บทที่ 714

หลี่ยงเทากล่าวทันทีว่า “ฝั่งของผมกำลังเตือนว่าเงินถูกโอนออก

ไปแล้ว” หม่าหลันรีบเปิดโทรศัพท์ แล้วก็มองแอปพลิเคชันธนาคาร แวบหนึ่ง แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมฉันยังไม่ได้รับ

เงิน?”

หลี่ตงเทารีบกล่าวว่า “คุณไม่ต้องกังวล นี่คือเงินจำนวน 21,900 ล้านหยวน เงินจำนวนเยอะขนาดนี้ ระบบของธนาคาร ต้องทำการยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หม่าหลันรู้สึกกระวนกระวายใจ แล้วถามว่า “แม่งฉิบหายคุณ จะมาพูดพล่ามกับฉันทำไม? ยังต้องรอนานอีกนานแค่ไหน?!

หลี่ตงเทากล่าวว่า “เรื่องเวลายังไม่แน่ใจ ถ้าเร็วก็ไม่กี่สิบ

นาที ถ้าช้าก็หนึ่งวันทำการ

หม่าหลันกล่าวด้วยความโมโหว่า “ทำไมถึงใช้เวลานาน ขนาดนี้ ให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหม ไม่งั้นฉันจะบอกให้ธนาคารซิตี้ แบงค์ไล่คุณออก!”

หลี่ยงเทากล่าวอย่างจำใจว่า “นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมสามารถควบคุม ได้ ทางธนาคารกลางเป็นผู้ตัดสินใจ แม้ว่าคุณจะไปฟ้องผมที่ ศาล ผมก็ทำอะไรไม่ได้…

หม่าหลันเห็นว่าหลี่ยงเทาไม่สามารถควบคุมเรื่องนี้ได้ จึงกล่าวอย่างโมโหว่า “ถ้ารู้ว่ามันช้าขนาดนี้ ฉันจะโอนเงินหนึ่ง ล้านก่อน แล้วจึงโอนส่วนที่เหลือออกไป น่าโมโหจริงๆ!

หลี่ยงเทารีบกล่าวว่า “คุณรออยู่ที่นี่สักครู่

ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก

21,900 ล้านน่ะ!

เงินเข้าบัญชีช้าสักวินาทีเดียวก็รู้สึกทรมานแล้ว

แต่ตนเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดี จึงทำได้เพียงแค่รอ

ดังนั้นเธอจึงกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ฉันจะรออยู่ตรงนี้ไป เอากาแฟให้ฉันถ้วยหนึ่ง! เอาที่ดีที่สุด!

หลี่ยงเทารีบกล่าวว่า “ผมจะไปเอาให้คุณเดี๋ยวนี้เลยครับ!

ขณะนี้เอง

เยเฉันเดินออกมาจากห้องครัว เขียวฉางควนโบกมือเรียก ยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ลูกเขยสุดประเสริฐ รีบมานั่งดื่มชา

“ได้ครับ” เมื่อไม่มีคนอื่นอยู่ในบ้าน เยเฉันก็ไม่ได้เกรงใจ เซียวฉางควนแต่อย่างไร จึงนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเขา

เซียวฉางควนรีบในชาให้เเฉิน ยิ้มแล้วกล่าวว่า “อยหยา เป็นเพราะพึ่งบารมีของลูก จึงทำให้พ่อมีโอกาสมานั่งดื่มชาที่ คฤหาสน์ที่ใหญ่ขนาดนี้ รีบมาดื่มชากันเถอะ”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณครับพ่อ

พูดจบ ก็หยิบถ้วยชามาจิบไปหนึ่งอีก แล้วแอบส่ายหน้า

เขียวฉางควนเป็นคนที่ไม่มีเงินมากนัก เขาใช้ชีวิตค่อนข้าง ประหยัดมัธยัสถ์ ชานี้มีมูลค่าไม่เกินสามร้อยต่อหนึ่งจิน 500 กรัม) แต่เขากลับดื่มมันอย่างดื่มเพลิดเพลิน

ตอนนี้เชียวฉางควนยิ้มหน้าบาน แล้วกล่าวว่า “ชานี้เป็นชาชั้น ดี ฉันแอบซื้อมาจากหลานสาวของชาวไร่ชา ในวีแชท เป็นเงินห้า พันต่อหนึ่งจิน (500 กรัม) ฉันเสียดายเงินก็เลยไม่ซื้อเยอะ ซื้อมา แค่ 2 เหลี่ยง (100 กรัม) วันปกติฉันเสียดายก็เลยไม่ดื่มมัน

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “หลานสาวของชาวไร่ชา ใช่ที่ป่วยและไม่มีเงินไปหาหมอ และขายชาคุณภาพเยี่ยมใน ราคาถูก ใช่ไหม?”

“อั้ยหยา ลูกรู้ได้อย่างไร?” เซียวางควนหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “เจอชาดีต้องรีบซื้อไว้ เพราะโอกาสนั้นหายาก ถ้าลูกดื่มแล้ว ชอบ พอจะซื้อให้ภายหลัง

เย่เฉินถอนหายใจอย่างจำใจ แล้วกล่าวว่า “พ่อ พ่อถูกคน อื่นหลอกแล้ว นั้นมันเป็นแผน ไม่ใช่เรื่องจริง

“เป็นไปได้ยังไง” เซียวฉางควนกล่าวอย่างจริงจังว่า “หญิง สาวเป็นคนดีมากเลย ในไทม์ไลน์กลุ่มยังมีคลิปวิดีโอและรูปถ่าย อยู่มากมาย

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าวว่า “เป็นของปลอมทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นข้อมูล และวัตถุดิบ ไม่แน่คนในวีแชทที่คุยกับพ่ออาจจะเป็น ผู้ชายซกมกก็ได้”

ขณะที่พูด เย่เฉินก็แอบคิดในใจว่า เชียวฉางควนใช้ชีวิตที่ ยากลำบากจริงๆ เขาไม่เคยเห็นสิ่งของดีๆเลย ชาที่ตนเองดื่มกับพ่อเมื่อตอนเด็ก ไม่ได้ขายเป็นจิน (500

กรัม)หรือเหลี่ยง(100กรัม) แต่ขายเป็นกรัม และไม่มีซาชนิดใดที่

ราคาถูกกว่าทองคํา

อย่างไรก็ตาม ของดีแบบนี้ พ่อตาของตนเองต้องไม่เคยชิมมา ก่อนแน่นอน และถ้ามีโอกาสจะหาซาดีๆ ให้เขา เพื่อที่เขาจะได้มี โลกทัศน์ที่กว้างขึ้น

ขณะนี้ จู่ๆเขาก็ได้รับข้อความทางโทรศัพท์มือถือ

“เรียนคุณเย่เฉิน บัญชีบัตรแบล็กโกลด์ของคุณได้ทำการโอน เงินออกไปเป็นจํานวนเงิน 21,900,000,000.00 เรียบร้อยแล้ว เมื่อเวลา 15:02 น. ของวันนี้

เย่เฉินขมวดคิ้ว เมื่อเห็นข้อความนี้ และกล่าวว่า

“แม่งฉิบหาย!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ