บทที่ 521

เขียวฉางเฉียนโมโหเซียวฉางควนจนตัวสั่น!

ป้า ฉันไม่อยากพยายามแบบนี้แล้ว เขาเห็นข้อความจาก โทรศัพท์บางครั้งก็พอจะรู้แล้ว

ตอนนั้น เขาถึงขนาดเคยคิดจะนอกใจ คิดดูแล้ว ต่อไปถ้าเขา มีเงินแล้ว พอเห็นสาวๆ วัยเอ๊าะๆ หน้าตาดี เดินมาบอกว่าคุณลุง หนูไม่อยากทำงานแล้ว เขาก็คงจะส่งที่อยู่ไปให้หล่อน แล้วให้ หล่อนมาหาถึง……

และแน่นอนว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่เขาคิดอยู่ในหัว ไม่เคยกล้าที่จะ พูดและทำแบบนั้นจริงๆ

แต่ว่า พอตอนนี้ได้ยินสิ่งที่เซียวฉางควนพูดให้ภรรยาตัวเอง

แบบนั้น ก็ไม่รู้ว่าทำไม ความรู้สึกพวกนั้นมันก็ปะทุขึ้นมา

ในหัวของเขาคิดไปถึงหนุ่ยวัยเอ๊าะๆ นั่งอยู่บนตักของภรรยา แล้วก็เห็นภาพเด็กหนุ่มเอาแต่อ้อนเรียกป้า………

ทันใดนั้นเชียวฉางเฉียนก็รู้สึกว่าบนหัวนั้นกำลังถูกสวมเขาอยู่ ทําให้เขาโมโหจนขีดสุด

เพียงพริบตา เขาทั้งหงุดหงิดทั้งโมโห แล้วกัดฟันพูด : “เซียวฉางควน แกมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะเยาะภรรยาฉัน? ภรรยาแกก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่หรอกนะ โชคดีที่แกไม่มีเงิน ถ้าแก มีเงินละก็ คนอย่างหม่าหลัน คงจะมีไอ้แมงดาอยู่ข้างนอกเป็นสิบคนแล้ว”

ในขณะนั้นเอง ประตูห้องนอนของเซียวฉางเฉียนก็เปิดออก หม่าหลันพุ่งเข้ามาทันที พลันหันไปชี้หน้าต่อว่าเขียวฉางเฉียน : “เซียวฉางเฉียน ภรรยาตัวเองหนีไปแล้ว จะมาหาเรื่องครอบครัว เราทำไม? แถมยังจะมาถากถางแม่ฉันอีก ไม่ดูสารรูปตัวเองเลย ว่าตัวเองเป็นใคร! ”

พอเซียวฉางเฉียนเห็นว่าในที่สุดหม่าหลันก็ออกมาแล้ว จึง ถามขึ้นเสียงสูง : “หม่าหลับ! ตกลงแกเจอเฉียนหงเป็นหรือ ยัง?! ”

หม่าหลันต่อว่า : “บอกว่าไม่เห็นก็ไม่เห็น จะพูดมากความ ไปทำไม? จะบอกให้นะ เฉียนหงเล่นไปหมกอยู่กับผู้ชายข้าง นอก เอาเงินไปด้วย จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่

เฉียวฉางเฉียนกัดฟันแน่น : “แกบอกว่าหล่อนเลี้ยงเด็ก แกมี

หลักฐานเหรอ?

หม่าหลันหัวเราะ : “ทั้งภรรยาแล้วก็เงินก็หายไปแล้ว ยังจะ เอาหลักฐานอะไรอีก? อยากได้หลักฐานทำไมไม่ไปหาเอาเอง ล่ะ? มาหาเรื่องครอบครัวฉันทำไม? ”

เซียวฉางเฉียนโมโหจนโรคหัวใจจะกำเริบแล้ว นายหญิงใหญ่ เซียวที่ยืนอยู่ด้านข้างจึงพูดขึ้น : “พอได้แล้ว กลับบ้าน! อย่า ทำให้ต้องมาอับอายขายหน้าที่นี่! ”

เซียวฉางเฉียนหันไปชี้หน้าด่าหม่าหลันอย่างเคียดแค้น : “นังผู้หญิงไร้เหตุผล รอฉันก่อนนะ! ไม่ช้าฉันจะมาจัดการแก
หม่าหลั่นถุยน้ำลายใส่เขา แล้วต่อว่ากลับ “ตัวเองจนมาก ถึงขนาดไม่มีข้าวจะกินอยู่แล้ว ยังมีหน้าบอกว่าจะมาจัดการฉัน เหรอ? ไม่นานยังไงแกก็จะอดข้าวตาย ไอ้สารเลว! ”

พูดเสร็จ หม่าหลันก็ปิดประตูทันที

เซียวฉางเฉียน โมโหจนระเบิด แต่ก็ไม่กล้าจะไปต่อล้อต่อเถียง ต่อ เพราะกลัวว่าถ้าทำให้เยเฉินโมโหขึ้นมา ตัวเองจะถูกตีเอาได้ ดังนั้นจึงทำได้แค่เดินออกมากับนายหญิงใหญ่ แล้วจากไป

พอมาถึงทางเข้าประตูเล็ก คุณนายใหญ่เซียวก็หันมามอง เซียวฉางเฉียนอย่างไม่พอใจ “ให้เวลาแกสามวัน ไปหาตัว เฉียนหงเย็นกลับมา ถ้าหาไม่เจอละก็เอาเงินฉันคืนมา ไม่อย่าง นั้น อย่าหวังว่าจะได้กลับมาอยู่บ้านนี้ ! ”

พูดเสร็จ นายหญิงใหญ่ก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินไปอย่างโมโห เซียวฉางเฉียนแทบจะเป็นบ้าแล้ว

โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ จะไปหาเฉียนหงเป็นที่ไหน?

ดูแล้ว คงทำได้แค่ไปหาเฉียนหงเล่นที่บ้านแม่หล่อนเท่านั้น

พอด่าเขียวฉางเฉียนกลับไปได้แล้ว หม่าหลันที่โมโหจนเลือด ขึ้นหน้า ถึงได้รู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย

เซียวฉางควนที่ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ก็นึกว่าเฉียนหงเป็น หอบเงินหนีไปจริงๆ ก็พลันทำหน้ามีความสุขแล้วพูดขึ้น ฮ่า ฮ่าฮ่า พี่ใหญ่ของฉันนี่บางครั้งก็ดูจะฉลาด บางครั้งก็ดูเลินเล่อ คิดไปคิดมา กลับไม่คิดว่าสุดท้ายตัวเองจะโดนซะเอง ตลกจริงๆเลย อาชาชา! ”

เย่เฉินหันไปมองหม่าหลั่นแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าแม่จะพูดได้ ขนาดนี้ ทำยังไงก็ไม่ยอมรับว่าเจอเฉียนหงเย็นแล้ว แถมยังไปใส่ ร้ายเฉียนหงเย่น ว่าหอบเงินไปกผู้ชายอีก จนเบี่ยงเบนความ สนใจของเซียวฉางเฉียนไปที่อื่นได้สำเร็จ

หม่าหลับหันไปมองเยเงินอย่างเดือด สายตาเหมือนอยากจะ ฆ่าเขาให้ตายตอนนั้น

ต้องโทษเขาที่ทำให้เหอเหลียน และเฉียนหงเล่นเอาเงินที่ตัว เองแพ้ไปบริจาค ตอนนี้เลยแพ้จนเงินที่บ้านไม่มีเลย และก็ไม่รู้ว่า จะปิดบังเซียวฉางเฉียนยังไง