บทที่ 495

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล ความรู้สึก ต่าต้อย ก็เข้ามาในหัวใจ

เธอร้องไห้และอ้อนวอน: “ได้โปรดอย่าให้ฉันถ่ายวิดีโอเลย ฉันจะโทรหาลูกเขยของฉันด้วยความสัตย์จริง โทรต่อหน้าพวก เธอ จะโทรตอนนี้เลย! ให้เขาเอาโฉนดบ้านพักตากอากาศมา จะไม่พูดอะไรเกินกว่านี้! ”

เหอหัวเฉียงไม่ซื้อข้อเสนอของเธอ มองเธอและพูดอย่างเย็น ชา: “นี่เป็นกฎเกณฑ์การทำงานของฉันอาเฉียง ต้องระวังไม่ว่าจะ เรื่องอะไร วิดีโอ ในวันนี้ แกอยากถ่ายก็ถ่าย ไม่อยากถ่าย ก็ต้อง ถ่าย!”

“ถ้าแกแก้ผ้าเอง เราทุกคนก็จะไม่ทำอะไร แต่ถ้าแกไม่แก้เอง ล่ะก็ ฉันต้องให้ลูกน้องของฉันบังคับขืนใจแกแล้ว! ”

จากนั้น เขาก็มองหม่าหลันตั้งแต่หัวจรดเท้า และพูดด้วยรอย ยิ้มที่หยาบคาย: “ใช่แล้ว ฉันลืมบอกแกว่า ตอนนี้คนญี่ปุ่นชอบ ซื้อภาพยนตร์จากประเทศจีน ผู้หญิงรุ่นแม่อย่างแก น่าจะเข้ากับ ตลาดที่ญี่ปุ่น ถึงตอนนั้นฉันจะขายวิดีโอให้กับประเทศญี่ปุ่น บางทีแกอาจจะกลายเป็นคนดังก็ได้!”

หม่าหลันแทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็ ไม่กล้าต่อรองอีกต่อไป และพูดรีบด้วยน้ำตาแห่งความอัปยศว่า “ฉันจะให้ความร่วมมือยังไม่ได้หรือไง? ฉันให้ความร่วมมือแน่นอน…”

เหอหัวเฉียงพยักหน้า เตะหม่าหลันหนึ่งที และตะโกน “เข้า ห้อง ถอดเอง! ”

หม่าหลันถูกเตะกลิ้งคลานไปที่ห้องนอนด้านข้าง และนอนลง บนเตียง ถอดเสื้อผ้าทั้งน้ำตา

ในขณะที่ถอดเสื้อผ้า หม่าหลับน้ำตาไหลดั่งสายฝน เขาแทบ ทรุดลงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เธอรู้สึกเพียงว่า หน้าของเธอทั้งชีวิตนี้ เสียไปหมดแล้ว

เหอหัวเฉียงหัวเราะเยาะและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และพูดขณะถ่ายว่า: “ใช้ได้เลย ไม่คิดเลยว่ายายแก่อย่างแก หุ่น สวยไม่เลวเลย! ”

หม่าหลินปิดหน้าและร้องไห้ แต่ร้องไห้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เหอ

หัวเฉียงไม่แม้แต่จะเห็นใจเธอ

อันที่จริงเหอเหลียนได้จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนที่ เหอเหลียนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับหม่าหลันอยู่นั้น เขาก็ให้ พวกของเขารออยู่ด้านนอกบ้านพักตากอากาศแล้ว รอโทรศัพท์ จากเหอเหลียน จากนั้นก็เข้ามาและใช้กำลังบังคับให้หม่าหลัน ยอม!

หลังจากถ่ายวิดีโอ เหอหัวเฉียงก็เดินออกมาพร้อมกับหม่า หลันเต็มไปด้วยน้ำตาไหล และพูดอย่างเย็นชา “เอาล่ะ ตอนนี้ รีบโทรหาคนในครอบครัวแก ให้พวกเขาเอาเงินมาจ่าย ไม่อย่างนั้น ฉันจะส่งวิดีโอไปให้ในกลุ่ม ให้ทุกคนได้เปิดโลกกว้าง! ‘ หม่าหลันพยักหน้าทันที และรีบพูดว่า “ฉันจะโทรเรียกลูกเขย ฉันเดี๋ยวนี้…”

แม้ว่าในใจเธอจะดูถูกเย่เฉินมาก แต่ในเวลานี้ คนที่สามารถ ช่วยตัวเองได้มีเพียงเเฉินเท่านั้น

เหอหัวเฉียงถ่ายวิดีโอของเธอแล้ว จึงไม่ต้องกังวลว่าเธอจะ เล่นตุกติก พูดเบาๆ ว่า: “รีบเรียกมันมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นแกจะ ตายอย่างอนาถ! ”

หม่าหลับไม่กล้าเล่นตุกติก รีบหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา แล้วโทรหาเย่เฉิน

ในเวลานี้เเฉินอยู่ที่ชั้นสิบของคลับเฮาส์ฮุยหวง นั่งดูเซียว

ฉางควนกับเหล่าเพื่อนชั้นเรียนดื่มชา กินขนม ร้องเพลง พูดคุย และรำลึกถึงเรื่องในอดีต ทำให้รู้สึกว่า ความสัมพันธ์ของชาย ชราเหล่านี้น่าอิจฉาเสียจริง

และในตอนนี้ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมา ดู ก็พบว่าเป็นหม่าหลับแม่ยายของเขา

เขารู้สึกสงสัย โดยปกติแล้วแม่ยายของเขาไม่เคยคิดที่จะโทร มาหาเขาก่อน นอกเสียจากเกิดเรื่องแล้วโทรหาเขา เช่นครั้งที่ แล้วเธอถูก P2P หลอก เลยให้ตัวเองไปช่วยทวงหนี้คืน

เขาไม่อยากรับสายจากหม่าหลัน แต่ก็มาคิดดูดีๆ อย่างไรเขา ก็เป็นแม่ของเซียวซูหน ไม่รับสายเธอ ไม่แน่เธออาจไปฟ้องเซียวซูหนก็ได้

ดังนั้นเขาจึงออกจากห้อง 1008 รับสายโทรศัพท์ ถามว่า: “แม่ มีอะไรรึเปล่าครับ?”

หม่าหลันตอบด้วยเสียงร้อนรนว่า: “เย่เฉิน แม่เล่นไพ่นก กระจอกเสียเงินไปนิดหน่อย ตอนนี้พวกเขาไม่ให้ฉันไป ลูกต้อง

มาช่วยแม่นะ!”

“อืม…” เย่เฉินปวดหัว และพูดกลับไปว่า “แม่ ผมไม่มีเงินเท่า ไหร่ มีแค่หมื่นสองหมื่น พอไหม?”

หม่าหลับไม่รู้เลยว่าเยเฉันมีเงินเท่าไหร่ ถึงแม้เเฉินจะมีเงิน แต่ก็ไม่อยากให้หม่าหลัน ดังนั้นจึงแกล้งว่าจน บอกไปว่าหมื่น สองหมื่น