บทที่ 671

เมื่อหม่าหลันได้ยินเซียวซางควนพูดถึงเรื่องหย่าอีกแล้ว ก็ระเบิด ความโกรธทันที

แต่ว่า เธอกลับว่าไม่ได้ระบายความโกรธออกมาทั้งหมด

เพราะว่าเธอรู้ว่า ในเวลานี้ตัวเองจะต้องอดทน

ใครใช้ให้ตัวเองแพ้พนันไปสองล้านกว่าล่ะ?

ในเวลานี้อดทนไว้ก่อน รอหาโอกาสได้ ค่อยคิดบัญชีนี้กับ เซียวฉางควน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ถอนหายใจอีก พูดว่า “ที่รัก ที่คุณ

พูดก็ถูก ทําสปานั่นเปลืองเงินมากจริงๆ ฉันช่วยประหยัดให้

ครอบครัวดีกว่า ไม่ไปทําแล้ว

เมื่อเชียวฉางควนเห็นเธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้น สีหน้าที่ ผ่อนคลายบ้างแล้ว

เซียวฉางควนในเวลานี้ ในใจก็ค่อนข้างภูมิใจ

หลายปีมานี้ ไม่เคยบีบบังคับหม่าหลันได้เลย บางครั้งหา หลันพูดอะไรหน่อย ถ้าหากตัวเองเสนอความคิดเห็นที่แตกต่าง กัน จะต้องโดนหม่าหลันด่ากลับมาฉากหนึ่งแน่นอน

แต่ตอนนี้ เหมือนว่าหม่าหลันเริ่มยอมให้ตัวเองแล้ว

ถ้าหากต่อไปหม่าหลันสามารถมาปรนนิบัติพร้อมพูดค่ะๆอย่างเดียวต่อหน้าของตัวเองได้ งั้นไม่ใช่ว่าตัวเองจะได้ขับร้อง เพลงอย่างมีความสุขหลังจากได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระเห รอ?

แต่ว่าในใจของเซียวฉางควนก็อดไม่ได้ที่จะระมัดระวังตัว ภรรยาคนนี้เอาแต่ใจมาตลอดชีวิต เปลี่ยนไปได้เพียงแค่ช่วง เวลาสั้นๆจริงๆเหรอ?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็เตรียมจะทดสอบผู้หญิงคนนี้ดู ดังนั้น เขาพูดกับหม่าหลันว่า “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน คุณ ช่วยชงชาร้อนมาให้ผมสักแก้วนะ”

หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจว่า : “จะอาบน้ำตอนบ่าย ทําไม? ”

เขียวฉางควนพูดว่า “ความสุขของผม คุณยุ่งอะไรด้วย? ”

หม่าหลันขบเคี้ยวฟันด้วยความโมโห แต่พอกลับมาคิดดู ถ้า เขาไปอาบน้ำแล้ว ตัวเองก็สามารถจับโทรศัพท์ของเขาได้แล้วนะ สิ? งั้นตัวเองก็โอนเงินสองล้านเข้าไปในบัตรของตัวเองได้ เลย!

ถึงเวลานั้นเมื่อเงินตกมาอยู่ในมือของตัวเองแล้ว เซียวฉาง ควนจะมาเสแสร้งอะไรได้อีก? กูอยากจะไปทำหน้าที่ได้ไปทำ อยากทําสปาก็ไปทำสปา อยากไปเล่นไพ่นกกระจอกก็ไปเล่น คุณไม่พอใจ ? ไม่พอใจก็ใสหัวออกไป

ดังนั้น หม่าหลันจึงรีบพยักหน้าทันที พูดอย่างเคารพมากว่า :“ที่รัก คุณทำงานเหนื่อยทุกวันอย่างนี้ ต่อไปไม่ว่าอะไรฉันก็จะทำ ตามคุณทุกอย่าง อย่างนี้นะ คุณไปอาบน้ำก่อน ฉันจะไปชงชา เข้ามาให้คุณค่ะ”

“อั้ม” เขียวฉางควนตอบกลับด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส สองมือ ไพล่หลัง เดินวางมาดกลับไปที่ห้อง

หลังจากกลับมาถึงห้อง เขียวฉางควนถอดเสื้อคลุมกับกางเกง ก่อน แล้วโยน โทรศัพท์ไปที่บนเตียงนอน

เพื่อเป็นการทําเครื่องหมาย เขาดึงเส้นผมจากบนหัวออกมา หนึ่งเส้น แล้ววางไว้บนหน้าจอโทรศัพท์โดยเฉพาะ และจำ ตำแหน่งของเส้นผมไว้อย่างดีแล้ว

ถ้าหากหม่าหลินมาหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง คงยากที่จะเห็น บนหน้าจอสีดำ มีเส้นผมตกอยู่หนึ่งเส้น ถ้าหากเธอหยิบขึ้นมา ด้วย ผมเส้นนั้นก็จะต้องหล่นอย่างแน่นอน ตัวเองก็รู้ได้แล้วว่า เธอแอบดูโทรศัพท์ของตัวเอง

ถ้าหากหม่าหลัน ใช้กลอุบายอื่นๆ เพื่อไม่ให้จับได้ก็ไม่ต้อง ซีเรียสหรอก เธอไม่สามารถจำตำแหน่งเดิมของเส้นผมได้ แน่นอน เพียงแค่ขยับ แล้ววางกลับไปก็ไม่มีทางอยู่ตำแหน่งเดิม แล้ว

ถึงตอนนั้นตัวเองอาบน้ำเสร็จกลับมา ก็สามารถเปรียบเทียบ การวางตำแหน่งได้เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอได้เตะต้องโทรศัพท์ ของตัวเองหรือไม่!

ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เซียวฉางควนร้องเพลงเบาๆเดินเข้าห้องน้ำไป หม่าหลันก็รีบยกแก้วชาเข้ามาให้เขาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เข้ามาแล้ว หม่าหลันก็พลางใช้สายตาสอดส่องดู ว่าเขียวฉางควนน่าโทรศัพท์เข้ามาหรือเปล่า พลางเอ่ยถามเขา ว่าต้องการให้ตัวเองช่วยถูหลังให้ไหม

“ไม่ต้องๆ รีบออกไป อย่าทำให้ผมเสียเวลาในการอาบ

เมื่อเชียวฉางควนพูด แล้วก็โบกมือๆไปเลย ก็เหมือนกับไล่ หมายังไงอย่างนั้น ไม่ให้เธอออกไป

หม่าหลันก็ไม่ได้โมโหอะไร

เพราะเธอมองในห้องน้ำแล้วรอบหนึ่ง ไม่เห็นโทรศัพท์ของ เซียวฉางควน งั้นก็ไม่น่าจะเอาเข้ามาด้วย!

ดังนั้น เมื่อเธอออกมาสิ่งแรก ที่คิดก็คือไปหาโทรศัพท์ของ

เซียวฉางควนในห้องนอน

เมื่อเข้าไปในห้องนอน เป็นอย่างที่คิดไว้เห็นโทรศัพท์ของ

เขียวฉางควนวางอยู่บนที่เตียง

หม่าหลันมีความสุขมาก

ก้าวเข้าไปสองสามก้าวก็อยู่ตรงหน้าแล้ว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ด้วยมือเดียว ไม่ได้สังเกตเห็นเส้นผมที่ตกอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ เลย

เธอพยายามปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ด้วยลายนิ้วมืออย่าง รวดเร็ว แต่กลับตกใจที่พบว่า ลายนิ้วมือของตัวเองไม่สามารถสแกนได้แล้ว!

ไม่ถูกสิ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ