บทที่ 577

เมื่ออู๋ซินเห็นพ่อเชื่อมั่นว่า เยเฉินจะต้องมียาอายุวัฒนะแน่ ก็มอง ไปยังเขา โพล่งพูดออกไปว่า “พ่อ พ่อคงไม่ได้จะไปหาเขา แล้ว คุกเข่าขอยาอายุวัฒนะอะไรนั่นจริงๆหรอกนะ? ”

“ใช่ “อู่ตงไห่พยักหน้าแล้ว พูดว่า : “เดี๋ยวแกเดินเข้าไปกับฉัน ฉันจะขอโทษเขาแทนแก แกคุกเข่าขอให้เขาอภัย แล้วฉันจะพูด เรื่องยาอายุวัฒนะกับเขา”

อู๋ซินทำท่าทางที่หดหู : “พ่อ พ่อหมายความว่าจะให้ฉันคุกเข่า ยอมรับผิด แล้วระหว่างนั้นคุณก็จะแสดงเป็นคนซื่อตรง?

ตงไหมองไปที่อู๋ซินที่อยู่ด้านข้าง ถามย้อนว่า : “แกมีปัญหา

อะไรเหรอ?

อู๋ซินตกใจสายตาที่พ่อมองมา รีบโบกไม้โบกมือแล้วพูดว่า : “ไม่……..ผมไม่มีปัญหาอะไร

อู่ตงไห่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ พูดว่า : “ฉันบอกแกแล้ว เป็นผู้ชายต้องยึดได้งอได้ ถ้าหากแกคุกเข่าแล้วไม่มีประโยชน์ ฉันก็จะคุกเข่า ขอแค่ได้เม็ดยาอายุวัฒนะมา ให้เขาเรียกฉันว่า พ่อฉันก็ยอม ในโลกใบนี้ยังจะมีอะไรสำคัญกว่าชีวิตอีกเหรอ? ”

“ก็ได้… ซินรู้ พ่อได้หลงใหลในเม็ดยาอายุวัฒนะเป็นที่ เรียบร้อยแล้ว ในเวลานี้ไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ตอนที่สอนพ่อลูกกำลังเดินกลับไป เย่เฉินให้ผู้คนที่อยู่รอบตัวออกไป

งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้น แต่เขามองออกไปรอบๆ กลับพบว่า

โต๊ะที่ตัวเองนั่งอยู่นั้น ยังมีที่ว่างอยู่อีกสองที่ สองที่นั่งนี้ เตรียมไว้ให้สำหรับซื้อเทียนฉี และเฉินเสี่ยวจาก

หลานสาวของเขา

เย่เฉันอดไม่ได้ที่จะสงสัย

จากความเข้าใจของเขาที่มีต่อชื่อเทียนฉี ท่านซื้อเป็นคนที่ เคร่งเรื่องเวลามาก และรักษาสัญญา ไม่น่าจะมาสายขนาดนี้

คิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาซื้อเทียน

รับโทรศัพท์ อย่างรวดเร็ว

แต่ว่า คนที่รับโทรศัพท์กลับว่าเป็นเฉินเสี่ยวจาก

“เ………อาจารย์……

น้ำเสียงของเฉินเสี่ยวจาวนำมาซึ่งความตื่นเต้นและรู้สึกได้รับ ความไม่เป็นธรรม

เย่เฉินรีบเอ่ยถามทันที : “เสี่ยวจาว? คุณตาของคุณล่ะ?

ทำไมพวกคุณยังไม่มาร่วมฉลองงานวันเกิดท่านซึ่ง

เฉินเสี่ยวจาวพูดด้วยน้ำเสียงที่นำมาซึ่งความเกรี้ยวกราดว่า : “เย่…..อาจารย์เย่ คลินิกของคุณตาฉันถูกคนมาพังทลายแล้ว! เขากำลังยุ่งเรื่องเก็บกวาดอยู่ คงไปงานวันเกิดไม่ได้แล้ว เพราะกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของทุกคน ก็เลยไม่ได้บอกคุณ กับคุณท่านซ่ง…

เย่เฉินสงสัยในใจ ซือเทียนที่มีชื่อเสียง ทำไมถึงได้มีคนไม่ดู ตาม้าตาเรือ ไปทําลายร้านของเขาได้? ดังนั้นจึงรีบถามออกไปว่า : “ใครเป็นคนทำ? ”

เฉินเสี่ยวจาวพูดว่า : “เป็นพ่อลูกตระกูลแห่งซูหาง พวกเขา อยากให้คุณตาขอฉันไปรักษาอู๋ฉีของตระกูลพวกเขาที่หาง คุณ ตาของฉันคิดว่าพฤติกรรมของคู่น่ารังเกียจเกินไป ก็เลยไม่ได้ ตอบตกลงที่จะไปรักษาให้เขา สุดท้ายพวกเขาก็มาพังทลาย คลินิกแล้ว!

สีหน้าของเเฉินเย็นชา

ที่แท้ก็เป็นพ่อลูกตระกูล?!

ในใจของเขาสาดส่องความโกรธขึ้นมาทันที พร้อมเอ่ยถาม ไปว่า : “คุณและท่านซื้อไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม? ”

เฉินเสี่ยวจาวรีบกล่าวว่า “เปล่าค่ะ ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่คลินิก พอฉันกลับมา ร้านก็พังทลายแล้ว และคนของตระกูลก็ไปแล้ว แต่ว่าคุณตาก็ไม่ได้เป็นอะไร มีแค่ร้านที่พังแล้วเท่านั้น”

เมื่อเย่เฉินได้ยินว่าพวกเขาทั้งสองไม่เป็นอะไร ถึงได้วางใจ พูดออกไปอย่างเยือกเย็นว่า : “เสี่ยวจาว คุณบอกท่านซื้อนะ เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง”

พูดแล้ว เย่เฉินก็วางสายเลย มีกระแสลมหนาวเกิดขึ้นมาบนใบหน้า

ในเมื่อสองพ่อลูกตระกูลหยิ่งยโส มาจึงหลินก็ไม่รู้จักระวัง การกระทําสักนิด แม้แต่ร้านยาของซื้อเทียนฉีก็กล้าพังทลาย