บทที่ 744

คนที่มีอารมณ์ตรงข้ามกับเย่เฉิน ในตอนนี้ ก็คือเซียวฉางควนที่ อยู่บนตึก

คืนนี้เซียวฉางควนก็ตื่นเต้นจนแทบนอนไม่หลับ

ในหัวของเขาก็หวนคิดเรื่องราวของตนเองกับหานเหม่ยง หลายครั้งหลายคราว คิดวนไปวนมา จนตัวเองตกอยู่ในภวังค์

ยิ่งคิดถึงหานเหมยฉิง เขาก็ยิ่งหวังว่าจะได้กลับมาคบกับเธอ อีกครั้ง

เช้าวันต่อมา เซียวฉางควนที่ไม่ได้มาทั้งคืน ก็กระปรี้กระเปร่า มาก มีความสุขจนหุบปากไม่ลง

เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้า โกนหนวดจนเกลี้ยงเกลา ไม่เหลือ แม้แต่ตอของหนวด แล้วก็หวีผมขาวๆ ของตนเอง แล้วก็ฉีดส เปรย์จัดทรงผม แล้วก็ค้นตู้เสื้อผ้า เพื่อหาชุดสูทอย่างดี ที่ตนเอง ไม่อยากจะไม่มันบ่อย

ชุดสูทชุดนี้ เป็นชุดตอนที่ตระกูลเชียวยังยิ่งใหญ่ ตนเองไปสั่ง ตัดที่ฮ่องกง ในตอนนั้นตนเองก็เป็นถึงคุณชายสองของตระกูล เขียว คุณท่านใหญ่ก็ไม่หวงที่จะให้เงินกับตนเอง ดังนั้นวันๆ หนึ่ง ไปไหนมาไหนก็มีหน้ามีตาไม่เบา

โชคดีที่หลายปีมานี้ เซียวฉางควนก็มีชีวิตที่ไม่ได้อู้ฟู่เท่าไรนัก เลยไม่ได้อ้วนขึ้น ชุดสูทนั้นก็เลยยังใส่ได้อยู่
หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว เขียวฉางควนก็ส่องกระจก ตนเองที่ หนุ่มขึ้น10ปี ก็เผยรอยยิ้มด้วยความพึงพอใจ

อย่างที่ว่า คนประสบเรื่องดีก็จะอารมณ์ดี รอยยิ้มบนใบหน้า

ของเซียวฉางควนแทบจะควบคุมไม่อยู่เลย! เชื่อว่า พอทานเหม่ยงเห็นตนเองแล้ว จะต้องไม่ผิดหวัง

แน่นอน!

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็ตื่นเต้น จนอยากจะรีบไปสนามบินเสีย เดี๋ยวนี้เลย เพื่อไปพบกับหานเหม่ยจิงอีกครั้ง

แต่ว่า เที่ยวบินของหานเหม่ยงจะมาถึงตอน10 โมงเช้า ดังนั้น เวลายังเช้าอยู่ เขาก็เลยลงมาข้างล่างก่อน มายังห้องอาหาร

ในห้องอาหาร เซียวซูหวั่นและตั้งรั่งหลินก็กำลังนั่งดื่มนม เย่เฉิ นก็กำลังยุ่งกับการทอดไข่และเบคอนอยู่ในครัว ตั้งรั่งหลินเห็น เซียวฉางควนก่อน แล้วก็พูดอย่างตกใจว่า “ว้าว! วันนี้คุณแต่ง ตัวดูหนุ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ!

“งั้นหรือ? ” เขียวฉางควนก็หัวเราะอย่างเขินๆ แล้วถามว่า “พอได้อยู่ใช่ไหม? ”

ต่งตั่งหลินยกนิ้วโป้งขึ้นมา “โอเคเลยค่ะ!

ตอนนี้เชียวชูหนก็เงยหน้าขึ้นมา เห็นพ่อใส่ชุดสูทที่ตัวเองรัก ที่สุด แล้วก็ถามอย่างสงสัยว่า “พ่อคะ แต่งตัวจะไปไหนคะเนี่ ย? ”

เซียวฉางควนก็รีบตอบว่า “วันนี้พ่อมีธุระ เพื่อนเก่าจะกลับมาจากต่างประเทศ จะไปกินข้าวกับเธอเสียหน่อย

พูดไป เซียวฉางควนก็เสริมว่า “เอ่อ ใช่ ช่วงสายๆ เย่เฉินจะไป กับพ่อนะ แกก็ไม่ต้องกลับมากินข้าวบ้านแล้วกัน สั่งอะไรกินที่ บริษัทเลย

“พ่อคะ! “เซียวหนพูดอย่างไม่พอใจว่า “ยังไม่มีวี่แววของ แม่เลยนะคะ! ยังอยากจะให้พ่อกับแย่เงินไปช่วยกันตามอยู่เลย นะ ทำไมยังไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าอีกได้ล่ะคะ? ”

เซียวฉางควนพูดว่า “เพื่อนพ่อเขาก็มาแล้ว พ่อจะไม่ไปพบก ไม่ได้น่ะสิ? ”

เซียวซูหนก็พูดอย่างโมโหว่า “แต่ว่าแม่หายตัวไปนะคะ พ่อจะไม่เป็นห่วงแม่หน่อยหรือคะ? เวลาอย่างนี้ยังมีใจไปกินข้าว อีก พ่อกับแม่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ ใช่ไหมคะเนี่ย!”

เซียวฉางควนก็พยักหน้าพูดว่า “ก็เป็นสามีภรรยากันน่ะสิ”

พูดจบก็เสริมว่า “แต่ว่าได้แยกกันอยู่แล้ว”

เซียวซูหนก็โมโหจนพูดไม่ออก ตอนนี้พ่อแต่งตัวจัดเต็มมาก แม้แต่ทรงผมก็ยังแต่ง มองออกว่าต้องไปพบเพื่อผู้หญิงแน่ๆ

อีกอย่าง พ่อบอกว่าเพื่อนคนนั้นกลับมาจากต่างประเทศ ก็ อาจจะเป็นได้ว่าจะเป็นคนรักคนแรกของพ่อที่แม่พูดถึง

พอคิดถึงที่แม่ยังไร้ร่องรอย แต่พ่อกลับแต่งตัวเสียหล่อเฟี้ยว แล้วจะไปกินข้าวกับคนรักเก่า เธอก็ยิ่งโกรธ
ตอนนีเซียวฉางควนก็ตั้งใจพูดว่า “จะไปตามหาแม่แกตอน ไหนก็ได้ แต่ข้าวมื้อนี้ พ่อนัดเขาไว้แล้ว จะผิดนัดไม่ได้ ก็แค่รอกิน ข้าวเสร็จ แล้วก็ค่อยออกไปตามหากับเย่เฉินก็ได้”

เซียวซูหรับพูดว่า งั้นพ่อก็ไปเองเลยค่ะ เย่เฉินจะไปออกตาม หาพร้อมกับหนู!

“ได้ที่ไหนกันล่ะ! ” เซียวฉางควรรีบพูดว่า “เพื่อนพ่อเขาพา ลูกมาด้วย พ่อจะไปคนเดียวได้อย่างไร มันไม่ค่อยเหมาะสม หรือ ไม่ก็ให้เย่เฉินไปตามหาแม่แก แล้วแกมากับพ่อ!