บทที่ 547

เยเฉินเห็นการแสดงของหม่าหลัน แอบ ในใจ

เขารู้ว่าตอนนี้หม่าหลันขัดสนมากๆ ปกติเธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ตอนนี้จู่ๆ ก็อับจน ในใจต้องอึดอัดมากแน่ๆ

ตอนนี้ หม่าหลันเห็นเซียวฉางควนยังจะไปเลี้ยงข้าวที่เทียนเซี ยง ต้องกังวลแน่นอน

อย่างที่คิด หม่าหลันพลั้งปากพูดกับเซียวฉางควนว่า “ไม่ได้! นายเอาเงินที่นายจะกินข้าวมาให้ฉันทั้งหมด”

“ทำไม?”เซียวฉางควนโมโหทันที แล้วพูดว่า “หม่าหลัน ผม

ขอเตือนเธอนะว่าอย่าเกินไป เงินอยู่ในมือเธอ เธอไม่ให้ผมก็ช่าง

ตอนนี้ยังจะมาขอผมอีก?”

หม่าหลันมีความผิดในใจ และพูดตะกุกตะกักว่า “นายไปที่ที่ ถูกกว่านี้ไม่ได้เหรอ? ใช้กิน 10,000หยวนก็ได้ แล้วเอา10,000 หยวนให้ฉันก็ได้!”

เซียวฉางควนพูดด้วยความโมโห “ในมือเธอมีเงินมากขนาด นั้น ยังจะเอาเงินหนึ่งหมื่นเหรียญจองผมอีกทำไม? นี่มันมากเกิน ไปแล้ว?”

หม่าหลันพูดอย่างโมโห”ฉันไม่สน ถ้าวันนี้นายไม่ให้ฉัน 10,000 หยวน ฉันจะไม่ให้นายออกไปกินข้าว! ถ้าวันนี้นายออก ไปจากประตูนี้ได้ ถือว่าฉันแพ้!!
“เธอบ้าไปแล้ว!”เซียวางควนวางตะเกียบบนโต๊ะ และพูด อย่างโมโห “ผมขอเตือนเธอหม่าหลัน เธออย่าทําเกินไป! กว่า ผมจะนัดพวกเขาออกมาได้ ถ้าเธอทำให้ผมอับอาย เรื่องนี้ไม่จบ แน่!”

“ไม่จบก็ไม่จบ ใครกลัวใคร?!”

หม่าหลันก็ใจร้อน เธออยากเอาเงินหนึ่งหมื่นหยวนจากเชียว ฉางควนมาจริงๆ!

พอมีเงินหนึ่งหมื่นหยวนนี้ อย่างน้อยตัวเองก็ต่ออายุบัตรชำระ ช่วงหน้าของร้านเสริมสวยได้ ตอนเย็นยังสามารถไปทำหน้าคน เพื่อนได้ๆ

ตอนเช้า ทุกคนนัดในกลุ่มว่าตอนเย็นไปร้านเสริมสวยกัน แต่ ในบัตรของตนไม่มีเงิน ดังนั้นเลยหาข้ออ้างว่ามีธุระปฏิเสธไป

ถ้าเขียวฉางควน ให้เงินมา ตนก็สามารถไปทำหน้าได้ตาม ปกติแล้ว!

เขียวฉางควนโกรธจนเกือบจะ เขาลุกขึ้น จ้องไปที่หม่าหลัน และพูดอย่างอุ่นเคือง “หม่าหลันทำไมเธอถึงท่าเกินไปขนาดนี้? ปกติเงินในบ้านก็จะให้เธอหมด ผมทำเงินได้หลายแสนจากของ เก่าก็ให้เธอหมดแล้ว ยังไม่พอใจอีก? บอกแล้วนะ ว่าอย่าเกิน ไป! ”

หม่าหลั่นกัดฟันและพูดว่า “หนึ่งหมื่นหยวนสำหรับหนึ่งมื้อไม่ พอเหรอ? ต้องสองหมื่นเลยเหรอ? ฉันแค่อยากจะลดนิสัย ฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองของนาย! ไม่สามารถช่วยความเย่อหยิ่งของนายได้!”

เขียวฉางควนพูดอย่างโมโห “เธอลองคิดนะ หนึ่งปีผมมีเงิน ค่าขนมเท่าไหร่เอง ผมฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองตอนไหน? ผมว่า นะ คนที่ฟุ่มเฟือยก็เธอไม่ใช่เหรอ? เธอดูเสื้อผ้าและเครื่องประดับ ของเธอ ตู้เสื้อผ้าใส่ไม่พอแล้วเธอก็ยังจะซื้อ ซื้อไม่จบไม่สิ้น!!!

หม่าหลันพูดอย่างโมโหว่า: “ฉันแต่งงานกับนายแล้วเสียใจ ขนาดนี้ ฉันซื้อเสื้อสักหน่อยนายยังไม่พอใจ นายมีหัวใจ เปล่า?”

พูดไป น้ำตาของหม่าหลันก็ไหลทันที พูดอย่างสะอึกสะอื้น ว่า “ตอนนั้นนายทำให้ฉันท้องก่อนแต่ง ฉันได้รับการดูถูกเยาะ เย้ยของทุกคนมามากแค่ไหน หลังจากแต่งงานกับนาย ก็ได้รับ การดูถูกและเหยียดหยามของแม่นายสักเท่าไหร่ ตอนนี้นายกลับ หาว่าฉันซื้อเสื้อเยอะ ฉันมันตาบอดจริงๆ!!

เซียวฉางควนคิดอยากจะตายจริงๆ

ตอนนั้นเธอท้องก่อนแต่ง เพราะเธอมอมเหล้าฉันแล้วนอนกับ ผมไม่ใช่เหรอ?

ถ้าเธอไม่ใช่วิธีแบบนี้ รักแรกของฉันจะโมโหแล้วไปอเมริกา เหรอ?

เธอทำทั้งชีวิตของฉันพัง ฉันไว้หน้าของลูกสาว ก็เลยทน แต่ ตอนนี้ขนาดข้าวหนึ่งมื้อเธอยังไม่ให้ฉันไปกิน นี่มันเกินไปแล้ว ไหม?!
คิดเช่นนี้ เซียวฉางควนก็โกรธจนสั่น พูดด่าว่า “หม่าหลับ ตอนนั้นเธอทําเรื่องอะไรบ้าง เธอไม่รู้ตัวงั้นเหรอ?กลับยังมีหน้า มาด่าฉันอีก?”

“ฉันทำอะไร? ฉันท้องลูกนายนะ!”หม่าหลันร้องไห้พูดไป: “ตอน นั้นฉันเป็นสาวบริสุทธิ์! กินเหล้าเมาแล้วถูกนาย

“เธอ……เธอพูดบ้าๆ!”

เซียวฉางควนอดกลั่นจนแทบจะร้องไห้ หลายปีที่ผ่านมา ตนเองทรมานมาโดยตลอด ไม่นึกเลยว่าหม่าหลันแทนที่จะ ยอมรับผิด แต่กลับเล่นงานฝ่ายตรงข้าม ผู้หญิงคนนี้มันน่าด้าน แค่ไหนกันเนี่ย?!

ทันใดนั้น เซียวซูหนทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว พูดว่า “พ่อ แม่ พวกเธอเลิกทะเลาะกันได้แล้ว จะให้กินข้าวอีกไหมเนี่ย?”