บทที่ 600

เขียวฉางควนเองก็งง แล้วก็พูดอย่างฉงนใจว่า “เอ่อ…มันดูจะไม่ เหมาะล่ะมั้งครับ? ”

ท่านหงห้าก็พูดด้วยใบหน้าจริงจังว่า “คุณเชียวครับ คุณเป็น พ่อตาของอาจารย์เย่ ไปนั่งในห้องเพชร ถือว่าเหมาะที่สุดแล้วล่ะ ครับ!”

เขียวฉางควนได้ยินเขาพูดดังนั้น ก็วางใจ แล้วก็อย่างเกรงใจ ว่า “ท่านหงห้า คุณก็เกรงใจเกินไปแล้วครับ”

พวกของประธานเพียก็เพิ่งรับรู้ได้ว่า เซียวฉางควนเป็นบุคคล ที่ไม่ธรรมดา!

ถ้าหากว่าสามารถทำความรู้จักไว้ดีๆ ต่อไปก็เบาใจขึ้น

เยอะ!

จากนั้น ท่านหงห้าก็เชิญด้วยตนเอง พาทุกคนไปยังห้องเพชร พวกของประธานเพียก็ตามเซียวฉางควนไป สีหน้านอบน้อม ไม่กล้าวางมาดอะไร

เซียวฉางควนก็มองอยู่ตลอด ก็ดีใจจนหุบปากไม่ลง

ตนเองจะเชิญคนพวกนี้มากินข้าวแท้ๆ แต่ตอนนี้ คนพวกนี้ กลับเคารพนอบน้อมตนเองเสียอย่างนั้น

ในตอนนี้ เซียวฉางควนรู้สึกว่า ลูกเขยอย่างเเฉินคนนี้ ช่างให้หน้าตนเองเสียจริงๆ

ตอนที่เซียวฉางควนกำลังถูกท่านหงห้าเชิญไป ระหว่างทาง เดินไปยังห้องเพชร สองพ่อลูกหลิวกว่างและบอดี้การ์ดตระกูล ทั้งที่มีจางจื่อโจวนำมา ก็มาถึงยังประตูของเทียนเซียง

ใบหน้าของหลิวกว่าง เต็มไปด้วยรังสีอาฆาต

ช่วงนี้ หน้าผากของหลิวหมิงลูกชายเขา มีแต่คำว่า ตกอับ ติด อยู่เหมือนตายทั้งเป็น

ก่อนหน้านี้ เนื่องจากเขาไม่กล้าที่จะมาหาเรื่องเย่เฉินและท่าน หงห้า ไม่กล้ามาแก้แค้นให้ลูกชาย

และลูกชายของเขาก็ต้องทนทุกข์ระทม ทุกอาทิตย์จะต้องมาที่

เทียนเซียง มารายงานตัวกับท่านหงห้า ให้ท่านหงห้าตรวจเช็ค

ตัวหนังสือที่สลักไว้บนหน้าผาก

สำหรับลูกชายของเขาแล้ว มันเป็นการดูถูกเหยียดหยาม อย่างมาก!

แต่ว่า คืนนี้ เขาจะให้ท่านหงหาชดใช้ด้วยเลือด!

ที่ครั้งนี้พาลูกชายมาด้วย พอดีว่าคืนนี้ เป็นวันครบรอบที่ ลูกชายจะต้องมารายงานตัว เขาเตรียมการให้ลูกชายอาศัย โอกาสที่มารายงานตัว แล้วไปสืบดูสถานการณ์ของท่านหงห้า และเทียนเซียง เช่น ท่านหงห้าอยู่ห้องไหน มีบอดี้การ์ดกี่คน
ถ้าหากว่ายังไม่รู้สถานการณ์แล้วบุกเข้าไป อาจจะทำให้ท่าน หงห้าไหวตัวทันแล้วหนีไปได้

ดังนั้น เขาก็ยืนพูดกับหลิวหมิงว่า “ลูกพ่อ เดี๋ยวพอแกเข้าไป รายงานตัวกับหงห้า ก่อนหน้านี้ทำอย่างไร วันนี้ก็ทำอย่างนั้น แต่ว่าแกต้องสังเกตดู ว่าท่านหงห้าอยู่ตรงจุดไหน ในเทียนเซียง ผู้มีลูกน้องกี่คนกันแน่ รวบรวมข้อมูลพื้นฐานเขาให้ชัด แล้วกลับ

มาบอกพ่อ เข้าใจแล้วใช่ไหม? ”

หลิวหมิงก็กัดฟันพยักหน้า แล้วพูดอย่างโกรธแค้นว่า “ผมรู้ แล้วครับพ่อ! วางใจเถอะ ผมจะสืบให้ดี!

หลิวกว่างก็ตบไหล่ของเขาอย่างภูมิใจ แล้วตั้งใจพูดว่า “ลูกชายคนดีของพ่อ คืนนี้พ่อจะแก้แค้นให้แกเอง! ให้หงห้ามัน เอาชีวิตมาชดใช้

หลวหมิงรีบถามว่า “พ่อครับ นอกจากหงห้าแล้ว คนที่เหยียด หยามผมยังมีไอ้เย่เฉินอีกคน! มันก็ต้องตายเหมือนกัน ! ”

แกวางใจเถอะ!” หลิวกว่างตั้งใจพูดว่า “คืนนี้พอฆ่าไอ้ท่าน หงห้าแล้ว พ่อก็จะเป็นราชาใต้ดินคนใหม่ของจินหลิง พอถึงตอน นั้น พวกเราจะร่วมมือกับตระกูล แล้วกำจัดไอ้เย่เฉินนั้นทิ้งไป เสีย ให้มันไปอยู่เป็นเพื่อนกับไอ้หงห้าในปรโลก

หลิวหมิงก็ใจขึ้นอย่างมาก นึกกลับไปคิดตอนที่ตนเองถูกดูถูก เหยียดหยาม น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา

ทันใดนั้น เขาก็เอามือมาคลำแผลเป็นที่ถูกท่านหงห้าสลักไว้ ร้องไห้พูดว่า “พ่อครับ! ตัวหนังสือบนหน้าผากผม ยังลบได้ไหม? ”

หลิวกว่างพูดเสียงต่ำว่า เสียงโกรธๆ ว่า “วางใจเถอะลูก รอ ฆ่าไอ้สารเลวสองคนนั้นก่อน เดี๋ยวพอพาแกไปทำศัลยกรรมที่ เกาหลี จะเอารอยแผลเป็นนี้ออกไปให้ได้