บทที่ 617

หลิวหมิงก็รีบพูดต่อคำพูดของหลิวกว่าง “เช่นนั้น ถ้าผมไปบ้าน ตระกูลอู๋ แล้วตาแก่ตระกูล จะมานับผมว่าเป็นพ่อบุญธรรมไหม เนี่ย? ”

หลิวกว่างดีดนิ้ว “เห้ย อย่าว่าไป ผมคิดว่ามีความเป็นได้ สูง!

หลิวหมิงรีบพูดว่า “โห พ่อ ไม่ไหวมั้งครับ! ถ้าไอ้แก่นั่นเรียก เราสองคนว่า พ่อ การนับญาติมันก็ผิดเพี้ยนไปหมดสิครับ? ”

หลิวกว่างก็ทำท่าคิด แล้วพยักหน้าพูดว่า “พูดไปก็มีเหตุผล งั้นเดี๋ยวผมให้ไอ้แก่นั่น เรียกผมว่า พ่อบุญธรรม คนเดียวแล้วกัน ได้ไหม? ”

หลวหมิงก็หัวเราะคิกคัก “ผมว่าได้อยู่นะ!

ตอนนี้หลิวกว่างก็พูดว่า “จริงๆ แล้วคนตระกูลเนี่ยนะ ล้วนมี ความชอบที่พิสดารๆ ไม่เพียงแค่คุณชายที่ชอบกินขี้ ท่านที่ ชอบมีพ่อบุญธรรม แม้แต่ตงไห่คนนี้ ก็มีความชอบที่พิสดาร เหมือนกัน”

“อย่างนั้นหรือครับ? ” หลิวหมิงถามอย่างสงสัย “อู่ตงไม่มี ความชอบอะไรที่พิสดารล่ะนี่? หรือว่าเขาจะชอบกินไอ้อันนั้น? ”

“ก็ไม่ใช่หรอก” หลิวกว่างพูดตอบ “ผมได้ยินมาว่า สมัยอู่ตง ไห่หนุ่มๆ มีประสบการณ์ที่โดนสวมเขาอย่างช่ำชองมาก
หลวหมิงก็ถามอย่างสงสัยว่า “พ่อครับ ประสบการณ์ที่โดน สวมเขา หมายความว่าอะไร? ”

หลิวกว่างตอบ “เฮ้อ ก็ชอบถูกคนอื่นสวมเขาให้อย่างไรเล่า ยิ่งหลอกเขามากเท่าไร เขายิ่งฟิน!

หลิวหมิงทำเสียงตกใจ “อัศจรรย์ขนาดนั้นเลยหรือครับ? ”

“แน่นอนล่ะ!” หลิวกว่างก็ยิ้มหน้าแข็งๆ แล้วพูดว่า “ได้ยิน มาว่า สมัยอู่ตงไห่หนุ่มๆ มีความฝันที่ยิ่งใหญ่ด้วย

หลิวหมิงถาม “ความฝันอะไรครับ? ”

หลิวกว่างตอบ “อยากจะถูกสวมเขาสักหมื่นครั้ง น้อยกว่านี้ เพียงครั้งเดียว เขาก็จะคิดว่าชีวิตนี้มันไม่สมบูรณ์แบบ!

หลิวหมิงทำท่าเอานิ้วมานับ แล้วพูดว่า “พ่อครับ ปี หนึ่ง356วัน ถูกสวมเขาวันละครั้ง อู่ตงไห้จะต้องถูกสวมเขา ทั้งหมด 30ปีเลยนะครับ ที่สำคัญคือ เมียของเขาก็คงจะว่างทั้ง วันหรอกมั้งครับ! 11

หลิวกว่างพูดยิ้มๆ ว่า “คุณดูตัวเองสิ ไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย ใคร บอกว่าเขาถูกสวมเขาวันละครั้งเล่า? บางวันเขาถูกหลอก สวมเขาวันละตั้งหลายหน แถมบางครั้ง ครั้งเดียวตั้งหลายรอบ แหนะ! ”

หลิวหมิงได้ยินดังนั้น ก็เอานิ้วขึ้นมานับ แล้วพูดชื่นชมว่า “ถึงว่าเขาบอกกันว่าคนตระกูลนั้นเก่งกาจ! เก่งจริงเลยๆ ! พูดไป หลิวหมิงก็ถามว่า “เอ่อพ่อครับ แล้วอู๋ซินล่ะครับ มีความชอบอะไรที่พิสดารบ้าง? ”

“เขาน่ะหรือ? ” หลิวกว่างก็หัวเราะ พูดว่า “ในตระกูลอู๋ ไอ้ หมอนี่เด็ดที่สุด! หลิวหมิงถามอย่างสงสัย “เด็ดอย่างไรครับ? ”

หลวกว่างพูดอย่างน่าอัศจรรย์ว่า “จริงๆ แล้วไอ้หมอนี่ มัน

ชอบเพศเดียวกัน!

“ต๊ะ? ” หลิวหมิงตกใจ “อู๋ซิน เป็นเกย์งั้นรึครับ?!

“ใช่! ” หลิวกว่างพูดขยายความว่า “เขาไม่เพียงเป็นเกย์นะ แถมยังเป็นจำพวกที่ชอบถูกผู้ชายกระทำ! ผมจะบอกให้นะ อย่า มองว่าเขาสมบุกสมบันแต่เช้ายันเย็นจนแทบจะตาย จริงๆ แล้ว ใกล้จะกลายเป็นลูกสาวอยู่แล้ว! ได้ยินมาว่า เขาชอบอยู่กับ ผู้ชายรูปร่างบึกบึน แต่ละครั้งก็หลายคน เก่งไม่เบาเลย

พูดไปดังนั้น เขาก็เสริมว่า “คุณรู้ไหม? ข้างกายอู่ตงไห้และ ซินสองพ่อลูก มีบอดี้การ์ดชื่อว่า จางจื่อโจว คนนี้มันไม่ ธรรมดา! เมื่อก่อนเป็นยอดฝีมือที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา ต่อมาก็ พาพวกพ้องของตนเอง มาเป็นบอดี้การ์ดของสองพ่อลูกตระกูล แต่ไอ้คนนี้มันก็เป็นเกย์ และยังเป็นเสปคที่อู๋ซินชอบด้วย ดังนั้น ซินและบอดี้การ์ด5คนนี้ ก็อยู่ด้วยกันทั้งวันแต่เช้ายันค่ำ ร่ำร้อง เร่าร้อนกันทุกคืน มีความสุขกันเสียไม่มี! ”

“คุณพระช่วย! ” หลิวหมิงพูดตกใจ “ที่แท้คนตระกูลอู่ก็ชอบ อะไรที่มันตื่นเต้นแบบนี้นี่เอง! ผมนี่ตกข่าวจริงๆ ! ”
หลิวกว๋างยิ้มพูดว่า “จะบอกให้นะ ตระกูลอู๋นะ แต่ละคน เป็น คนวิปริต ในวิปริตอีกที เป็นเดรัจฉานในเดรัจฉานอีกที