บทที่631

แม้ว่าตงไห่จะเป็นมหาเศรษฐี แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจกว้าง

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ในสายตาของเขา เงินที่ไม่ควรใช้ ก็ไม่ถูก ใช้ไปอีกต่อไป

ตัวอย่างเช่นไอ้สวะทั้งห้าอย่างจางจื่อโจว

บอดี้การ์ดมือหัก แม่งเปิดประตูรถยังไม่ได้ด้วยซ้ำ เอามาทำ อะไรล่ะ?

เงินเดือนของพวกเขาสูงอย่างน่าขัน หากยังเก็บพวกเขาไว้ มันคงเป็นเพียงการกุศล และให้เงินบำนาญแก่พวกเขา

ดังนั้น พวกเขาควรถูกขับออกไปโดยเร็วที่สุดในเวลานี้

ยิ่งไปไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

เงินชดเชย 500,000 จริงๆ ตงไห้ไม่อยากจะจ่าย

ดังนั้น เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนใจกว้างมากอยู่แล้ว

แต่ว่า จางจื่อโจวพวกเขาไม่คิดแบบนี้แน่นอน!

ตอนนี้ตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว

คนไร้ประโยชน์หมายความว่าไง? ทั้งชีวิตนี้ ก็เท่ากับว่าเป็น คนไร้แขน!

คนไร้แขน กินนอน ไม่ว่าอะไรก็ต้องการคนดูแล
ในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า จะมีที่ต้องให้ใช้จ่ายเงินมากขึ้น

พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะตระกูล ในตอนนี้ตระกูล ซ้ำเติม นั่นมันหมายถึงการฆ่าพวกเขาไม่ใช่เหรอ? ! เมื่อนึกเช่นนี้ จาวจื่อโจวก็รู้สึกไม่พอใจ แต่ว่า เขาไม่กล้าทำอะไรกับอู่ตงไห

เพราะตระกูลแข็งแกร่งเกินไป ตนและพี่น้องทั้งห้าได้ ประโยชน์แล้ว อาจจะมีบอดี้การ์ดอีกหลายสิบคนเข้ามาในพริบ ตาเดียว ฉันเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว เมื่อถึงเวลาตนจะสู้กับตระ กูล มันคงจะถูกจัดการได้ตามสบายเลยไม่ใช่เหรอ?

ตอนนี้จางจื่อ โจวอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

ทำไมก่อนหน้านี้ตนถึงดูไม่ออก ว่างให้เป็นคนเลวแบบนี้ อยากจะไล่ลูกน้องก็ไล่เลย คนที่ทำงานได้ดีก็ไม่สนใจ เป็นสัตว์ที่ ไร้หัวใจจริงๆ!

ในตอนนี้ จู่ๆประตูห้องชุดเพรส ซิเดนเซียลก็เปิดออก

พนักงานใช้บัตรสารพัดประโยชน์ปิดประตูห้องของห้องชุด เพรส ซิเดนเซียล จากนั้นเป็นอข่ายก็เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้ การ์ดส่วนตัวหลายสิบคน ด้วยใบหน้าที่เป็นชา

อู๋ตงไห่ไม่คาดคิดว่าประตูจะเปิดออกอย่างกะทันหัน เขาตกใจ มาก เมื่อเห็นเงินจือข่ายมือไขว้หลังเดินเข้ามาช้าๆ ด้วยความ โกรธที่ไม่สามารถบรรยายได้ และความเฉยเมยบนใบหน้า
ข้างหลังของเขา นอกจากผู้จัดการจ้าวที่ถูกจางจื่อโจวทุบตี ก่อนหน้านี้แล้ว ยังมีบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งอีกหลายสิบคนในชุด

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเฉินจือข่าย ตงไห้ก็ รู้สึกกลัว แต่เขาไม่กล้าละเลย เขารีบเก็บสีหน้าที่เต็มไปด้วย ความโกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ประธานเฉิน คุณมาได้ไง ครับ?”

ไม่คิดเลยว่าเฉินจือข่ายจะหน้าบึง และพูดด่าว่า “อู่ตงไห่ ไอ้ หมาบ้ามึงช่างกล้านักรู้หรือไม่ว่าป่ายจินฮานกงเป็นทรัพย์สิน ภายใต้ชื่อตระกูลเย่ของเล่นจิง?”

ทันใดนั้น สีหน้าของอู่ตงไห้ก็ตกตะลึง อดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นอ ข่ายโกรธมาจากไหนกัน?

ก่อนหน้านี้ฉันยังคุยและหัวเราะกับฉันอยู่เลย ทำไมเผลอแป๊บ เดียว ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ไม่เห็นอกเห็นใจแบบนี้?

ถึงขั้น ด่าตัวเองว่าหมาตรงๆเลย? !

แต่ว่า ไม่ว่าเขาจะไม่พอใจแค่ไหน ก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำผิด กับเฉินจือข่ายได้

ดังนั้น อู๋ตงไห่จึงรีบพูดด้วยความเคารพว่า “ประธานเฉิน แน่นอนผมรู้ว่าบ่ายจินฮานกงเป็นทรัพย์สินของตระกูลเย่ พูดตาม ตรง ความเคารพของผมที่มีต่อตระกูลเย่ เปรียบเสมือนสายน้ำที่ ไหลเชี่ยวกรากไม่สิ้นสุด และผมยังหวังว่าจะสามารถพึ่งพาคุณ ได้ ทำความคุ้นเคยกับตระกูลเย่ และผมจะรับใช้ตระกูลเย่ในอนาคต……”

เฉินจือข่ายมองไปที่อู่ตงไห่ ยกมือขึ้นแล้วตบเขาอย่างรุนแรง จากนั้นเตะเขาลงไปที่พื้น