บทที่ 742

ถ้าเซียวซูหนไม่ได้อาศัยความ “โง่” ที่หนักแน่นของเธอแล้วล่ะก็ เธอก็คงฟังค่าพวกนั้น แล้วไปอยู่สุขสบายแล้ว

ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ตนเองจะมีชะตากรรมเป็นเช่นไรกันแน่?

เย่เฉันไม่อยากจะคิดมัน

ก่อนที่จะแต่งงานกับเซียวซูหน ชีวิตของเขาแต่ละวันนั้น นําบากมาก

เนื่องจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้าไม่รับบุคคลบรรลุนิติภาวะ ดัง นั้น ในวันที่เขามีอายุ18ปี ป้าหลี่ใช้เงินที่ประหยัดจากค่าอาหาร มาซื้อเค้กวันเกิดให้เขาในวันเกิด แล้วก็ส่งเขาออกไปจากสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งน้ำตา

เวลานั้น เย่เฉินก็กลายเป็นผู้โดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่มีที่พึ่งใน โลกนี้อีกครั้งหนึ่ง

ป้าหลอยากช่วยเขามาก อยากจะหางานให้เขาทํา อยากให้ ค่าดารงชีพแก่เขา แต่ว่าเขาไม่มีหน้าที่จะรับมันไว้

เขาไปหางานก่อสร้าง อายุ18ก็ไปช่วยเขาขนย้ายก้อนอิฐ

ขนทราย แบกปูน

เขาไม่อยากเช่าห้อง ได้แต่นอนพักอยู่ที่เพิ่งพักคนงานตลอด กินก็กินกับข้าวถูกๆ งานก็ทำงานที่หนักและสกปรกที่สุด
เงินที่หามาได้ เขาเหลือไว้ใช้ในชีวิตประจำวันเพียงเล็กน้อย ส่วนที่เหลือก็บริจาคให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งหมด

เพราะว่า ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ายังมีน้องๆ ที่ไร้ที่พึ่งเหมือน กับตนเองอีกมากมาย พวกเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ ต้องการการ ดูแลและความรักอีกมาก

แต่ว่า สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นก็มีกำลังทรัพย์จำกัด ทำได้แค่ ให้พวกเขากินอิ่มนอนอุ่น แต่ไม่สามารถรับรองได้ว่าพวกเขาจะ กินดีอยู่ดี

ดังนั้น เขาจึงได้เอาเงินที่เหลือไว้นั้น บริจาคให้กับน้องๆ เพื่อ เปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของพวกเขา รวมไปถึงซื้อหนังสือให้ พวกเขา ให้พวกเขาได้เรียนหนังสือ

ตอนที่ทำงานก่อสร้างเข้าปีที่4 ทีมก่อสร้างที่เขาทำงานอยู่ มา รับงานของตระกูลเซียว แล้วทำงานก้านก่อสร้างให้กับตระกูล เชียว

ตอนนั้น คุณท่าน ใหญ่เซียวที่มาตรวจงาน มองตาเดียวก็รู้ว่า เย่เฉินนั้นเหมือนกับปู่ของเยเงินสมัยหนุ่มๆ รูปร่างหน้าตา เหมือนกันเลย

ส่วนที่คุณท่านใหญ่เซียวรู้จักของเยเฉินนั้น ก็เพราะว่าร้อยปี ก่อนนั้น ตระกูลเซียวเป็นคนรับใช้ของตระกูลเย่!

คุณท่านใหญ่เซียวก็อพยพหนีสงครามตั้งแต่สมัยปู่ของคุณ ท่านเอง หนีมาจนถึงเช่นจิง ตอนที่หิวจวนจะตายแล้วนั้น ตระกูล เย่ก็รับดูแลพวกเขาไว้
เพื่อที่จะตอบแทนพระคุณ พวกเขาก็ยอมขายตัวเองเพื่อคนรับ ใช้ให้กับตระกูลเย่ทั้งชีวิต

ตระกูลเย่ ในตอนนั้น ก็ได้เป็นถึงหนึ่งในตระกูลใหญ่ของประตู เมืองสี่เก้า อีกทั้งผู้นำตระกูลก็มีเมตตา ปฏิบัติต่อคนรับใช้ดีมาก อนุญาตให้แต่งงานได้ มีลูกได้ ให้พวกเขาได้ก่อร่างสร้างตัวใน ตระกูลเป

พ่อของคุณท่านใหญ่เซียวนั้น ก็เกิดและโตในตระกูลเย่

ต่อมา พ่อของคุณท่านใหญ่เซียวก็บรรลุนิติภาวะ และก็ยอม ขายตัวเองเพื่อคนรับใช้ในตระกูลเยด้วย เพื่อเป็นคนงานให้กับ ตระกูลสแกน

ต่อมา คุณท่านใหญ่เซียวก็เกิดในตระกูลเย่

ดังนั้น ตอนเขาเด็กๆ ก็โตมาในตระกูลเย่ และก็เป็นคนรับใช้ ของตระกูลเย่ด้วย

คุณท่านของตระกูลเย่นั้น อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณท่าน ใหญ่เชียว ทั้งสองคนก็ถือว่าโตมาด้วยกัน แต่ก็มีฐานะต่างกัน มาก ดังนั้น คุณท่านใหญ่เซียวรู้จักเขา แต่เขากลับไม่รู้จักคุณ ท่านใหญ่เชียว

ต่อมาได้เกิดสงคราม ตระกูลเยก็เตรียมจะย้ายหนีสงคราม แต่ จะพาคนรับใช้จํานวนมากไปด้วยไม่ได้ ก็เลยให้เงินก้อนหนึ่งแก่ คนรับใช้ส่วนใหญ่เพื่อเป็นทุนสร้างตัว แล้วให้พวกเขาแยกย้าย กันไป
คุณท่านใหญ่เชียว ก็คือคนที่ได้รับเงินสร้างตัวจากตระกูลเย แล้วกลับบ้านเกิด

ดังนั้น ตอนที่เขาเห็นเเฉินนั้น เขาก็มั่นใจว่า เขาจะต้องเป็น ทายาทตระกูลเยอย่างแน่นอน

ดังนั้น ภายใต้การถามไถ่ของเขาหลายครั้งนั้น เยเฉันก็บอก

ชาติกําเนิดของตนเองออกมา

ตอนนั้นคุณท่านใหญ่เซียวก็คุกเข่าลงที่พื้น แล้วโขกหัวให้เข้ เฉิน3ครั้ง บอกว่า โขกหัวคำนับขอบพระคุณที่ตระกูลเบ่มีต่อ ตระกูลเซียว ในตอนนั้น

จากนั้น คุณท่านใหญ่เซียวก็พาเขากลับบ้านตระกูลเซียว แล้ว ดื้อดึงจะให้หลานสาวตนเองแต่งงานกับเขา

ในตอนนั้นคุณท่านใหญ่ไม่รู้เลยว่าเเฉินมังกรน้อยตัวนี้ ว่าจะ

สามารถบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้หรือไม่

แต่เขารู้สึกว่า เป็นถึงทายาทตระกูลเย่ ไม่ควรจะมาอยู่หมู่คน งานก่อสร้างทั้งชีวิต

ตระกูลเซียวเป็นคนรับใช้ตระกูลเย่มาหลายชั่วอายุคน มีภาระ และหน้าที่ ที่ต้องดูแลนายน้อยตระกูลเที่ร่อนเร่อยู่ภายนอกให้ดี ที่สุด ให้บ้านที่สุขสงบแก่เขา