บทที่ 492

เงินห้าล้านหยวนนี้แต่เดิมเป็นเงินสองล้านกว่าของหม่าหลับ บวกกับเงินอีกสองล้านกว่าที่เฉียนหงเล่นเอาออกมาใช้เป็นเหยื่อ ล่อ ให้หม่าหลันซึมซ้ำๆ แล้วเอาชนะกลับมา ให้เธอยืมจากนั้นก็ เอาชนะกลับมา ความพยายามในช่วงบ่าย เงินห้าสิบล้านหยวน จํานองบ้านพักตากอากาศก็หายไปเช่นกัน

เหอเหลียนบอกกับหม่าหลั่นว่า “น้องหมาหลัน ขอโทษจริงๆ เงินห้าสิบล้านบาทของเธอแพ้หมดแล้ว”

หม่าหลานแทบบ้า และโพล่งออกมาว่า “บ้านพักตากอากาศ ของฉันมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยล้าน พี่ไม่ควรให้ฉันแค่ห้าสิบ ล้าน! พี่ให้ฉันอีกห้าสิบล้าน ฉันจำนองหนึ่งร้อยล้าน! ”

ขอโทษด้วยนะ” เหอเหลียนยิ้มเล็กน้อย พูดว่า: “เราได้เขียน มันเป็นลายลักษณ์อักษรไว้แล้ว ทั้งหมดคือห้าสิบล้าน ตามข้อ ตกลงของเรา เธอมีเวลาสามวันในการหาเงิน ถ้าเธอหาเงิน ก ต้องหาเงินห้าสิบล้านบวกดอกเบี้ยห้าล้าน รวมเป็นห้าสิบห้าล้าน เมื่อเธอจ่ายเงินคืน ก็ไม่ต้องจำนองบ้านพักตากอากาศให้ฉัน แล้ว แต่ถ้าเธอไม่มีเงินจำนวนห้าสิบห้าล้านนี้ ก็ต้องขอโทษด้วย บ้านพักตากอากาศนี้ก็จะกลายเป็นของฉัน”

หม่าหลานโพล่งออกมา “ไม่ได้นะ บ้านพักตากอากาศนั่น ไม่ใช่ของฉัน เป็นของลูกเขยฉัน ฉันติดสินไม่ได้!

ในเวลานี้หม่าหลันรู้สึกว่า ไม่ว่ายังไงก็เอาบ้านพักตากอากาศมาเกี่ยวข้องไม่ได้ เพราะบ้านพักตากอากาศเป็นของเย่เฉิน ถ้า ตัวเองถามเอาจากเย่เงิน ลูกสาวและสามีของเขาก็จะรู้ แล้วไหน เรื่องที่ตัวเองเสียเงินตั้งเยอะ เสียบ้าน และเสียบ้านพักตาก อากาศอีก พวกเขาทุกคนก็จะรู้

ดังนั้นเธอจึงรีบพูดกับเหอเหลียนว่า “พี่เหลียน พี่ได้เงินสดฉัน ไปกว่าสองล้านหยวนและบ้านอีกหนึ่งหลัง บ้านพักตากอากาศ หลังนี้พี่ปล่อยฉันไปเถอะ ชนะขนาดขนาดนี้ถือว่าพี่ได้เงินมาก แล้ว! ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเหอเหลียนเปลี่ยนไปอย่าง กะทันหัน เธอเปลี่ยนสีหน้าและพูดอย่างเย็นชาว่า: “หม่าหลัน เธอเล่นไม่ได้แล้วอยากซึ่งใช่ไหม? คิดว่าฉันเหอเหลียนคนนี้น่า แกล้งสินะ วันนี้ถ้าเธอไม่คืนเงิน อย่ามาหาว่าฉันไม่ไว้หน้าล่ะ!”

หม่าหลันรีบร้องและพูดว่า “พี่เหลียน พี่ดีไปทุกด้าน บ้านพัก ตากอากาศไม่ใช่ของฉันจริงๆ ฉันให้พี่ไม่ได้จริงๆ!

เหอเหลียนไม่แยแส และพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะบอกไว้นะ เธอเลิกพูดเรื่องไร้สาระกับฉันได้แล้ว เธอคืนเงิน หรือไม่เธอก็เอา บ้านพักตากอากาศให้ฉัน ไม่เช่นนั้น ฉันจะให้หลานชายฉันไป เก็บหนี้กับเธอ! ”

จากนั้น เหอเหลียนก็พูดว่า “หลานชายของฉันเป็นนักเลง ถ้า เธอไม่คืนเงิน ระวังเขาตัดมือทั้งสองของเธอ! ”

หม่าหลันร้องไห้อย่างขมขื่นและพูดว่า “ถึงพี่จะฆ่าฉัน ฉันก็ เอาเงินห้าสิบห้าล้านหยวนมาให้ไม่ได้หรอกพี่เหลียน….”
จากนั้น เธอก็รีบขอร้องเฉียนหงเย่นและพูดว่า: “พี่สะใภ้ใหญ่ พี่ช่วยฉันพูดอะไรหน่อยสิ พี่เหลียนเป็นเพื่อนที่ไม่ใช่เหรอ? พี่หลี ยนไม่สนใจเรื่องเงินไม่ใช่เหรอ? ให้เธอปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้อง นะพี่…

เฉียนหงเล่นพูดอย่างหมดหนทาง: “ขอโทษด้วยหม่าหลัน ฉัน ไม่สามารถช่วยเธอในเรื่องนี้ได้จริงๆ เพราะว่าเงินที่เธอเสียมัน มากเกินไปแล้ว”

แม้ว่าจะพูดเช่นนั้น แต่ในใจของเฉียนหงเป็นสะใจมาก

ฮาฮา!

นังบ้านมาหลัน มาอวดรวยต่อหน้าฉัน และยังกล้าเหน็บแนม ฉัน? ตอนนี้เธอรู้ชะตากรรมของการมามีเรื่องกับฉันแล้วใช่ไหม? เงินออม บ้าน และบ้านพักตากอากาศของลูกเขยเธอ มันเป็นของ ฉันทั้งหมด!

จากนี้ไป เธอหม่าหลันจะไม่มีอะไรเลย

หม่าหลันเห็นว่าการขอร้องเธอไม่ได้ผล เธอก็รีบคุกเข่าต่อ หน้าเหอเหลียน จับขาของเหอเหลียน แล้วร้องไห้พูดว่า “พี่ เหลียน พี่ร่ำรวยขนาดนี้ ก็อย่าผลักฉันไปตายเลย ได้ไหม? ฉันไม่ สามารถเอาเงินมาได้มากขนาดนั้น!”

เหอเหลียนเตะเธอด้วยความรังเกียจ และพูดอย่างรังเกียจว่า “อย่ามาใช้ไม้นี้กับฉัน ทำไมตอนที่เธอชนะไม่พูดว่าเอาคืนไป หน่อยล่ะ? ตอนนี้ตัวเองแพ้เสียเงิน ก็มาขอให้ฉันยกเลิกหนี้กว่า สิบล้าน เธอเอาความหน้าด้านมาจากไหน?”
หม่าหลันถูกเตะลงกับพื้นและรีบลุกขึ้น ร้องไห้และพูดว่า: “พี่ เหลียน ฉันไม่มีเงินให้พี่มากขนาดนั้นจริงๆ!

เหอเหลียนกอดอก และพูดอย่างเย็นชา: “งั้นก็เรียกลูกเขย ของเธอมาที่นี่ โอนบ้านพักตากอากาศมาให้ฉัน! ” หม่าหลันรีบพูดว่า “ไม่ได้นะ ถ้าเป็นแบบนั้นครอบครัวของฉัน

ก็จะรู้กันหมด สามีของฉันต้องหย่ากับฉันแน่”

ในเวลานี้เหอเหลียนมองหม่าหลันอย่างเย็นชา และโพล่งออก มาว่า: “หม่าหลัน เธอจะซึ่งไม่จ่ายหนี้ใช่ไหม? ได้ เธอรอก่อน ฉัน จะโทรหาหลานชายของฉันให้มาที่นี่ตอนนี้ วันนี้ถ้าเธอไม่จ่ายหนี้ ที่ค้างให้ฉัน หรือไม่ก็เอาบ้านพักตากอากาศให้ฉัน ฉันจะให้เขา ทําร้ายเธอจนเป็นอัมพาตไปเลย! “