บทที่ 505

ขณะที่เหอเหลียนกำลังร้องไห้ให้กับความสูญเสียของเธออยู่นั้น เย่เฉินก็ได้ให้หงห้าไปเรียกลูกน้องมา ให้ไปลากตัวเฉียนหงเ นมาข้างหน้าตน

เฉียนหงเป็นกำลังตัวสั่นด้วยความตกใจ เธอมองไปที่เย่เฉิน และคร่ำครวญว่า “เย่เฉิน ฉันเป็นป้าใหญ่ของแก แก…แกไม่มอง พระมองเจ้าบ้าง แกเป็นลูกเขยของตระกูลเซียวของเรา ใช่ไหม ล่ะ? ครั้งนี้แกยกโทษให้ฉันเถอะนะ แกว่ายังไงล่ะ? ”

เย่เฉินหัวเราะและกล่าวว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระนี่กับผม พูดว่า ตอนนี้คุณมีเงินทั้งหมดเท่าไหร่?

หัวใจของเฉียนหงเช่นนั้นพองโตขึ้นมา เธอโพล่งออกไปว่า

“ฉันไม่มีเงิน…ฉันไม่มีเงินจริงๆ!

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะให้โอกาสคุณได้อธิบาย คุณ ต้องคว้าโอกาสนี้ให้ดี ไม่อย่างนั้น เหอเหลียนจะกลายเป็นแบบ อย่างให้กับคุณ”

เฉียนหงเล่นสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอตกใจทำให้เหลือสติ ปัญญาเพียงน้อยนิด จึงรีบพูดออกไปว่า “ฉัน…ฉันมีอยู่ห้าล้าน นี่ เป็นทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวฉันแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “โอเค เปิดบัญชีทางโทรศัพท์ขึ้น ผมจะเช็คยอดเงิน”
เฉียนหงเย่นตื่นตระหนกและพูดว่า “ฉัน…ฉันไม่มีบัญชี ธนาคารในโทรศัพท์

“จริงเหรอ? ” เย่เฉินาวอย่างเย็นชา” หากฉันพบว่าคุณติด ตั้งโมบายแบงกิ้งในโทรศัพท์แล้วล่ะก็ ฉันจะหักขาของคุณ

เฉียนหงเย่ตกใจและรีบพูดว่า “ฉันจะให้แกดู…ฉันจะให้แกดู

เอง”

หลังจากพูดจบหล่อนก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้ว เปิดโมบายแบงกิ้ง

เมื่อเห็นยอกเงินในบัญชี เฉียนหงเช่นก็ลนลานไปชั่วครู่ ในบัตรนี้ มีเงินกว่าสิบห้าล้าน

นี่คือเงินที่หล่อนกับสามีของหล่อนร่วมกันเก็บมาทั้งชีวิต บวก กับเงินที่เซียวเวยเวยนั้นได้ให้จากเชียว เซียนสําหรับการเป็น

คนรัก!

แต่ก่อนนี้เงินไม่ได้อยู่กับหล่อน แต่อยู่กับเซียวฉางเฉียนสามี

ของหล่อน

อย่าไรก็ตามเป็นเพราะแม่เฒ่าชอบถามหาแต่เงินนั้น นั่น ทำให้เซียวฉางเฉียนรีบโอนเงินมาให้หล่อนอย่างรวดเร็ว

หล่อนวางแผนที่จะเอาไปเงินไปซื้อบ้าน แต่ครั้งก่อนที่ไปดูบ้าน ดันเจอหม่าหลัน จึงทำให้โดนหม่า หลันเยาะเย้ยเขาอย่างหนัก
ดังนั้นหล่อนจึงยกเลิกความคิดที่จะซื้อบ้านไป และเตรียมตัวที่ จะไปเอาเงินและวิลล่าของหม่าหลัน จากนั้นก็จะมีเงินไปซื้อบ้าน ดีๆสักหลัง

แต่หากว่าเยเฉันรู้ว่าตนมีเงินถึงสิบห้าล้านล่ะก็ เขาต้องไม่ให้ ตนเหลือเงินเลยแม้แต่สักหยวนเดียว….

ขณะที่หล่อนไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรดีนั้น เยเงินก็คว้า โทรศัพท์ไป มองอย่างตั้งใจจากนั้นก็ขมวดคิ้ว “คุณบอกว่ามีห้า ล้านไม่ใช่เหรอ? ”

เฉียนหงเล่นร้องไห้และกล่าวว่า “เยเฉิน นี่เป็นเงินออมของ ครอบครัวเราทั้งสี่คน! ตระกูลเดียวก็จะจบเห่ทันที วิลล่าของแม่ เฒ่าก็จะถูกยึดไปในไม่ช้านี้ พวกเราก็หวังที่จะใช้เงินนี้ไปซื้อบ้าน สักหลัง…”

จากนั้นเธอก็กล่าวอย่างน่าสงสารว่า “จนถึงตอนนี้ไม่หลงก็ยัง ไม่ได้แต่งงาน เวยเวยก็ยังไม่ได้แต่งออกไป นี่เป็นฐานเงิน สุดท้ายของครอบครัวพวกเราสี่คนรวมแม่เฒ่าแล้ว…..

เย่เฉินตะคอกอย่างเย็นชาว่า “มันเกี่ยวอะไรกับฉันรึไง? คุณ อย่ามาพูดว่าผมไม่ได้ให้ทางออกแก่คุณนะ บริจาคเงินสิบห้า ล้านเดี๋ยวนี้ แล้วผมจะไว้ชีวิตคุณสำหรับเรื่องนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมจะให้หงห้าพาคุณไปโยนลงน้ำ คุณเลือกเองละกัน!

เฉียนหงเป็นมองไปที่ท่านหงห้าที่มีท่าทีที่ดุร้าย ในใจรู้สึก ตึงเครียดและพูดด้วยความกลัวว่า “ฉันบริจาค! ฉันบริจาค! ไว้ ชีวิตฉันเถอะ ฉันจะบริจาคเงินทั้งหมดให้เลย! ”
หลังจากนั้นหล่อนก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโอนเงินสิบห้าล้าน ไปยัง project hope ในทันที

เย่เฉินรู้สึกพอใจกับสิ่งนี้ “เอาล่ะ คุณเองก็รู้จักปรับตัวดี ครั้งนี้ ก็จะไว้ชีวิตคุณแล้วกัน”

เฉียนหงเย่นรู้สึกโล่งใจและร้องไห้ออกมาพร้อมกับถามว่า

“เย่เฉิน ปล่อยฉันไปได้หรือยัง?

“ปล่อยคุณไป? “เยเฉินสายหัวและพูดว่า “ฉันแค่จะไว้ชีวิตไม่ ให้คุณตายต่างหาก ยังไม่ได้บอกว่าจะปล่อยคุณไปเลย!