บทที่ 390

เวลาเจ็ดโมงครึ่ง เย่เฉินแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งตื่น หลังจากไปอาบ นํ้าแต่งตัว ก็ออกไปซื้ออาหารเช้าแล้วกลับมา

เขียวหวั่นกินข้าวเสร็จก็รีบไปที่บริษัท หม่าหลับแม่ยายวาง จาน และลากเขียวฉางควนสามีเก่าของเธอไปดูวิลล่า ของTomson Riviera วิลล่ายังปรับปรุงไม่เสร็จ เธอหมดความ อดทนไปแล้วเล็กน้อย

เขียวฉางควบไม่ยอมไป และพูดกับเธอว่า ” ในวิลล่ามีหลาย ชั้น ซึ่งรวมกันได้ถึงหนึ่งพันตารางเมตร การตกแต่งนั้น ใช้เวลา มากอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องวางแผนตามเวลาที่มากกว่าครึ่งปี เธอรีบก็ไม่มีประโยชน์”

หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจ”ฉันไม่สน ฉันอาศัยอยู่ในบ้าน โท รมๆนี้มามากพอแล้ว หากเดือนหน้ายังทำไม่เสร็จ ฉันจะไปนอน ในวิลล่าที่มีบรรยากาศสบาย ๆ แทนที่จะอยู่ที่นี่”

หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็กำชับว่า นายก็อย่าพูดไร้สาระ รีบ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็วๆ ขับรถพาฉันไปดู เร่งหน่อย ไม่เช่น นั้น ฉันจะเอาขวดและกระป๋องทั้งหมดที่คุณซื้อมาทิ้งให้หมด!

เซียวฉางควนไม่มีอะไรจะแสวงหาในชีวิต เขาแค่ชอบเล่นของ โบราณ แม้ว่าเขาจะถูกโกง และซื้อของที่พังๆอยู่เสมอ แต่เขาก็ รู้สึกอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านั้นมีค่ามาก แม้ว่าตอนนี้มันจะไม่มีค่า ก็ตาม รอไม่กี่ปีมันจะมีค่ามาก ดังนั้นมันจึงถูกมองว่าเป็นสมบัติเสมอ

ตอนนี้หม่าหลับขู่ว่าจะทิ้งสมบัติทั้งหมด เขาก็ยอมแพ้ทันทีและ พูดว่า: ” โอเคตกลง ผมไปกับคุณก็ได้?”

หม่าหลับผลักเขา และพูดว่า “แล้วนายรออะไรอีก? รีบไป เปลี่ยนชุดเร็ว!”

เขียวฉางควนพูดด้วยใบหน้าเศร้า “ผมยังกินปาท่องโก๋อีก ครึ่งไม่หมดเลย อย่างน้อยเธอก็ให้ผมกินข้าวเสร็จก่อน

“กินกิน นายรู้แต่กิน!”หม่าหลันพูดอย่างรำคาญ”เดี๋ยวนายจะ เป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนเเงินแล้ว กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็ กิน ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”

เซียวฉางควนพูดด้วยท่าทางเศร้าหมองได้ ผมไม่กินอีก แล้ว”

หลังจากพูดเสร็จ ก็รีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เมื่อเขากลับมาหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า หม่าหลันก็เร่งให้เขา ออกไปข้างนอก

เยเฉันเห็นว่าทุกคนในครอบครัวของเขาออกไปแล้ว เยเฉันจึง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และโทรหาฉันทาง ขอให้เขาส่งวัสดุ ยากว่าสามสิบชนิด ตามคำขอของเขาเอง เขาเตรียมจะปรับแต่ง ยาอายุวัฒนะเล็กน้อย

จินทางตอบตกลงแน่นอน และบอกว่าจะส่งยาไปให้เขาโดย เร็วที่สุด
ทันทีที่เขาวางสายเอเงินก็ได้รับสายจากชื่อเทียน

ทันทีที่ซื้อเทียนขึ้นมา เขาก็ถามด้วยความเคารพว่า “อาจาร ย์เก๋ คนญี่ปุ่นที่แย่งยาเมื่อวานนี้ คุณจับได้รึเปล่า?”

“จับได้แล้ว”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ผมขุดหลุมสำหรับพวก เขา ไม่นึกเลยว่าพวกเขาก็กระโดดเข้ามาจริงๆ”

ชื่อเทียน รพูดอย่างประหลาดใจ “อาจาย์เย่ ผมได้ยินจาก เพื่อนของผมในวงการแพทย์เมื่อเช้านี้ว่า โคบายาชิมาซาโอะ จากบริษัทผลิตยาโคบายาของญี่ปุ่น เสียชีวิตจากอาการป่วย กะทันหันเมื่อเช้านี้ นี่ หรือว่ามันเกี่ยวกับยาเม็ดที่คุณให้ผม?

เย่เฉินพูดอย่างเบาๆ “โคบายา ชิมาซาโอะตายเพราะยา เม็ดที่ผมให้นาย ยาเม็ดนั้นไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษ”

ซื้อเทียน คิดมานานแล้วว่าเป็นเพราะยา เยเงินให้ตน เมื่อ ได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา อาจารย์เทนายได้ แม่นจริงๆ ถ้าไม่ใช่คุณวางแผนล่วงหน้า ยาที่คุณให้ผมอาจจะถูก ญี่ปุ่นแบ่งไป.

ในขณะที่พูด จู่ๆก็ได้ยินเสียงของเฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของ ชื่อเทียนทางโทรศัพท์ แล้วพูดว่า “คุณปู่ พี่น้องเวียฉางหม งกับเว่ยเลี่ยงจากตระกูลเอ่ยมาแล้วค่ะ!”

“ตระกูลเว่ย?”ซือเทียนฉีขมวดคิ้ว พวกเขามาหาเราทำไม? เย่เฉินได้ยินเช่นนี้ ยิ้มพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าหลังจากที่เขียว เซียนกินยาของตระกูลเว่ยเมื่อวานนี้ ส่วนล่างก็เริ่มเปื่อย พวกเขามาขอร้องคุณ บางทีพวกเขาหวังว่าคุณจะช่วยได้

ชื่อเทียนพกขึ้นทันที “อาจาย์เยไม่ต้องกังวลครับ ไอ้เลว อย่างเซียว เซียนกล้าดูหมิ่นคุณ แม้ว่าเขาจะตายต่อหน้าผม ผม ก็จะไม่ช่วยเขา!”