บทที่ 474

ทที่ 474

เรียกท่านห้ามา? นี่ไม่ใช่ตัวเองหาเรื่องตายหรอ?

เดิมทีอยากให้เขาดีใจจนสุดขีดแล้วค่อยนำทุกข์มาให้ ให้เขา เสแสร้งตอแหล ในคลับเฮาส์ฮุยหวงไปก่อน หลังจากนั้นค่อยผลัก เขาลงเหว ตอนนี้ดูแล้ว ไอ้หลานชายคนนี้ตัวเองตัดโอกาสที่จะ แสร้งคอแหลของตัวเองจนขาด …

จางเจี้ยนไหนจะรู้ว่าตัวเองได้เข้าสู่สถานะที่นับเวลาถอยหลังสู่ หายนะ ได้รับคำชมเชยจากทุกคนขนาดนี้ เขายิ่งได้ใจ เดินไปอยู่ ต่อหน้าเเฉิน ยิ้มอย่างหยิ่งยโสแล้วพูด เย่เฉิน เมื่อคุณล่วงเกิน ผม เพราะฉะนั้นครั้งนี้โอกาสที่จะได้ไปคลับเฮาส์ฮุยหวงที่ชั้น แปดไม่เกี่ยวอะไรกับนาย นายกับพ่อตานายกลับไปได้แล้ว ”

สีหน้าเซียวฉางควนดูไม่ได้แล้วพูดว่า “เฮ้ จางเจี้ยน นายเกิน ไปแล้วนะ? นาย กว่าผมมาตีเนียนกินฟรีกับนายหรอ? ผมมาที่นี่ เพื่อปาร์ตี้กับเพื่อนนักเรียนเก่าของผม!”

จางเจี้ยนเบะปาก พูดว่า “ปาร์ตี้? ในโรงเรียนปาร์ตี้ก็จบไป แล้วไม่ใช่หรอ? ตอนนี้คือผมเป็นคนจัดรอบที่สอง หรือว่าคุณยัง จะหน้าด้านตามมาอีก?”

“ใช่!” พันหยวนหมินตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “เซียวฉาง ควน เมื่อก่อนนายหยิ่งมากไม่ใช่หรอ? ยังเป็นทายาทเศรษฐีอันดับสองด้วย ในเมื่อมีความสามารถขนาดนี้ อยู่ในคลับเฮา ส์ฮุยหวงก็แก้ไขปัญหาด้วยการจองสักห้อง! จะตีเนียนกินฟรีกับ ลูกเขยฉัน หมายความว่าไง?”

เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ทุกคนคิดไม่ถึงว่าพันหยวนหมินกับ ลูกเขยเขาจู่ๆก็เริ่มทำให้เชียวฉางควนกับเย่เฉินลาบากใจ ต่อ หน้าเพื่อนนักเรียนทุกคน ถึงกับพูดคำพูดแบบนี้ออกมาตรงๆ ทุก คนก็รู้สึกไม่สบายใจ

แต่ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่มีใครออกหน้าช่วยเชียวฉางควน พูดสักค่า ยังไงก็เป็นเรื่องจริงที่สถานที่นี้ลูกเขยของพัน วนหมิ นเป็นคนจัดการ แค่ตัวเองเข้ามาก็ถือว่าอาศัยบารมีของเขา เหมือนกัน เวลานี้ไหนเลย ใครจะกล้าพูดแทนเซียวฉางควน

สีหน้าเซียวฉางควนดูไม่ได้เลย แล้วพูดว่า “พันหยวนหมิน คุณรังแกคนมากเกินไปแล้วมั้ง?

“ผมรังแกคุณ?” พันหยวนหมิงพูดอย่างดูถูก ผมแค่ไม่อยาก เชิญคุณมาร่วมดื่มร่วมสนุกด้วย ทำไมกลายเป็นว่ารังแกคุณ ล่ะ?”

เขียวฉางควนพูดด้วยหน้าดำหน้าแดงว่า “ได้ๆๆ! ในเมื่อเป็น เช่นนี้ งั้นผมจ่ายเอง! ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ คิดเป็นคนแล้ว ผมกับ ลูกเขยรวมเป็นสองส่วน เดี๋ยวผมจ่ายเอง! ”

พันหยวนหมิงพูดอย่างรังเกียจ “คุณคิดว่าแค่จ่ายเงินก็พอแล้ว หรอ?คุณสมบัติของสมาชิกที่มีเกณฑ์ของมันนะ! ถ้าไม่ใช่อาศัย บารมีของลูกเขยผม คนไม่เอาไหนอย่างนายจะได้เข้ามาหรอ?แม้แต่เข้าก็เข้าไม่ได้ นายจ่ายเงินก็ไม่มีใครสนใจหรอก โอเคมะ!

เซียวฉางควนกัดฟัน “พันหยวนหมิง นายจะมากเกินไปแล้ว

นะ!”

พันหยวนหมิงพยักหน้าและพูดอย่างหยิ่งยโสว่า “ผมทำเกิน ไป ผมตั้งใจ จะทำไม? ใครใช้ให้นายตอนเรียนมาอวดเก่งกับ ผม? เวลานี้ใครให้นายมีการเป็นอยู่ที่ผมไม่ได้?”

พูดแล้ว พันหยวนหมิงก็พูดอีก “นายดูนายสิ อายุห้าสิบกว่า แล้ว ยังไม่เอาไหนขนาดนี้ ไม่มีงาน ไม่มีประกันสังคม ในอนาคต แม้แต่เงินเกษียณก็ยังไม่มี ผมดูแล้วผ่านไปอีกสักปี นายน่าจะ ต้องขอทานข้างถนนแล้ว ถึงเวลานั้นเพื่อนนักเรียนทุกคนคงต้อง ระดมทุนช่วยนายแน่! ”

เซียวฉางควนโกรธจนสั่นไปทั้งตัว พูดกับเย่เฉินว่า “อย่าไป ถือสาคนช้าแบบนี้เลย พวกเราไปกันเถอะ!!

เย่เฉินยิ้มหัวเพราะและพูดว่า “คุณพ่อ รีบไปทำไม ฉากละครที่ สนุกยังไม่เริ่มเลย ดูจบค่อยไปยังไม่สาย!”

พันหยวนหมิงหึหึ พูดว่า “นายยังอยากดูละครที่สนุก? ผมจะ บอกให้ วันนี้พวกนายสองคนห้ามขึ้นไปชั้นแปดกับพวกเราโดย เด็ดขาด! ถ้าฉลาดก็รีบไปซะ อย่ารอให้ รปภ.ต้องมาไล่พวก นาย! ”

เย่เฉินหัวเราะ “ละครที่ผมว่าสนุกไม่ได้เกี่ยวอะไรกับชั้นแปด ละครสนุกที่ผมพูดถึง คือลูกเขยชกต่อยพ่อตาคาดว่าอีกประมาณสองสามนาทีก็จะขี้นการแสดงแล้ว! ”

พันหยวนหมิงซะงัก ตามด้วยชี้ไปที่เซียวฉางควนหัวเราะเสียง ดังแล้วพูด “ได้ยินไหมเขียวฉางควน? แม้แต่ลูกเขยขยะของนาย ยังดูถูกนายเลย จะต่อยนายแล้ว!ฮ่าๆ ก็ไม่รู้ว่ากระดูกของนาย จะทนได้สักกี่หมัด ฮ่าๆๆๆ! ”

เขียวฉางควนก็ชะงัก มองไปที่เยเฉินแล้วถามว่า “เย่เฉิน นี่ นายหมายความว่ายังไง?

เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “พ่ออย่าเข้าใจ ละครโต้วาทีที่ผมบอก คือจางเจี้ยนจะชกต่อยพันหยวนหมิง ขอแนะนำให้พ่อเตรียมมือ ถือไว้ ถ่ายวิดีโอแล้วโพสต์ลงTik Tok ต้องมียอดไลค์สูงมาก แน่ๆ ! “