ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 490



บทที่ 490

จากนั้นก็เข้าสู่เกมการพนันทันที

แต่เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่า เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ตัวเอง กลับเสียเงินทั้ง 1.32 ล้านหยวนนี้ไป

ในตอนนี้หม่าหลันแพ้จนเลือดเข้าตา ตอนที่แพ้เสียไปหมดนั้น เธอพูดอย่างไม่ยอมว่า: “มามามา เอาอีก! ”

เหอเหลียนพูด: “น้องสาว ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้วนะ ถ้าเล่นอีก แล้วเธอแพ้อีก เอาอะไรมาจ่าย? ”

“ฉัน…ฉัน…

หม่าหลับไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร

ตัวเองมาถึงทางตันแล้วจริงๆ

เงินออมทั้งหมดในบ้านก็แพ้เสียไปหมดแล้ว แม้แต่บ้านหลัง เดียวก็แพ้เสียไป

ตอนนี้ ตัวเองไม่มีอะไรที่จะเอามาจำนองได้ แต่ว่า สายตาที่เฉียบคมของเหอเหลียน มองแวบเดียวก็รู้ว่า

กําไลที่ข้อมือของเธอเป็นหยกเจไดต์ และโพล่งออกมาว่า: “ไอ้ห ยา ฉันว่ากำไลข้อมือของเธอดูไม่เลวเลยนะ! ”

“กําไลข้อมือ? ” หม่าหลันมองลงไปที่ข้อมือ ถึงได้นึกออกว่า ตัวเองยังมีสมบัติที่มีค่าอยู่หนึ่งชิ้น
กําไลข้อมือนี้ เป็นของขวัญจากผู้นำตระกูลของตระกูลฉินฉิน กาง เพื่อประจบเเฉินลูกเขยที่ชอบเล่นละครหลอกลวงของตัว เอง เป็นของขวัญสําหรับเขาโดยเฉพาะ

เย่เฉินมอบกำไลข้อมือให้กับเซียวซูหนลูกสาวของเธอ เชียว ชูหนยังไม่เคยใส่ ก็ถูกเธอขโมยมา ต่อมาก็ยึดไว้เป็นที่ครอบ ครองอย่าเปิดเผยและไม่คืนมัน

ก็แค่กำไลข้อมือ เย่เฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร อีกทั้งเซียวหน รู้สึกอายเกินกว่าที่จะขอคืนจากแม่ ดังนั้นกำไลข้อมือนี้จึงอยู่ใน มือของเธอเสมอ

หน้าหลันรีบถอดกําไลข้อมือ ส่งให้เหอเหลียน ตาแดงแล้วพูด ว่า: “กำไลข้อมือนี้ นี่เป็นหยก โบราณชั้นยอดที่ดีที่สุด ซื้อมาใน ราคาห้าล้านหยวน ไม่ว่ายังไงก็ต้องจำนอง ให้ฉันที่สี่ล้าน? ”

เหอเหลียนรับทําไลข้อมือนั้นมา ดูอย่างละเอียด และอดไม่

ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

กำไลข้อมือนี้คุณภาพสูงจริงๆ เป็นหยกโบราณชั้นยอดและยัง มีสี เป็นของที่ดีมาก ราคาห้าล้านถือว่าไม่แพง

อย่างไรก็ตาม เธอเองอยู่ในคาสิโนมาหลายปี โกงคนยังไง ปล้นชิงตามไฟยังไง เธอถือเป็นผู้ชำนาญการในสายอาชีพนี้เลย

ดังนั้นเธอจึงยิ้ม แล้วคืนกำไลข้อมือให้หม่าหลัน และพูดด้วย รอยยิ้มว่า: “น้องหม่าหลัน กำไลข้อมือของเธอไม่เลวเลย แต่พูด ตามตรง มันไม่ได้มีมูลค่าห้าล้าน มากที่สุดก็ไม่กี่แสน”
“เป็นไปไม่ได้! ” หม่าหลานโพล่งออกมา: “ของชิ้นนี้ซื้อมาใน ราคาห้าล้านหยวนนะ ใบเสร็จฉันก็เห็นมาแล้ว!!

“ซื้อมา ในราคาห้าล้านหยวน ไม่แน่ว่าจะต้องขายได้ในราคา ห้าล้านหยวน” เหอเหลียนยิ้มอย่างเหยียดหยามพูดว่า: “การซื้อ ขายอัญมณีเป็นเรื่องที่มีความเสี่ยงอยู่แล้ว อาจโดนหลอกได้ เธอ โดนหลอกแล้ว ช่วงเวลาอย่างนี้ไม่ควรมาหลอกฉันแล้วไหม? ”

จากนั้น เหอเหลียนก็พูดอีกว่า: “แบบนี้ไหม เห็นแก่ความ สัมพันธ์ที่ดีของทุกคน ฉันจะจำนอง ให้เธอหนึ่งล้านหยวนสำหรับ กำไลข้อมือ ซึ่งมันมากที่สุดแล้ว ถ้าเธอยินยอมก็เซ็นชื่อ ไม่ ยินยอมก็ช่างเถอะ”

หม่าหลินเลือดพนันขึ้นหน้ามานานแล้ว เธอจึงโพล่งออกมา “ฉันยินยอม! ”

ในเวลานี้เฉียนหงเล่นก็พูดว่า “ไอ้หยาหม่าหลัน หรือวันนี้พอ แค่นี้เถอะ กำไลข้อมือเธอจำนองได้หนึ่งล้านหยวน และคาดว่าจะ เล่นได้เพียงสองสามตาก็หมดแล้ว จะลำบากไปเพื่ออะไร? ”

เมื่อเหอเหลียนได้ยินประโยคนี้ ก็พยักหน้าและพูดว่า: “หงเย่ นพูดถูก หนึ่งล้านหยวนไม่ได้เยอะอะไร ไว้เราค่อยนัดกันใหม่ เป็นไง? ”

“ไม่ได้! ” ทันใดนั้นหม่าหลันก็ร้อนรน และโพล่งออกมาว่า 11 “พวกเธอคิดว่าฉันไม่มีเงินแล้วใช่ไหม? ฉันบอกเลยว่า กูยังมี บ้านพักตากอากาศอยู่หนึ่งหลัง ซึ่งอยู่ในTomson Riviera A05 มูลค่า 130 ล้าน! ”
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า “ไอ้หยา บ้านพักตากอากาศหลังนั้นไม่ ใช่ของเย่เฉินหรอกเหรอ? เธอเอามาจํานองได้เหรอ?

หม่าหลันร้อนรน และโพล่งออกมา: “แน่นอนฉันทำได้! ทำไม จะไม่ได้? เขาเป็นลูกเขยของฉัน ถึงตอนนั้นเขากล้าปฏิเสธฉัน ฉันก็จะตายต่อหน้าเขา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ