเราเลอะเลือนกันไปหมดแล้ว รีบไปนั่งคุยกันข้างในห้องอาหารเถอะ!

เซียวฉางควนก็รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า “ใช่ๆๆ พวกเราไปนั่งใน ห้องอาหารเถอะ ต้องโทษผมเอง ที่มัวแต่จะคุย ถึงได้ลืมเรื่องนี้ไปเยเฉินจะเป็นถ่านเก่าการมาแล้วแน่!

อีกอย่างยิ่งเป็นถ่านไฟเก่ากันมากว่าปีแล้ว

ได้อยู่ด้วยกันล่ะก็ แล้วให้พวกได้โอกาสได้ติดไฟกันล่ะ

เกรงว่าคงร้อนรุ่ม เผาไหม้กันเสียไหม้เกรียมเป็นแน่………

เย่เฉินก็เดินทาง นำทุกคนไปโซนอาหารของโรงแรมยจินฮานกง

ผู้จัดการของโซนอาหารได้คำสั่งก็รีบเข้ามาต้อนรับ ถามอย่างเคารพ“สวัสดีครับ ไม่ ทราบว่าเป็นสมาชิกของโรงป่ายจินฮานกงหรือเปล่า ครับ”

เย่ส่ายหัว แล้วพูดว่า ผมไม่ใช่สมาชิก แต่ผมให้เพื่อน จองห้องอาหารไว้แล้ว

ฝั่งนั้นถามว่า อาหารไว้ห้องไหน?

เย่เฉินตอบ “ผมแซ่เย่ แต่ว่าจองห้องไหนไว้ ไม่รู้ ผมจอง ห้องผ่านทางผู้จัดการเงินของคุณ”

ฝั่งตรงข้ามก็รีบโค้งคำนับ แล้วพูดว่า ที่แท้คุณคือคุณเย นี่เอง ห้องของทางเราได้เตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ เชิญตามมาเลย”

เย่เฉินก็ยิ้มๆ แล้วพยักหน้าพูดว่า “ขอบคุณมาก

ผู้จัดการของโซนอาหารก็พาทั้ง4คนไปยังห้องอาหาร พอล ถามเเฉินอย่างสงสัยว่า “คุณเย่ครับ คุณรู้จักผู้จัดการทั่วไปเฉิ นของทีนี่หรือครับ? ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า “รู้จักครับ แต่ไม่สนิท

พอลก็พูดขึ้นว่า “เหมือนว่าโรงแรมป่ายจินฮานกง จะเป็น กิจการของตระกูลเย่ในเย่นจิง ผู้จัดการเฉินของที่นี่ ก็คือตัวแทน ของตระกูลเย่ในเย่นจิง”

เย่เฉินก็มองพอลอย่างตกใจ เขาไม่คิดเลยว่าคนอเมริกาคนนี้ จะรู้เรื่องที่นี่เป็นอย่างดี

ก็เลยยิ้มถามเขาไปว่า “คุณพอลคงจะทำการบ้านหาข้อมูลใน เมืองจีนหลังไม่น้อยเลยสินะครับ? ”

พอลก็พยักหน้าอย่างใจใหญ่ แล้วพูดว่า “ก่อนที่จะเตรียมย้าย กิจการมาที่จินหลิงนี้ ผมก็เริ่มทำความเข้าใจกับสถานการณ์ในจิ นหลิงบ้างแล้ว เพราะบริษัทเป็นน้ำพักน้ำแรงของพ่อ ผมคงไม่ ย้ายบริษัทไปยังสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย โดยไม่เตรียมพร้อม อะไรเลย”

เย่เฉินก็ชื่นชมว่า “คุณพอลเป็นคนละเอียดมากครับ เป็นคน มองการณ์ไกล เชื่อว่าจะต้องรุ่งเรืองและโด่งดังในเมืองจีนหลังนี้ อย่างแน่นอนครับ”
พอลก็ยิ้มๆ “คุณเย่กล่าวชมเกินไปแล้วครับ”

พูดจบ เขาก็นึกอะไรขึ้นได้ แล้วก็มองเย่เฉิน แล้วถามอย่าง สงสัยว่า “คุณเย่ครับ คุณแซ่เย่ แถมยังรู้จักผู้จัดการเงินของโรง แรมป่ายจินฮานกงด้วย หรือว่าคุณจะเป็นคนในตระกูลเยีแห่ง เย่นจิง?”