บทที่ 688

รูปแบบของชั้น2เหมือนชั้น3 มีทั้งหมด3ห้อง มีห้องนอนห้อง ใหญ่ แล้วก็ห้องนอนเล็กลงมา2ห้อง ห้องนอนใหญ่เป็นห้องชุด ด้านนอกมีเครื่องอำนวยความ

สะดวก และมีห้องน้ำในตัว

แน่นอนว่าเธ่เฉินและเซียวซูหนต้องเลือกห้อง ห้องก็เอาห้อง นอนข้างๆ ไว้ให้คงรั่งหลิน

ชั้นสองยังมีอีกหนึ่งห้อง เซียวชูหนก็จะเอาเป็นห้องหนังสือ ของตนเอง บริษัทของเธอจะต้องร่างแบบ และวางแผนงานอยู่ บ่อยๆ ดังนั้นเลยต้องมีห้องทำงานสักห้อง

เย่เฉินและเซียวซูหนก็เดินดูห้องนอนตนเองไปหนึ่งรอบ แล้ว เย่เฉินก็ตั้งใจพูดกับเซียวซูหนว่า “คุณภรรยาครับ เตียงที่พวก เราซื้อ เหมือนจะกว้าง2.3เมตร ใช่ไหม?”

“อืม” เซียวซูหนพยักหน้า แล้วพูดว่า “ห้องนี้มันใหญ่ไป ใช้ เตียง1.8เมตรมันไม่สวย

เย่เฉินก็หัวเราะคิดคัก “เตียงกว้าง2.3เมตร คุณนอนคนเดียว มันกว้างไปหน่อยรึเปล่า?”

เซียวชูหนก็เข้าใจความหมายที่เเฉินกำลังสื่อออกมา แล้ว ใบหน้าก็แดง พร้อมกับถามเสียงต่ำๆ ว่า “คุณหมายความว่า อะไร?”
เย่เฉินก็หัวเราะ “คุณภรรยาครับ ผมหมายถึงอะไรคุณยังไม่รู้ หรือ? ผมนอน นมา3ปีแล้วนะ ควรจะอัพเกรดให้ผมเสียไหนใช่ ไหม?”

เขียวชหนก็พูดเขินๆ ว่า “อัพเกรดอะไรล่ะ คุณพูดอะไร ฉันไม่ เห็นเข้าใจเลย”

เย่เฉินรีบตอบว่า “ก็อัพเกรดจากบนพื้น ขึ้นมาบนเตียงไง”

เซียวซูหนก็พูดหน้าแดงว่า “ไม่มีใครบอกว่าไม่ให้คุณ อัพเกรดนี่นา มีครั้งหนึ่งฉันถามคุณว่า ที่พื้นมันหนาวไหม คุณ บอกว่าไม่หนาว ตัวเองไม่อยากอัพเกรดเอง จะโทษใครได้ล่ะ?”

เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็มีใบหน้าดีใจ ยิ้มพูดว่า “คุณภรรยาครับ งั้นหลังจากพวกเราย้ายเข้ามาบ้านใหม่แล้ว ผมจะอัพเกรดนอน บนเตียง อย่างเป็นทางการดีไหม?”

เชียวชูหนก็พูดอย่างเขินอายว่า “ตามใจคุณ!!

พูดจบ ก็รีบออกจากห้องไป

ในใจเย่เฉินก็ชุ่มฉ่ำ นอนที่พื้นมา3ปี ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาที่ ขี้ข้าจะแสดงตัวตนสักทีแล้ว!

ตอนบ่าย คนของบริษัทเฟอร์นิเจอร์ก็ขับรถบรรทุกหลายคนมา ส่งของ และประกอบเฟอร์นิเจอร์

บนชั้น2และชั้น3 จัดเป็นห้องนอน 2ห้อง ชั้น2เพิ่มห้องหนังสือมาอีก1ห้อง

ช่วงเวลาทั้งบ่าย พวกเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าก็จัด เตรียมพร้อมหมดแล้ว ขาดเพียงถ้วยชามรามไหและที่นอนหมอน มุ้ง พวกเครื่องใช้ประจำวัน ก็จะสามารถใช้ชีวิตที่นี่ได้อย่าง สมบูรณ์แล้ว

หม่าหลันล้มตัวลงนอนบนที่นอนราคาหลายหมื่นของตนเอง กลิ้งไปมาอย่างดีใจ แล้วพูดกับเชียวฉางควนว่า “วันนี้ฉันว่าจะ ไม่ไปไหน จะนอนที่นี่!

เซียวฉางควนขมวดคิ้ว “คืนนี้จะนอนยังไง? ที่หนอนหมอนมุ่ง ก็ไม่มี ของใช้อาบน้ำก็ไม่มี

หม่าหลันตอบ “ถึงอย่างไรฉันก็ไม่อยากกลับไปนอนบ้าน

ซอมซ่อนั่นอีกแล้ว!

เซียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ ว่า “จะอยู่ไม่อยู่ก็แล้วแต่ คุณ แต่คืนนี้ผมจะกลับไปนอน พอเก็บของอะไรเสร็จเรียบร้อย แล้ว ก็จะย้ายมาที่นี่ ถ้าคุณไม่กลับไป ก็อยู่ที่นี่เองแล้วกัน”

พอหม่าหลันคิดว่าที่นี่ไม่มีที่นอนหมอนมุ้ง ก็พูดอย่างยอมๆ ว่า “ก็ได้ คืนนี้จะกลับไปเก็บของ พรุ่งนี้จะเหมารถขนของมาให้หมด

ทีเดียวเลย!

พูดไป หม่าหลันก็ตั้งใจถามว่า “บ้านเรายังมีเงินเหลืออีก เท่าไร?”

เซียวฉางควนก็ถามอย่างระแวงว่า “คุณถามทำไม?”
หม่าหลันตอบ “ฉันก็แค่ถาม ไม่ได้หรือไง?

เขียวฉางควนบอกว่า “บ้านเราเหลือเงินแค่ไม่กี่หมื่นแล้ว ผม ขอเตือนนะว่าอย่าคิดจะทำอะไรกับเงินนั้น ต่อไปนี้ถ้าคุณอยากจะ ใช้เงิน ก็ไปหาเอาเอง ไม่ใช่นั้น ในบ้านนี้ มีให้คุณกิน มีให้คุณอยู่ มีให้คุณใช้ แต่ไม่มีเงินให้คุณใช้จ่าย

หม่าหลันได้ยินดังนั้น ในใจก็เดือดดาลจนกลั้นไม่อยู่ เธอด่า ออกมาว่า “เขียวฉางควน ฉันไว้หน้าคุณมากไปใช่ไหมหะ? สอง วันนี้ถึงได้โอหังกับฉันเหลือเกินนะ!

เซียวฉางควนถามเสียงเย็น “คุณอย่าลืมนะ คุณเอาเงินใน บ้าน2ล้านไปแพ้พนันจนเกลี้ยง ผมทำแบบนี้กับคุณ ก็ถือว่าให้ เกียรติมากพอแล้ว!

หม่าหลันก็ด่าว่า “คุณอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง! คุณเปลี่ยนรหัส โทรศัพท์เป็นเลขวันเกิดของอีฬานเหม่ยจิงนั่น ฉันยังไม่ได้คิด บัญชีกับคุณเลย! ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ! ฉันมีลูกสาวให้คุณจนโต มาอายุ20กว่าปีแล้ว หัวสมองคุณก็ยังไม่ลืมอีนังจิ้งจอกนั่นอีก ทําไมล่ะ ยังอยากจะกลับไปคืนดีกับอีจิ้งจอกนั่นอีกรึไง? !