บทที่ 582

ซึ่งทรงที่อยู่ข้างๆที่เห็นเช่นนี้ ก็รีบลุกขึ้นยืน และกล่าวว่า “คุณ ปู่ ตระกูลข่งของเราก็เป็นมิตรกับตระกูลมานานหลายปี โปรด คิดทบทวนให้ดี!”

ซึ่งทรงต่อให้ตายก็ไม่อยากเห็น สองตระกูลซ่งและตระกูล แตกหักกัน

เขายังหวังว่าจะให้ส่งหวั่นถึงได้แต่งงานกับตระกูล ถ้าทั้ง สองครอบครัวแตกหักกัน งั้นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ตลอดไป

คุณท่านซึ่งเหลือบมองซ่งหรง กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ไม่มี อะไรให้คิดทบทวนแล้ว ตระกูลอู๋เป็นตระกูลแรกในเจียงหนาน ตระกูลซงของเราคบผู้ที่มีฐานะร่ำรวยกว่าไม่ได้หรอก! ตั้งแต่นี้ เป็นต้นไป ตระกูลซ่งและตระกูลก็ตัดความสัมพันธ์กัน!!

เมื่อสิ้นเสียงลง ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็ตกตะลึง

ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง งานจัดเลี้ยงวันเกิด ไม่คิดว่ามันจะทำให้ เกิดความแตกแยกระหว่างตระกูลอู๋ตระกูลแรกในเจียงหนานและ ตระกูลซ่งซึ่งเป็นตระกูลแรกในจินหลิง

ดูเหมือนว่า ต่อจากนี้ไปจินหลังจะเปลี่ยนไป

สายตาเย็นชาของอู่ตงไหมองข้ามคุณท่านซึ่งและเย่เฉินไป พูดด้วยความโกรธว่า: “ตระกูลซึ่งก็ดี อาจารย์เยก็ดี ฉันอู่ตงไห่ จะจำพวกคุณไว้! เรามารอดูกัน! อู๋ซิน ไป!”
พูดจบ อู่ตงให้ประคองอู๋ซิน สะบัดแขนเสื้อจะไป เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา: “นี่ก็นึกว่าเรื่องมันจบแล้ว?”

อู่ตงไห่หันหัวกลับมา ถามด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหาร: “ไอ้ แซ่เย่ นายคิดว่ายังไงล่ะ?”

เย่เฉินกล่าว: “ฉันทำให้ลูกชายแกเสียมือไปข้างหนึ่ง เพียงแค่ สอนบทเรียนให้เขา แต่พวกแกไปพังร้านของท่านซื้อ ก็ต้อง ชดใช้!”

เมื่อพูดจบ เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สงสัย: “ฉันให้เวลาจำกัด ภายในสามวัน ชดใช้ให้ท่านซื่อสิบเท่า และก้มหัวขอโทษท่าน ซื้อซะไปอ้อนวอนให้เขายกโทษให้ มิฉะนั้น ครั้งหน้าฉันจะทำให้ มือข้างหนึ่งของอู๋ซินพิการอีก!”

เมื่ออู่ตงไห่ได้ยินคำนี้ สายตาเย็นชา หน้าตาดุร้าย

เขาตะโกนด้วยดวงตาที่โกรธจนแทบจะหลุดออกมา: “เย่เฉิน! ความน่าเกรงขามของแก รู้ไหมว่าสถานะของตระกูลอู๋ในเจียง หนานคืออะไร? มาเล่นกับตระกูลของฉัน ฉันจะปล่อยให้ตาย โดยไร้ที่กลบฝัง!”

เย่เฉินยิ้มเยาะเย้ยและกล่าว: “อย่ามางี่เง่ากับฉันที่นี่เลย ตระ กูลของพวกแกในสายตาฉัน เทียบไม่ได้แม้แต่รากผม! ฉัน แนะนำให้หลังจากที่แกไปชดใช้ให้ท่านซื้อ ก็รีบไสหัวออกไปจาก จินหลิงซะ มิฉะนั้น สองพ่อลูกอย่างพวกแก อาจจะตายที่นี่นะ!”
อู่ตงไห่คิดไม่ถึง ว่าเเฉินจะบ้าคลั่งได้ขนาดนี้

ตอนนี้เขามีความคิดที่อยากจะฆ่าเข่เฉิน แต่เมื่อคิดถึงคุณท่าน ซ่ง ท่าทางของไอ้แก่ตายยาก ทําได้แค่ฝืนใจทนไปชั่วขณะ

แต่ว่า ในใจของเขา เย่เฉินต้องตาย!

เพียงแต่ตอนนี้ โอกาสที่จะได้ฆ่าเขาก็ยังมาไม่ถึง

หลังจากที่กลับไปจะคิดวางแผนอย่างรอบคอบ ทำไม่ได้จริงๆ ดึงตัวกลุ่มยอดฝีมือมา กวาดเเฉิน ให้ราบคาบ

เมื่อคิดจนถึงตอนนี้ อู่ตงไหโบกมืออย่างโหดเหี้ยม และกล่าว ว่า: “อู๋ซิน เราไปกัน

พูดจบ ก็พาอู๋ซินที่มือหัก ออกจากวิลล่าของตระกูลซึ่งอย่างจน ตรอก

ซึ่งทรงมองไปยังร่างของอู่ตงไห่ที่เดินจากไป และมองซ่งหวั่น ถึง เช่นเดียวกับคุณท่านที่อ่อนกว่า 10 กว่าปี แอบกัดฟัน ดวงตา เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

สำหรับเขาแล้วในวันนี้ เป็นการสูญเสียอย่างหนัก

คุณปู่ผู้แก่เฒ่าท่านนี้ ทันใดนั้นมีอายุขัยเพิ่มขึ้นเป็นสิบๆปี ความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ของเยเฉินก็ยกให้เป็นของซ่งหวั่นถึง และเพื่อเย่เฉิน คุณปู่ก็แตกคอกับตระกูล……..

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป บางที่วันหนึ่งคุณปู่อาจจะประกาศอย่าง กะทันหันว่า ให้ซึ่งหวั่นถึงเป็นทายาทรุ่นต่อไป
อย่างนั้น เขาก็คงกระทำในสิ่งที่ไร้ประโยชน์แล้วน่ะสิ