บทที่ 731

ตอนกลางคืน เซียวหนแทบจะไม่ได้หยิบตะเกียบกินข้าวเลย

เธอหยิบโทรศัพท์โทรหาและวิดีโอคอลหาหม่าหลั่นอยู่ตลอด แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล ไม่ได้รับการตอบรับกลับมา

ส่วนเซียวฉางควนก็ยังคงทำหน้าตาสบายๆ เพราะเขาคิดว่า หม่าหลันหนีไปได้ยิ่งดี หนีไปให้เหมือนกับเฉียนหงเช่นเลยยิ่งดี แบบนี้ ชีวิตตนเองจะได้ปลดปล่อยจริงๆ เสียที

เซียวซูหนก็บ่นว่าจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ เชียวฉาง ควนก็พูดอยู่ข้างๆ ว่า “เฮ้อ ซูหน แม่แกน่ะโตแล้ว บางทีแม่แก อาจจะมีอะไรที่ต้องทำก็ได้ จะไปยุ่งกับเธอทำไม? บางทีแม่แก อาจจะออกไปจากบ้านนี้ก็ได้ แกก็ไม่ควรจะไปแจ้งความตามแม่ แกกลับมาหรอกนะ?”

“เป็นไปได้หรือคะ?” เซียวซูหวั่นตั้งใจพูดว่า “แม่หวังมานาน ว่าจะได้อยู่ที่Tomson Riviera ในที่สุดตอนนี้ก็ได้เข้ามาอยู่แล้ว ถ้าแม่อยากจากไปบ้านนี้ไป ตามนิสัยแม่แล้ว คงไม่รีบออกไปใน เวลาแบบนี้หรอก! พ่อก็อยู่กับแม่มาตั้งหลายปี พ่อจะไม่รู้นิสัย แม่เลยหรือคะ?”

เซียวฉางควนก็เริ่มครุ่นคิด

คำพูดของลูกสาว เตือนใจเขา

หม่าหลันเป็นคนแบบไหน?
เธอเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีมาก จนแทบบ้า

อีกอย่าง แม้แต่ฝันเธอก็หวังอยากที่จะสบาย

เธอจะออกจากบ้านตอนก็ได้ แต่คงไม่ใช่ตอนที่คนทั้งบ้านได้ ย้ายเข้ามาอยู่ที่Tomson Rivieraแล้ว มันไม่ใช่นิสัยการกระทำ ของเธอ

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ในใจก็คิดว่า หรือว่าจะ เกิดเรื่องอะไรกับหม่าหลันจริงๆ งั้นหรือ?

จริงๆ แล้วต่อให้เซียวฉางควนจะไม่พอใจหม่าหลัน แต่ถึง อย่างไรก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาหลายปี อยู่ดีๆ มาบอกเกิดเรื่องกับ เธอ ในใจเขาก็ใจหายเหมือนกัน ถ้าจะให้มานั่งจิบชาอยู่ที่บ้าน ก็คงจะไม่เหมาะ

ดังนั้นเขาก็เลยถอนหายใจ แล้วพูดว่า “กินข้าวกันก่อน กิน เสร็จพ่อจะออกไปตามหาพร้อมแกเอง

เซียวซูหนเห็นว่าท่าทางของพ่อตนเองเริ่มดีขึ้น ก็เบาใจขึ้นมา หน่อย เลยรีบพูดว่า “พ่อคะ งั้นเดี๋ยวพวกเราแยกกันตามหา หนู จะไปแจ้งความ พ่อก็ไปตามแถวๆ บ่อนที่แม่ชอบไปเล่นไพ่นก กระจอก”

เซียวฉางควนก็พูดว่า “ได้ เดี๋ยวพอไปตามหาดู

เย่เฉินก็พูดว่า “คุณภรรยาครับ งั้นเดี๋ยวผมไปแจ้งความกับ คุณนะ”

เซียวซูหนก็รีบพูดว่า “แจ้งความมันง่ายๆ ไปคนเดียวก็พอคุณไปตามหากับพ่อเถอะ”

“ได้” เย่เฉินพยักหน้า แต่ก็ยังไม่ค่อยวางใจเซียวซูหน ก็เลย พูดกับต่งรั่งหลินว่า “รั่งหลิน คุณไปเป็นเพื่อนชูหนแล้วกัน” ต่งรั่งหลินรีบพูดว่า “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนหน เอง”

รีบๆ กินข้าวจนเสร็จ แล้วทั้ง4คนก็แยกเป็นรถ2คัน แยกเป็น สองทางออกไปจาก Tomson Riviera

เซียวซูหนขับรถไปแจ้งความที่โรงพัก พร้อมกับตั้งรั่งหลิน เย

เฉินขับรถไปบ่อนไพ่นกกระจอกกับเซียวางควน

แต่ว่า ก่อนขึ้นรถ เยเฉันก็ส่งข้อความไปให้เงินจือข่าย ข้อความว่า “ภรรยาผมจะไปแจ้งความ คุณไปบอกทางสถานี ตำรวจหน่อย ว่าอย่าเปิดเผยเรื่องแม่ยายผม

เฉินจือข่ายก็รีบตอบกลับมาว่า “คุณชาย วางใจได้ ผมได้ จัดการแล้ว คุณนายไม่มีทางสืบข่าวของหม่าหลันได้แน่

“งั้นก็ดี” เยเฉันก็โล่งอกไม่น้อย

แล้วก็ขับรถ พาเซียวางควนออกไป

พอออกประตูไป เย่เฉินก็ถามเซียวฉางควนว่า “พ่อครับ พวก เราจะไปที่ไหนกัน?”

เซียวฉางคนก็ถอนหายใจ “พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอชอบไป เล่นไพ่นกกระจอกที่ไหน ก็ขับวนไปแถวๆ นี้ก่อนแล้วกัน ดูซิว่ามีที่ให้เล่นไพ่นกกระจอกไหม พอเจอแล้วก็ลองเข้าไปดู

เย่เฉินก็ยิ้มในใจ ดูเหมือนว่าเขียวฉางควนก็ไหลไปตามน้ำ ทำท่าตามหา ให้เชียวชูหนเห็น

หาไปหลายที่ ก็ไม่มีวี่แววของหม่าหลัน เซียวฉางควนก็ไม่ ร้อนรนอะไร ถึงอย่างไรเขาก็แค่อยากจะทำท่าออกมาตามหา เท่านั้น ถือโอกาสให้ใจตัวเองสงบลงหน่อย ส่วนหม่าหลันจะไป ที่ไหนนั้น เขากลับไม่ได้สนใจอะไร