บทที่ 685

พอนายหญิงใหญ่เขียวพูดเช่นนี้ออกไป คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ สีหน้าเปลี่ยนกันหมด

คนที่สีหน้าเปลี่ยนมากที่สุดก็คือ หม่าหลับ!

เธอก็รู้แผนของนายหญิงใหญ่ขึ้นมาได้ทันที หนอยแน่ะ ยัยแก่นี่! ร้ายกาจนักนะ! ทำเป็นมาเป็นแกล้งให้ เฟอร์นิเจอร์ฟรี ที่จริงก็อยากจะเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของเรา

มันไม่ง่ายกว่าจะหลุดพ้นออกมาจากแก หลุดพ้นออกมาจาก ตระกูลเซียว แถมยังมีชีวิตดีว่าคนตระกูลเซียว สามารถกดหัวคน ตระกูลเซียวได้

สุดท้ายแกกลับแบกหน้ามาขอเข้าอยู่ที่คฤหาสน์ของพวกเรา ด้วยงั้นหรือ?

แกก็ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้างเนาะ ว่า

สมควรหรือเปล่า?

เซียวฉางควนก็ไม่ใช่คนโง่ วินาทีที่แล้วยังซาบซึ้งกับจิตใจที่ โอบอ้อมอารีย์ของนายหญิงใหญ่ แต่วินาทีนี้ ก็รู้ทันทีว่านายหญิง

ใหญ่คิดอย่างไร

เขารู้ดี ถ้าให้นายหญิงใหญ่เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ใหม่ตนเอง ล่ะก็ ก็เหมือนกับเอาเสือเข้าบ้าน บ้านก็จะไม่มีวันสงบสุข ดังนั้นตนเองจะไม่ยอมตกลงเด็ดขาด

เย่เฉินก็กังวลในใจ ถ้าหากว่ายัยแก่นเข้ามาอยู่ด้วย แต่ละวัน คงจะวุ่นวายไม่ใช่น้อย!

ไม่ใช่เพียงแค่เยเฉินที่ตกใจ เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวย ตกใจด้วยเช่นกัน!

ไม่เพียงแค่ตกใจ ในใจของพวกเขายังมีความโกรธแฝงอยู่ ด้วย!

ความต้องของนายหญิงใหญ่นั้นชัดเจน นี่คือการที่กำลัง ประจบสอพลอบ้านของเซียวฉางควน แล้วก็ย้ายมาอยู่กับพวก

เขา

ถ้าเช่นนั้น แล้วพวกตนเอง3คนจะทำอย่างไร? แม่ตนเองหอบเงิน15ล้านหนีไปแล้ว ตอนนี้พ่อตนเองก็ไม่มีเงิน

สักแดงเดียว ส่วนพวกเขาสองพี่น้องก็ไม่มีเงินเก็บเลย

ที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียว ก็คือของโบราณที่นายหญิงใหญ่เก็บ สะสมไว้ ถ้าตอนนี้เธอมาเข้ากับพวกบ้านเชียวฉางควน เช่นนั้น ตนเองก็จะจบเห่แน่เลยน่ะสิ !

พอธนาคารมายึดเอาคฤหาสน์ไป คนบ้านตนเองก็คงจะต้อง ไปนอนตามถนนแน่นอน!

ในตอนที่พวกเขากำลังตื่นเต้นกังวลใจอยู่นั้น หม่าหลันก็พูด ขึ้นมาก่อนว่า เธอมองนายหญิงใหญ่เซียวด้วยสายตาเหยีด หยาม แล้วพูดว่า “ไอหย่า คุณแม่ก็วางแผนได้ยอดเยี่ยมดีเลยนะคะ ไล่พวกเราออกมาก่อน ตอนนี้มาเห็นคฤหาสน์ของพวกเรา ก็ จะเอาเฟอร์นิเจอร์ผุๆ พังๆ มาแลกกับห้องห้องหนึ่งนั้นหรือ? แม่ จะรู้ไหมว่าคฤหาสน์หลังนี้ มันราคาเท่าไร? 130ล้าน! บวกกับ ค่าตกแต่งภายใน ก็อาจจะ150ล้าน ห้องนอนห้องหนึ่งก็หลายสิบ ล้าน เฟอร์นิเจอร์ของแม่จะมีราคาเท่าไรกัน?”

ตอนนี้นายหญิงใหญ่เชียวอยากแค่จะเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์ หลังนี้ ดังนั้น ต่อหน้าการดูถูกของหม่าหลัน เธอก็ได้แต่พูดไป นิ่งๆ ว่า “ลูกสะใภ้คนดีของแม่ เฟอร์นิเจอร์พวกนี้ แม่ให้เป็นของ ขวัญสินน้ำใจที่พวกแกย้ายบ้านใหม่ สินน้ำใจมันจะมานับเป็น ราคาได้อย่างไรกัน?

หม่าหลันก็รีบตอบว่า “แม่อย่ามาเล่นแง่นี้ พวกเราใช้ราคามา วัดกันเลยดีกว่า 1.2ล้านไม่ใช่หรือ? พวกเรายอมให้แม่ แต่ไม่ ยอมให้แม่ย้ายเข้ามาแน่ ถ้าแม่ย้ายเข้ามา บ้านพวกเราจะมีวัน สงบสุขอีกอย่างนั้นหรือ?”

เซียวฉางควนก็เหมือนจะคิดอะไรออก

ใช่น่ะสิ ถ้านายหญิงใหญ่เชียวย้ายเข้ามา ชีวิตของตนเอง ก็จะ เป็นติดคุกอยู่ตลอดเวลา

ดังนั้น เขาก็รีบพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวไปว่า “แม่ครับ ไม่ ต้องให้ผมหรอก เอาเลขบัญชีแม่มา เดี๋ยวผมโอนเงินไปให้

นายหญิงใหญ่เซียวเห็นเซียวฉางควนไม่ติดกับดัก ก็เลยดึง หน้า แล้วถามเสียงเย็นว่า “ทำไมล่ะ? แกจะตัดสัมพันธ์กับแม่เสีย ให้ได้เลยใช่ไหม?”
เขียวฉางควนก็รีบตอบว่า “แม่ครับ ตัดสัมพันธ์กัน ผมไม่ได้ พูดนะครับ แม่พูดเอง แต่สำหรับผมแล้ว แม่ก็ยังเป็นแม่ผม เสมอ”

“ในสายตาแกมีแม่อยู่ในนั้นด้วยหรือ?” นายหญิงใหญ่เชียว พูดอย่างโมโหว่า “คฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้ เอาไว้ให้แม่แค่ ห้องเดียว แกก็ไม่ยอม แกยอมเห็นแม่หิวตาย หนาวตายอยู่ข้าง นอก แต่ก็ไม่ยอมเลี้ยงดูแม่ไง! หัวใจของแกถูกหมากินไปแล้ว หรือไง!

เขียวฉางควนยังไม่ทันได้พูดจา หม่าหลันก็พูดขึ้นว่า “แม่อย่า มาใช้ไม้นี้ มันไม่ได้ผลหรอก จะขายโซฟาก็ขายไป ยังจะมาเอา เปรียบพวกเราอีกหรือ? หนูจะบอกให้ ตอนนั้นตัดสัมพันธ์กันแล้ว คนที่ไล่พวกเราออกมา ก็คือตัวแม่เอง ที่ตอนนี้จะมาเสียดายภาย หลัง แต่พวกเราไม่เสียดายหรอก พอออกมาจากตระกูลเชียว แล้ว พวกเรามีความสุขกันจะตาย ตอนนี้แม่จะมาขอคืนดี พวก เราก็ไม่ยอมรับหรอก”