บทที่636
เฉินจือข่ายยิ้มอย่างขี้เล่น “นายอยากรู้ไหมว่าใครให้ความกล้า กับฉันขอโทษที คุณชายเย่เป็นคนให้นะ!”
ถ้าเป็นปกติ เขาเป็นแค่โฆษกของตระกูลเย่เท่านั้น และไม่กล้า ที่จะก่อเรื่องโดยตรงกับตระกูล ในนามของตระกูลเย่จริงๆ และ ไม่กล้าหักขาลูกชายคนโตและหลานชายคนโตของตระกูล
แต่ว่า การตัดสินใจในวันนี้ ไม่ได้เป็นของเขา แต่เป็นของ คุณชาย!
หากคุณชายของเขาบอกว่าเขาต้องการฆ่าพ่อลูกตระกูล และ ดขาก็จะทำตามทันที และตระกูลเย่จะสนับสนุนการปกป้องอย่าง แน่นอน!
ดังนั้นเฉินจือข่ายจึงไม่สนใจอะไรเลย
อู่ตงไห่และลูกชายตะลึง!
คุณชายเย่จะจัดการตนเหรอ? ! แต่ว่า ตนไปทำให้คุณชายเขุ่นเคืองตอนไหนกัน?! ตนไม่รู้จัก คุณชายเย่เลย!
ตอนนี้ ถึงตีพวกเขาจนตาย พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เข่ เฉินลูกชายไร้ประโยชน์ที่มีชื่อเสียงในจินหลิง ก็คือคุณชายตระ
กูลเย่ในเย่นจิง!
อู่ตงไห่รีบพูดว่า “ประธานเฉิน มันมีความเข้าใจผิดในเรื่องนี้ เปล่า? พวกเราทำให้คุณชายเขุ่นเคืองตอนไหนกัน?”
เฉินอข่ายขี้เกียจที่จะอธิบายกับพวกเขา หัวเราะเยาะแล้วพูด กับคนรอบข้างว่า “ตัดขาตัวเล็กนั้นก่อน จากนั้นค่อยตัดของไอ้ แก่นั้น!!!
ทันทีที่สิ้นเสียง ชายในชุดดำข้างๆเขาก็รีบวิ่งไปที่อู๋ซิน
อู๋ซินกลัว!
เขาถูกชายในชุด กดลงกับพื้น และพูดตะโกนว่า “พ่อ รีบมา ช่วยผม พ่อ!พ่อ ช่วยผมด้วย!”
อู่ตงไห้ตัวสั่นแม้กระทั่งฟันของเขา
เดิมคิดว่า ป่ายจินฮ่านกงเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่ไม่ นึกเลยว่า มันจะเป็นถ้ำของหมาป่าตัวจริง!
เฉินจือข่ายคนนี้ อาศัยการเป็นคนของตระกูลเย่ เลยไม่เกรง กลัวใคร ตอนนี้ตนจะสามารถทำอะไรได้?
ร้องขอความเมตตา? เขาไม่ไว้หน้าเลย!
แสดงตัวตนออกมา? เขาไม่สนใจเลย! เผชิญหน้ากับเขาตรงๆ รอบตัวตนมีใครที่มีประโยชน์อีก คิดแบบนี้ ในใจเขาหมดหวังแล้ว
เขารู้ว่า ตนช่วยลูกชายไม่ได้
ตัวเอง แม้แต่ตัวเองก็ช่วยไม่ได้
ตอนนี้เอง ชายสวมสนับมือทุบหมัดหนักๆลงไป
สิ้นเสียงแกร็ก อู๋ซินก็เหมือนหมูที่ถูกฆ่า ร้องคร่ำครวญอย่าง น่าสงสาร!
ขาขวาของเขาพังแล้ว!
แขนขวา ขาขวา ตอนนี้ทั้งหมดแล้ว!
อีกอย่าง แผลของขาขวาหนักเกินไป ไม่มีทางหายแล้ว!
ก็หมายความว่า ในอนาคตเขาซึ่งเป็นลูกชายคนโตของตระ กูลแท้ๆ จะกลายเป็นคนขาเที่ถูกหัวเราะเยาะ
อู๋ซินน้ำตาแตกทันที!
ทําไม?
ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้
จินหลิงเป็นสถานที่แบบไหนกันแน่ ทำไมถึงรู้สึกว่าเมืองเล็ก ๆ
แห่งนี้ เต็มไปด้วยปีศาจทำลายล้าง
อู๋ตงไห่เจ็บปวดใจมาก
คนที่เขารักที่สุด คือลูกชายคนโต
เพราะยังไง ลูกชายคนโตก็จะสืบทอดทรัพย์สินของตน และ เป็นเป้าหมายของการฝึกฝนหลักมาโดยตลอด
ไม่นึกเลยว่า ตอนนี้จะกลายเป็นคนพิการซะแล้ว!
และลูกชายคนรองของตน ตอนนี้ยังคงเป็นสัตว์ร้ายกลืนอีที่ กิน ทุกชั่วโมง …
ทำไมโชคชะตาของตัวเอง ช่างน่าสังเวชนัก? !
ในเวลานี้เอง เฉินจือข่ายชี้ไปที่อู่ตงไห้ที่รู้สึกขุ่นเคืองในใจ และพูดกับชายชุดดำว่า “มา ตาไอ้แก่นี้แล้ว!”
อู่ตงไห่ครุ่นคิดในใจ ขาของเขาอ่อนลงโดยไม่ได้ตั้งใจ และ เขาคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับเสียงดัง……..
เฉินจือข่ายมองไปที่เขาที่กำลังคุกเข่าอยู่ และหัวเราะเยาะพูด ว่า “โอ้ ประธานอู๋ คุกเข่าทำไมล่ะ?คุกเข่า ก็ต้องหักขานะ!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
