บทที่ 526

รถยังไม่ทันจอด อู๋ซินเงยหน้าขึ้นก็เห็น ชายคนหนึ่งอยู่ด้านนอก รีบเข้ามาต้อนรับทันที เขายืนอยู่ข้างกระจกรถ แล้วโค้งตัว ทําความเคารพอย่างนอบน้อมให้กับพ่อของตัวเอง

อู่ตงไห้หันไปพยักหน้าให้เขา แล้วก็พูดกับอู๋ซิน : “คนนี้ ก็คือ คนที่พ่อบอกว่าชื่อ หลิวกว่าง”

อู๋ซินตกใจจนตาค้าง

พอรถจอดนิ่งแล้ว หลิวกว่างก็รีบยื่นมือมาเปิดประตูรถให้อู่ตง ไห่ แล้วพูดขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบาน : “หลิวกว่าง ทำความเคารพ

ท่านประธาน กับคุณชาย………

อู่ตงไห้ตอบรับ แล้วพูดเสียงเรียบ “มาได้เร็วดีนี่”

หลิวกว่างรีบพูดขึ้นทันที “กระผมคิดไม่ถึงว่าคุณจะเชิญมา งานเลี้ยงด้วย ดังนั้นเลยกลัวว่าจะมาสาย

เดิมที ตลอดทั้งชีวิตนี้หลิวกว่างจะไม่มีทางมาเหยียบที่เทียนเซี ยงผู้เด็ดขาด

เพราะหงห้าไม่ใช่แค่สักลงไปที่หน้าลูกชายคนเดียวของเขา เท่านั้น แถมยังมีข้อแม้ให้ทุกๆ วันศุกร์ ลูกชายเขาต้องมา รายงานที่เทียนเซียงด้วย เพื่อให้เขาได้ตรวจสอบว่ารอยที่หน้า ผากไม่มีปัญหาอะไร ถ้าหากว่ารอยมันบางเกินไป ก็ต้องสักลงไป เพิ่ม ถือได้ว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานมาก!
ความน่าอับอายนี้ ทำให้หลิวกว้างเคียดแค้นหงห้าจนเข้า กระดูก เด็ดขาด ดังนั้น ถึงจะให้ตายยังไงเขาก็ไม่มีทางมาในที่ของหงห้า

แต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

ถึงเขาจะฝันไปก็ไม่คาดคิดว่า คนใหญ่โตอย่างตระกูลอู่ อู่ตง ไห่ จะโทรติดต่อเขา เพื่อจะเลี้ยงข้าวที่เทียนเซ็ง แถมเขายังได้ รับเชิญเป็นแขกในงานอีกด้วย

เขาเป็นถึงอู่ตงไห่ ตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนานเลย!

หรือพูดได้ว่าเป็นตระกูลที่มีอำนาจอันดับหนึ่งในเจียงหนาน เลยก็ว่าได้!

หลิวกว่างที่กำลังโมโหที่ตัวเองไม่มีอำนาจมาก พอได้รับ โทรศัพท์เชื้อเชิญจากอู่ตงไห่ ก็ถือเป็นการเชิญที่ให้เกียรติมาก และถึงเขาจะไม่ชอบหน้าหงห้ามากแค่ไหน เขาก็ต้องเก็บและ อดทนเอาไว้ เพื่อให้ได้มาในงานนี้

และอีกอย่าง หลิวกว่างต้องการจะใช้โอกาสที่มางานนี้ ตีสนิท กับคนตระกูล อย่างน้อยถึงเป็นแค่สุนัขรับใช้ก็ยังดี ถ้าเป็นแบบ นั้นได้ ตัวเขาก็จะมีโอกาสแก้แค้นคืนหงห้าได้

อู่ตงไห่พยักหน้ารับอย่างพอใจ แล้วพูดขึ้น : “หลิวกว่าง ท่าทีของคุณถือว่าใช้ได้ ทำต่อไปนะ

พอหลิวกว่างได้ยินแบบนั้น ก็ตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว พร้อมกับ รีบโค้งตัวให้กับอู่ตงไห่ แล้วพูดขึ้นอย่างประจบ : “ท่านประธาน กระผมพูดตามตรง กระผมให้ความเคารพตระกูลมา นานแล้ว และก็ชื่นชมชื่อเสียงของประธานมาตลอด ถ้าหากว่า ท่านประธานไม่รังเกียจละก็ ให้โอกาสผมได้ทำงานให้จะได้ ไหม? กระผมจะพยายามสุดความสามารถ ยอมทำตามที่ ประธานสั่งทุกอย่าง ยอมเป็นทาสรับใช้ให้ท่านประธานเลย

อู่ตงไห่มองเขาแวบหนึ่ง แล้วรู้สึกว่าท่าที่เขาใช้ได้เลยทีเดียว

แต่ว่า เขายังคิดจะลองใจดูอีกสักหน่อย จึงพูดขึ้น “ยอม เป็นสุนัขรับใช้ตระกูล คุณยังไม่มีความสามารถพอ แต่ดูจาก ท่าทางแล้วก็ถือว่าใช้ได้อยู่ แต่ถึงยังไงต่อไปผมก็ต้องการคน ทำงานในจินหลง ให้สักคน คุณก็ลองตั้งใจทำงานให้ผมก่อน หลังจากนี้ผมไม่ทำให้คุณเสียใจแน่

หลวกว่างแสดงออกมาว่าดีใจมาก แล้วก็ยื่นมาคำนับเขาไม่ หยุด พลางพูดขึ้น : “ขอบพระคุณท่านประธานมากๆ เพื่อรับใช้ ท่านประธาน กระผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถ

อู่ตงไห้ตอบรับคำหนึ่ง แล้วก็พูดขึ้น : “พอแล้ว เวลาก็น่าจะ สมควรแล้ว ผมว่าหงห้าก็คงเตรียมทุกอย่างรอแล้ว คุณเข้าไป พร้อมกันกับผมละกัน”

พอได้ยินหงห้าสองคำ หลวกว่างก็มีทีท่าโกรธแค้นอย่างมาก แต่เขาก็ยังต้องโน้มตัวลงอยู่ เพื่อเป็นการเชื้อเชิญให้ตงได้เดิน มา แล้วก็พูดขึ้นอย่างถ่อมตน : “เชิญท่านประธาน! “