บทที่ 648

จากนั้น เย่เฉินก็กล่าวต่อไปว่า “ฉะนั้นคุณคิดว่า คุณหนู ใหญ่ของตระกูลซง จะมาชอบยาจกอย่างผมได้อย่างไร?”

เซียวซูหนอดไม่ได้จึงถามว่า “แต่….. แต่ว่า ฉันเห็นเธอ เคารพคุณมาก! เธอยังลงจากรถแล้วมาเปิดประตูให้คุณเอง เลย!”

เย่เฉินตอบมคำหนึ่งและกล่าวว่า “ที่เธอเคารพผม เพราะ ของเธอเชื่อในตัวผม ปูของเธออายุมากแล้ว และเชื่อเรื่องฮวงจุ้ย เชื่อโชคลาภและโชคชะตามาก และผมเป็นคนที่เขาไว้ใจมาก ฉะนั้นเธอจึงเคารพผม ต่อหน้าเธอก็เลยสุภาพกับผม ถ้าเธอ ละเลยผม ปู่ของเธอกล่าวโทษขึ้นมา คนที่ซวยก็จะเป็นตัวเธอ เอง”

เชียวชูหนพยักหน้าเบา ๆ

คําอธิบายของเย่เฉิน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เธอก็ขจัดความสงสัยในใจของเธอออกไป

ได้มาก

อันที่จริงวันนี้ เธออารมณ์ไม่ดีทั้งวัน

ไปเดินช้อปปิ้งกับต่งรั่งหลิน ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่มีอารมณ์ และจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย

เหตุผลหลักก็คือ เธอมักจะรู้สึกว่า ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกเหมือนจะ คิดอะไรกับเย่เฉินจริง ๆ

ผู้หญิงจะมีสัมผัสที่หกที่แม่นมาก!

เธอมองจากระยะไกล ก็รู้สึกได้ว่าซึ่งหวั่นถึงเหมือนจะชอบเย็

เฉิน

แต่ว่าเธอก็เดาถูกด้วย!

โชคดีที่สมองของเย่เฉินตอบสนองอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ พูดเพื่อลดคุณค่าตัวเองทันที ถึงจะปกปิดข้อสงสัยนี้ไว้ และผ่าน ไปได้

ในความเป็นจริงเย่เฉินรับรู้ได้ถึงความรักอย่างลึกซึ้งของซ่ง

หวั่นถึงมีต่อตนเอง

เขาไม่ใช่คนโง่ เรื่องหลาย ๆ เรื่องเขาก็สามารถรู้สึกได้ และ สามารถเห็นได้ว่า ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกมีใจให้ตัวเอง และความตั้งใจนี้ ก็แน่วแน่

แน่นอนว่า เขาไม่มีความคิดที่จะทรยศเซียวชูหน ดังนั้น สําหรับฟุ้งซ่งหวั่นถึง เขามักจะแสร้งทำเป็นโง่ แสร้งทำเป็นมึนงง ทั้งที่รู้ทุกอย่าง

โชคดีที่ซึ่งหวั่นถึงมีความสง่างามและมีความยับยั้งชั่งใจ ไม่ คิดที่จะสารภาพความรู้สึกกับตัวเอง ฉะนั้นตนเองถึงได้มีโอกาส แสร้งมึนงง
ตอนนี้เชียวชูหนรู้สึกโล่งใจขึ้นมากและกล่าวว่า “หลังจากนี้ คุณอย่ามีปฏิสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนชนชั้นสูงเหล่านั้น เมื่อพวก เขาเชื่อคุณ พวกเขาก็จะยกย่องคุณ และเมื่อพวกเขาไม่เชื่อคุณ แล้ว พวกเขาจะทําร้ายคุณ ถ้าพวกเขาทำร้ายคุณจริง ๆ คุณก็จะ เสียเปรียบมากแน่นอน”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างรีบร้อนและกล่าวอย่างจริงจัง “คุณ ภรรยา คุณวางใจได้ ต่อจากนี้ไปผมจะพยายามรักษาระยะห่าง กับพวกเธอ”

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงใจของเขา เซียวชูหนก็รู้สึกโล่งใจเล็ก

น้อย

ขณะนี้หม่าหลันแม่ยายเดินมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ เธอ บ่นเย่เฉินอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ยังกินข้าวไม่ได้อีกหรือ? ไม่มี ธุระอะไรแต่ก็ออกไปข้างนอกทุกวัน ทำให้ซื้อผักและทำอาหาร ล่าช้า! ฉันและพ่อของนายรอมานานแล้วหิวมากเลย!”

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “แม่ พอดีวันนี้ผมมีธุระนิดหน่อย แต่แม่ วางใจได้ ต่อไปผมจะไม่ทำให้เสียเวลาซื้อผักและทำอาหารล่าช้า อีก”

“นายจําสิ่งที่นายพูดให้ดี!” หม่าหลันกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์

ความเป็นจริงเธอยังโกรธแค้นที่เย่เฉินบอกให้เหอเหลียน บริจาคเงินทั้งหมดเมื่อคราวก่อน

ในนั้นมีเงินสองล้านที่เป็นของเธอ แต่ตอนนี้เงินได้มลายไปหมดสิ้นแล้ว

ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้ว ทำให้ไม่สามารถออกไปเล่นกับ เพื่อน ๆ ได้ เธอทำได้เพียงแค่อยู่บ้านคนเดียวทุกวันอย่าง หงุดหงิด ดังนั้นเธอจึงไม่พอใจเย่เฉินมากขึ้นไปอีก

ขณะนี้ เซียวฉางควนได้เดินมา และถามทันใดว่า “เย่เฉิน คฤหาสน์Tomson Riviera ของเรา จะตกแต่งเสร็จเมื่อไหร่?