บทที่ 527

อู่ตงไห่พอใจท่าทางของหลิวกว่างมาก จึงพยักหน้าเบาๆ แล้ว เดินเข้าไปในเทียนเชียง

ด้านในเทียนเซียงนั้น หงห้าได้จัดเตรียมอาหารไว้อย่าง เรียบร้อย และคนที่ได้รับเชิญก็มาถึงกันก่อนแล้ว แถมยังมารอ นานมาก

ไม่ว่าจะเป็นหงห้า หรือฉินการ หวังเจิ้งกาง ทั้งสามคนมีท่าทาง เหมือนกันหมด ที่ไม่ได้มีท่าทีประจบสอพอ แต่ก็ยังไว้หน้าเขา อยู่

ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรับคำเชิญจากสองพ่อลูกตระกูล และ เข้ามาร่วมในงานนี้

ที่จริงพวกเขาพอจะเข้าใจทุกอย่าง เพราะพวกเขาได้หารือกัน ในเรื่องนี้แล้ว ทุกคนเพียงแค่ ให้เกียรติตระกูล และเกรงใจ เท่านั้น แต่ในความเป็นจริง ก็ยังหวังที่จะติดตามเย่เฉินหรืออา จารย์เข่

สำหรับคนอื่นนั้น แค่ต้องการที่จะเกาะตระกูลจึงมาร่วมงาน

นเมื่อตระกูล ถือเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน สําหรับตระกูลระดับน้อยนั้น ก็เหมือนเป็นต้นไม้ที่เต็มไปด้วย ผลผลิต ลิงทุกตัวล้วนแต่หวังว่าจะได้เกาะสอยห้อยตามต้นไม้ต้น นี้
ดังนั้น พอเห็นสองคนพ่อลูกตระกูลเดินเข้ามาด้านในห้อง คนตระกูลอื่นจึงพากันก้มหัวให้ด้วยความเคารพพวกเขา

และหนึ่งในนั้นก็คือหัวหน้าตระกูลจ้าวที่พูดขึ้นอย่างประจบ สอพลอ “ประธานอู่ ช่างมีสง่าราศีจริงๆ คุณชายเองก็ดูมี ความสามารถ มิน่าถึงเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ราศี ต่างกันจริงๆ ! ”

แล้วตระกูลขงก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้นตาม : “ใช่! เมื่อก่อน เห็นประธานในรายงานค่อนข้างน้อย พอวันนี้ได้เห็นตัวจริง ถึง ได้รู้ว่าประธาน ดูเด่นกว่าในข่าวมาก!

อู่ตงไห้ตอบรับครั้งหนึ่ง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วกวาดตาไป มองรอบๆ

คนที่นั่งในนี้ ล้วนแต่เป็นคนใหญ่โตในจินหลิง ทั้งตระกูลจ้าว ตระกูลขง แล้วก็ตระกูลหลิว ตอนนี้พวกเขาทุกคนต่างเคารพเขา อย่างมาก และก็มีท่าทางเลียแข้งเลียขาอย่างชัดเจน

แต่สำหรับเจิ้งกาง ฉินกาง หงห้า สามคนนี้ กลับมีสีหน้านิ่ง เงียบ และมีท่าทางสงบมาก ยังมีความเกรงใจอยู่ แต่ก็เหมือน ท่าทางที่เห็นทั่วไป ซึ่งไม่ได้ดูมีท่าทางที่มาจากใจเลย

แม้ว่าอู่ตงไห่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา แต่ในใจเขารู้สึกไม่ พอใจพวกหวังเจิ้งกาง ทั้งสามคนนั้นเลย

หลิวกว่างทําเหมือนเป็นหลานที่เดินตามหลังอู่ตงไห่ พอเข้ามา ถึง ก็มองเห็นหงห้าที่อยู่ด้านใน พลันใช้สายตาโกรธแค้นและ จ้องไปที่หงห้า
ในสายตาของเขานั้น หงากับเขามีเรื่องโกรธแค้นกันมาแต่ แรก!

ลูกชายคนเดียวของเขา ต้องมาถูกเขาสักบนหน้าผากแบบนั้น จนตอนนี้กลายเป็นเรื่องตลกของคนในจินหลิง

และเรื่องตลกอีกเรื่องก็คือ ลูกชายคนที่สองของตระกูล ที่

กิน

แต่ เพราะทุกคนเกรง ในอำนาจและศักดิ์ศรีของตระกูล จึง กล้าพูดแค่ลับๆ กัน แต่พอเทียบกันแล้ว อำนาจของตระกูลหลิว นั้นธรรมดามาก ดังนั้นเรื่องราวของหลิวหมิงลูกชายหลิวกว่าง จึงโดนนำมาพูดต่อกันมากมาย ทั้งในร้านน้ำชากาแฟต่างก็เอา มาพูดกันอย่างหนาหู

และวันก่อน ตอนที่หลิวกว่างทำงานข้างนอก ก็บังเอิญไปเจอ เด็กสองคนอายุสิบกว่าปีทะเลาะกันอยู่ อีกคนด่าอีกคนว่าเป็น คนจนจนตาย แล้วอีกคนก็ด่ากลับว่า : “หลิวหมิงต่างหากที่ เป็นคนจนจนตัวตาย ไม่ใช่ฉัน

พอหลิวกว่างได้ยินแบบนั้น ก็เดินเข้าไปตบหูเด็กคนนั้นทันที เด็กคนนั้นโดนตบจนยืนไม่ไหว แล้วล้มลงไปที่พื้น พ่อของเด็กคน นจึงมาเอาเรื่องเขา แต่ก็ถูกคนขับรถของเขากับบอดี้การ์ดอัด จนไปกองที่พื้น สุดท้ายก็ได้หามส่งโรงพยาบาล

แต่ว่า คนทั้งจินหลิง ต่างพากันหัวเราะเยาะหลิวหมิงกัน มากมาย เขาจะจัดการไหวได้ไงล่ะ? และยิ่งไปกว่านั้น คนส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่หลิวกว่างไม่สามารถต่อกรได้

ความอับอายนี้ แทบทําให้หลิวกว่างอยากจะฆ่าคนตาย ถ้า หากว่าหงห้าไม่ได้มีอิทธิพลมากมายละก็ เขาคงพาลูกน้องไปสับ หงห้าเป็นชิ้นๆ แล้ว

ดังนั้น พอเขามองเห็นหงห้า เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นธรรมดา

จนดวงตาแทบจะลุกเป็นไฟเลย

หงห้าเองก็ไม่คิดว่าหลิวกว่างจะมาด้วย เพราะอู่ตงไห้บอกแค่ ให้เขาเตรียมงานเลี้ยงรับ แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าเชิญใคร มาร่วมงานบ้าง