บทที่ 741

ต่งรั่งหลินก็สัมผัสกับความอบอุ่นที่เย่เฉินมาเช็ดน้ำตาให้ พร้อม กับฟังคำสารภาพรักอันหนักแน่นที่เขามีต่อเชียวชหน ในใจก็ เจ็บปวดอย่างมาก

เธอพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “เย่เฉิน ถ้าหวั่นรักคุณจริงล่ะ ก็ฉันก็จะไม่มากวนใจคุณอีก แต่ว่าคุณก็รู้ดีว่าเธอทำตามสัญญา ที่ให้ไว้กับของเธอ ถึงได้มาอยู่กับคุณ คุณคิดว่าความรักแบบนี้ คุณหนักแน่นอยู่ฝ่ายเดียวมันคุ้มค่าหรือ? ทำไมไม่เลือกทางเดิน ให้ตัวเองล่ะ แล้วก็ให้หวั่นเลือกทางเดินตนเองด้วย? ”

พูดจบ เธอก็สะอื้นไห้ออกมา แล้วถามเขาว่า “ฉันมีตรงไหนสู้ช หนไม่ได้? คุณบอกฉันมาสิ ฉันจะพยายามทำให้ได้เท่าเธอ คุณ อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธฉันแบบนี้ ให้โอกาสฉันได้ไหม? ”

เย่เฉินลุกขึ้น แล้วส่ายหัวพูดว่า “รั่งหลิน ความคิดของผู้ชาย นั้น บางครั้งคุณก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้หรอก ชูหนมีบุญคุณ กับผม ก็เหมือนกับที่คุณรู้สึกว่าผมมีบุญคุณต่อคุณนั่นแหละ แค่ จุดนี้ ก็เพียงพอที่จะให้ผมอยู่ข้างกายเธอแล้ว ส่วนเธอจะรักผม หรือไม่นั้น เรื่องนี้ผมไม่อยากรีบคิดอะไรให้มันชัดเจน ผมยังมี เวลาอีกมาก สามารถค่อยๆ ทำความเข้าใจไป เพื่อค้นหาหรือ เปลี่ยนแปลงมัน ก็เหมือนที่คุณทำกับผม ต่อให้ผมบอกคุณไป หลายครั้งแล้ว ว่าผมแต่งงานแล้ว และไม่สนใจผู้หญิงที่นอก เหนือจากชูหน คุณก็ยังมาสารภาพรักกับผมอีกไม่ใช่หรือ? ”
ต่งรั่งหลินก็เริ่มเข้าใจขึ้นได้

จริงๆ แล้ว ที่เย่เฉินรู้สึกกับเซียวซูหน ก็เหมือนกับที่ตนเองรู้ สึกกับเย่เฉินนั่นเอง

ถ้าพูดแบบนี้ เธอก็กระจ่างขึ้นมาทันที

แต่ทว่า หลังจากที่กระจ่างใจแล้ว ในใจเธอก็เจ็บปวดเหมือน

กัน

ไม่ว่าอย่างไรเยเฉันก็ไม่ยอมปล่อยซูหวั่นไป และไม่ว่าอย่างไร ต่งร้งหลินก็ไม่ยอมปล่อยเย่เฉินไปเหมือนกัน

ดังนั้น เธอก็เลยเช็ดน้ำตา แล้วมองเเฉิน พร้อมกับพูดอย่าง ตั้งมั่นว่า “คุณไม่ยอมปล่อยชูหน ฉันก็ไม่ยอมปล่อยคุณไป เหมือนกัน ในเมื่อคุณสามารถรอซูหนได้ ฉันก็รอคุณได้เหมือน กัน! จะต้องรอนานเท่าไรก็ไม่เป็นไร ฉันจะรอต่อไป!

เย่เฉินก็ถอนหายใจ “งั้นก็ได้ ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ผมก็จะ เคารพการตัดสินใจของคุณ

พูดจบ เย่เฉินก็ดูเวลา แล้วพูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับห้องไป

พักผ่อนเถอะ”

ต่งตั่งหลินพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉัน จะนั่งอยู่ที่นี่สักหน่อย”

เย่เฉินก็ส่งเสียงตอบไป แล้วก็เดินขึ้นชั้นบนไป หลังจากเย่เฉินไปแล้ว ซึ่งรั่งหลินก็นั่งที่โซฟา ในใจก็หลากหลายความรู้สึก

มีทั้งรู้สึกน้อยใจ ไม่สบายใจ ปวดใจ หลงรัก หลากหลาย ความรู้สึกผสมปนเปอยู่ในหัว ทำให้เธอสับสนวุ่นวายไม่สิ้น

ต่งตั่งหลินรู้สึกว่า เย่เฉินเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรักได้หมดหัวใจ เพียงคนเดียวในชีวิตนี้ ถ้าหากว่าสามารถใช้ชีวิตกับเขาได้ แบบ

นั้นล่ะก็ ตนเองก็จะไม่พบผู้ชายที่ทำให้ตนเองใจเต้นได้อีก

พอคิดถึงว่าตนเองอาจจะได้ชายที่ตนรักมากที่สุดมาครอบ ครอง เธอก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

หรือว่าตัวเองในชีวิตนี้ จะถูกฟ้าลิขิตให้ไม่มีวาสนากับเย่เฉินอ ย่างนั้นหรือ?

ไม่ ฉันไม่เชื่อ!

เธอเชื่อว่าสวรรค์ได้ส่งเย่เฉินมาอยู่ข้างกายเธอถึง 2 ครั้ง ให้

เขามาช่วยตนเองให้รอดพ้นจากอันตราย คงจะไม่จัดการอะไรที่ มันไม่มีบทสรุปแบบนี้หรอก สวรรค์จะต้องสรรค์สร้างบทสรุปที่สวยงามมาให้กับตนเอง

แน่นอน ขอเพียงตนเองมีใจที่ตั้งมั่นอดทนต่อไป

อดทน อดทนต่อไป จนกว่าจะสําเร็จ!

ตอนที่เย่เฉินเปิดประตูห้องไปเบาๆ นั้น เซียวซูหนก็กำลังยืน อยู่ที่ระเบียงชั้น2คนเดียว
สรีระอันสวยงามของเธอ อยู่ภายใต้แสงจันทร์ เผยให้เห็นเป็น เงาสลัวที่มีเสน่ห์ ทำให้เยเฉินใจเต้นขึ้นมา

แน่นอนว่า เซียวซูหนเป็นผู้หญิงที่กตัญญูแบบโง่ๆ แต่ก็ด้วย ความโง่ของเธอนั้น ถึงทำให้เธอไม่ยอมที่หย่าร้างกับตนเอง เธอนั้น กตัญญูต่อหม่าหลันแบบโง่ๆ ส่วนกับตนเองนั้น เธอ

ซื่อสัตย์แบบโง่ๆ

ปีนั้น ทั้งสองเพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน คุณท่านใหญ่เชียวก็จาก ไป

ตอนนั้น ทั้งตระกูลเซียวก็บอกให้เธอหย่ากับตนเองเสีย เพราะถึงอย่างไรเสีย ที่เซียวซูหวันแต่งงานกับตนเองนั้น ก็ เพราะเป็นค่าสั่งของคุณท่านใหญ่ คนอื่นๆ ก็คัดค้านกันหมด

ดังนั้น คนพวกนั้นก็รอคอยให้เธอหย่ากับผม แล้วไปแต่งงาน

กับคุณชายตระกูลใหญ่ๆ รวยๆ เพื่อมาเปลี่ยนชะตากรรมของ

ตระกูลเซียว

แต่ว่า เธอรู้สึกว่า ในเมื่อแต่งงานกับตนเองไปแล้ว พอแต่งกับ ใคร ก็ต้องติดตามไปอยู่กับคนนั้น พอเพียงตนเองไม่หย่ากับเธอ เธอก็จะไม่หย่ากับตนเองแน่นอน นี่เป็นความซื่อสัตย์ต่อชีวิตคู่ ของเธอ ซื่อสัตย์ต่อสามีตามกฎหมายของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ