บทที่ 601

ก่อนหน้านี้ ตอนที่หลิวหมิงเอาตัวหนังสือบนหน้าผากนี้ มา รายงานตัวกับท่านหงห้าที่เทียนเซียง ในใจเขาก็แหลกสลาย เสียทุกครั้งไป

ทุกครั้งที่มา เขาก็มักจะถูกลูกค้าของเทียนเซียง รวมทั้ง พนักงานมารุมดู ทำให้สัมผัสถึงการเหยียหยามอย่างที่สุดแต่ว่า วันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

วันนี้ เป็นวันตายของท่านหงห้า หลังจากคืนนี้ ท่านหงห้าก็จะ กลายเป็นอดีตของเมืองจีนหลัง! ส่วนคนที่มาแทนที่ ก็คือพ่อ ของตนเอง หลิวกว่าง!

พอถึงตอนนั้น พ่อของตนเองก็จะกลายเป็นราชาใต้ดินของ

เมืองจินหลิง!

พอถึงตอนนั้น ทุกๆ คนก็จะเรียกเขาว่า “ท่านกว่าง” !

และตอนนั้น ตนเองก็จะลบรอยแผลเป็นบนหน้าผากออกไป ออกไปจากเงามืดของคำว่า ตกอับ ที่มาส่งผลกระทบต่อชีวิต ตนเอง!

พอคิดถึงจุดนี้ หลิวหมิงก็เลือดร้อนเดือดดาล

ในตอนนี้ พอหลิวกว่างที่นั่งอยู่ในรถ เห็นลูกชายตนเองเดิน เข้าไป ก็พูดกับจางจื่อโจว บอดี้การ์ดตระกูลอู๋ ว่า “คุณจื่อโจว เดี๋ยวทั้งหมดต้องรบกวนคุณด้วยแล้ว”
จางจื่อโจวยิ้มเย็นพยักหน้า พูดว่า “วางใจเถอะ ในเมืองจีน หลิง ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของผมได้! ไอ้หงห้าน ไม่รอดพ้นคืนนี้ นอน”

หลวกว่างก็ได้ใจอย่างมาก

ในตอนนี้ เขาก็เหมือนกับลูกชายเขา รอคอยมาอย่างยาวนาน

ขณะเดียวกัน ท่านหงห้าก็เชิญพวกเซียวางควน ไปยังห้อง เพชรของเทียนเซียง

เขาคอยเดินขนาบเซียวฉางควนตลอด แล้วชี้ให้เซียวฉางควน นั่งในตำแหน่งที่ดีที่สุด แล้วพูดอย่างเคารพว่า “คุณเฑียวครับ เชิญนั่งครับ”

เซียวฉางควนก็ไม่ค่อยคุ้นชิน แล้วก็มองประธานเพียพร้อมพูด

ว่า “เชิญประธานเพียงดีกว่าครับ

ประธานเพียก็กระตุกในใจ แล้วก็โบกมือปฏิเสธว่า “ไอ้หยา ฉางควน ผมจะกล้านั่งตรงนี้ได้ไง! คุณนั่งเถอะ!!

ถ้าเป็นเมื่อครู่ ถ้าเซียวฉางควนเชิญเขานั่งตำแหน่งหลัก เขา ต้องนั่งโดยไม่คิดเลยแน่ๆ

เพราะตนเองเป็นถึงประธานสมาคม เป็นคนดูแลสมาคมศิลปะ จีน นั่งตำแหน่งหลัก ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ว่า พอเห็นว่าท่านหงห้า ให้เกียรติเซียวฉางควนขนาดนี้ เขาก็เริ่มไม่กล้า โชคดีที่เมื่อครู่ตนเองไม่ทำเหมือนกับซุนโหย่วฉาย ที่ต่อว่าเขียวฉางควน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ โอกาสที่จะได้เป็นสัมผัสกับ การใช้ชีวิตกับแม่หมูนั้น เกรงว่าคงจะมีตนเองด้วยอีกคน

พอคนอื่นๆ เห็นดังนั้น ก็รีบพูดสนับสนุนขึ้นว่า “ใช่ๆ น้องเขียว เก้าอี้ตำแหน่งหลัก คุณนั่งเถอะ รีบนั่งๆ ! ”

เขียวฉางควนถูกประจบจนตัวเลย ในใจก็รู้สึกใจชื้น ก็เลยยิ้ม พูดว่า “ฮ่าๆ ในเมื่อทุกท่าน ให้เกียรติเช่นนี้ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ เช่นนั้น

ผมก็ไม่เกรงใจทุกท่านแล้วนะครับ!

พูดจบ เขาก็นั่งลงตำแหน่งเก้าอี้หลัก ส่วนสวี่เหวินหยวนและ ประธานเพียก็นั่งด้านซ้ายขวาของเขา

พอท่านหงห้าและคนอื่นๆ นั่งแล้ว ก็ยิ้มพูดขึ้นว่า “คุณเชียว ครับ เดี๋ยวรอสักครู่นะครับ อาหารกำลังมา คุณเชิญดื่มชาก่อน ครับ”

ตอนกำลังพูด ผู้จัดการรูปร่างหน้าตาสะสวยก็เดินนวยนาดเข้า มาในห้องอาหาร แล้วพูดข้างหูท่านหงห้าว่า “ท่านห้า ไอ้หนุ่ม ตระกูลหลิว มารายงานตัวค่ะ”

หลังจากท่านหงหาได้ยิน ก็รู้สึกสนุก แล้วรีบพูดว่า “อืม วันนี้ เป็นวันดีที่คุณเซียวจะได้เป็นกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะ จีน กำลังกังวลอยู่เลยว่าจะมีการแสดงอะไรดี ในเมื่อไอ้หมอนี่มัน มาพอดี ก็เรียกมันขึ้นมาห้องนี้ มาให้ความสนุกแก่คุณเซียวเสีย หน่อย”
ผู้จัดการสาวสวยคนนี้ได้รับคำสั่ง ก็โค้งตัวคำนับ แล้วเดิน ออกจากห้องเพชรไป

พอเชียวฉางควนได้ยิน ว่าหงห้านอกจากจะเชิญตนเองมาที่ ห้องเพชรแล้ว ยังจะมีการแสดงให้ตนเองด้วย ก็เลยพูดอย่าง เกรงใจว่า “ท่านห้า ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ครับ………..

ท่านหงห้าโบกปัด แล้วยิ้มพูดว่า “ฮ่าๆ เป็นเรื่องที่สมควรทำ อยู่แล้วครับ! ”

พูดจบ เขาก็ทิ้งปริศนาไว้ “คุณเซียววางใจเถอะครับ การ แสดงที่ผมจัดเตรียมให้คุณ มีแค่ในจินหลิงเท่านั้น แถมยังเกี่ยว ข้องกับเย่เฉินลูกเขยของคุณด้วย รับรองว่าคุณต้องชอบ พอได้ยินดังนั้น ทุกคนก็ตื่นเต้น นั่งชูคอรอการแสดงกันใหญ่