บทที่ 485

หลังจากตกลงกันแล้ว ทุกคนก็เริ่มจั่วไพ่อีกครั้ง

หลังจากหม่าหลันจั่วไพ่ทั้งหมดแล้ว เขาก็พลิกไพ่ที่เทงอยู่ขึ้น มา และเรียงไพ่ ตื่นเต้นจนแทนจะกรีดร้องออกมา

ไพ่ของเธอ เป็นไพ่เอง!

ไพ่เทง คือไพ่ที่จั่วขึ้นมา ก็เทงไม่แล้ว!

นี่ต้องโชคดีขนาดไหน ถึงได้มีไพ่ที่ดีขนาดนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น ไพ่ที่เธอชนะนั้นเป็นไฟที่ได้ง่ายมาก ในมือมีคู่ เจ็ดแปดบ่วงได้หกบ่วงกับเก้าบ่วงก็ชนะ

โดยปกติแล้ว หนึ่งบ่วง เก้าบ่วงอยู่ในมือของคนอื่นถ้าไม่หาก พวกเขาไม่ได้ไพ่คู่หรือไม่เรียง มันก็จะถูกทิ้งแน่นอน หรือก็คือ จากนี้ไป ขอแค่มีคนทิ้งเก้าบ่วง ตัวเองก็จะกินเรียบ

ยิ่งไปกว่านั้นการเทงไพ่แบบนี้ ถือว่าเทงได้เลย สามารถได้รับ

ผลคูณสูงสุด!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะเทง ไพ่ทั้งหมด และพูด อย่างตื่นเต้นว่า: “ฉันเทงไพ่แล้ว! ”

เหอเหลียนพูดด้วยความประหลาดใจ “น้องหมาหลันเก่งมาก เลยนะ เพิ่งเริ่มก็เทงแล้ว?”

“ใช่! ” หม่าหลันกลั้นยิ้มแล้วพูดว่า “ก็ไม่รู้ว่าทำไม วันนี้มือขึ้นมาก!

เหอเหลียนพยักหน้า พูดว่า “ดูเหมือนว่าวันนี้เธอถูกกำหนด ให้ชนะ”

พูดจบ หลังจากเหอเหลียนที่นั่งอยู่เรียงไพ่แล้ว ก็คไพ่ทั้งสี่ ใบลง พูดว่า: “น็อคมืด! ”

หม่าหลันประหลาดใจและพูดว่า “ไอ้หยา พี่เหลียนเริ่มไม่ ก็น๊อคมืด สุดยอดเลย! ‘

เหอเหลียนยิ้มแล้วพูด: “เธอยังไม่เห็นไพ่ใบอื่นของฉัน แย่จะ ตาย!”

หม่าหลันเตือน: “ใช่แล้วพี่เหลียน ถ้าเทงไฟ ต้องหงายไม่น้อ คมืดขึ้นนะ! ”

“แน่นอน! ” เหอเหลียนพยักหน้า ยิ้มและพูด: “เทงไพ่ก็ต้อง

หงายให้เธอดูอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวล! ”

เพราะหม่าหลันขานเทงไพ่แล้ว ดังนั้นเธอจะไม่สามารถเปลี่ยน เป็นกินเรียบได้ ในตอนนี้ทำได้เพียงจับหรือรอจนกว่าจะมีคนเดีย นเผาเท่านั้น

แต่เธอไม่รู้ ตอนนี้ ไพ่ที่เหอเหลียนน๊อคมืดก็คือเก้าบ่วง

ส่วนหกบ่วงสี่ใบนั้น เฉียนหงเล่นกับหนิวกุ้ยหมิ่นแต่ละคนมี สองใบ

ขณะที่หม่าหลันกำลังจั่วได้อะไรก็ทิ้งอะไรอย่างกระวนกระวายนั้น เหอเหลียนก็ยิ้มขึ้นมาทันทีและพูดว่า “ไอ้หยา ฉันก็เทงไพ่ แล้ว! 11

พูดจบ เธอก็พลิกไพ่ใบที่น้อยมีด

หม่าหลินมองไปที่ไพ่ทั้งสี่ใบ แล้วก็รู้สึกเวียนหัว ซวยจริงๆ!

ที่แท้เหอเหลียนน๊อคมืดเก้าบ่วง! มิน่าล่ะตัวเองจับมาทั้งวันก็ จับไม่ได้เก้าบ่วงไม่พอ ยังไม่มีใครลงเก้าบ่วงอีก

หลังจากที่หดหู่ หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะคิดว่า ถึงแม้จะไม่มีเก้า บ่วง แต่จนถึงตอนนี้หกบ่วง ก็ยังไม่ออก ซึ่งหมายความว่าตัวเอง ยังมีโอกาส!

เธออยากจะส่งสัญญาณลับให้เฉียนหงเล่น และขอให้เธอที่หก บ่วงให้ตัวเอง

แต่ว่า หากคิดอย่างรอบคอบ ทุกคนเล่นไพ่นกกระจอกชนะผู้ เล่นสามคนด้วยการจั่วไพ่ และชนะผู้เล่นหนึ่งคนด้วยการเตียน เผ้า ถ้าปล่อยให้เฉียนหงเป็นทิ้งหกบ่วงเตียนเผ้า เฉียนหงเล่นก็ อาจจะไม่ให้เงินตัวเอง นี่ไม่ใช่ว่าเสียไพ่ดีไปเปล่าๆ หรือไง?

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะพึ่งพาตัวเองสักตั้ง หรือพึ่งคนอื่น

เตียนเฝ้า ไม่พึ่งเฉียนหงเป็น

ถ้าเฉียนหงเย่นทิ้งหกบ่วงด้วยตัวเองแล้วเตียนเผา ถ้างั้นก็ไม่ เกรงใจแล้ว เฉียนหงเล่นจำเป็นต้องให้เงินตัวเอง
เมื่อถึงตาของหม่าหลันจั่วไพ่อีกครั้ง เธอกำลังจะยื่นมือไปจับ ก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวบ่วง เธอก็รู้สึกตื่นเต้นทันที และเมื่อเธอจับ มันขึ้นมาดูก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้ง

มันเป็นตัวแปดบ่วง

เฮงซวยเอ๊ย!

ถ้าเล็กกว่านี้หน่อย ให้ตัวเองจับได้หกบ่วง ตัวเองก็ชนะด้วย

การจั่วไพ่แล้ว!

ถ้าเป็นอย่างนั้น แต่ละคนคนละหกแสนสี่หมื่น นั่นคือเกือบสอง ล้านหยวน!

แต่ว่าหม่าหลันยังคงปลอบใจตัวเองในใจ แปดบ่วงก็มาละ หกบ่วงก็อยู่ไม่ไกลแล้ว?

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงทิ้งแปดบ่วงไป และพูดว่า “แปดบ่วง! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ