บทที่ 276

ดั่งคำพังเพยที่ว่า ได้รับสิ่งตอบแทน โดยไม่ได้ทำอะไร

เขาเพียงแค่ปฏิเสธเกาจวิ้นเวียและเซียวเซียน เขาดูเหมือน ว่าเรื่องเล็กนี้ ไม่คู่ควรเลยที่เย่เฉินจะมอบยาวิเศษล้ำค่านี้ให้เขา

แต่เย่เฉินก็ไม่ได้ว่าอะไร

ถ้าหากตัวเองอยากจะทำสิ่งนี้ ก็สามารถทำออกมาได้เป็นหมื่น เป็นพันเม็ดต่อวัน

เหตุผลที่ไม่ได้ทำเยอะ ส่วนใหญ่แล้วเพราะเป็นสิ่งของที่หา ยากและมีราคาแพง

ดังนั้น มอบให้ อเทียนฉี 1 เม็ด ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย

ดังนั้นเขาจึงพูดเบาๆว่า “ท่านซื้อ ในเมื่อคุณอยากจะอยู่ข้าง กายของฉัน เพื่อแบ่งเบาความทุกข์ งั้นก็ควรจะรู้ไว้ด้วยนะ เย่เฉิ นอย่างฉัน ทําอะไรชัดเจนและยุติธรรม ฉันคิดว่าคุณทำได้ดี ก็ สมควรได้รับรางวัล งั้นฉันก็จะให้รางวัล และคุณก็ไม่ต้องเกรงใจ ฉัน ฉันให้รางวัลคุณ คุณก็รับไป

น้ำตาแห่งความตื่นเต้นของซื้อเทียนไหลออกมา รีบวางสอง มือไว้บนพื้น ก้มศีรษะไปด้วย กล่าวไปด้วยว่า “ขอบคุณอาจาร เยเป็นอย่างยิ่ง! ขอบคุณอาจารย์เยเป็นอย่างยิ่ง

เฉินเสี่ยวจากที่อยู่ข้างๆก็รีบก้มศีรษะด้วยความเคารพ กล่าวว่า “ขอบคุณอาจารย์เยเป็นอย่างยิ่ง

เยเฉันมองไปยังเฉินเสี่ยวงาว ยิ้มเบาๆ แล้วกล่าวว่า: “เสี่ยว จาว เงยหน้าขึ้นมา

เฉินเสี่ยวจาวรีบเงยหน้า ใบหน้าเล็กๆแตงหันมองไปยังที่ เย่เงิน หลบสายตาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

เยเฉันมองเขา ยิ้มเบาๆ แล้วกล่าวว่า ในอนาคตเมื่อถึงเวลา ที่เหมาะสม ฉันก็จะมอบยาวิเศษให้ด้วย ถึงเวลานั้น ไม่แน่อาจ ทำให้ฝีมือทางการแพทย์ของคุณพัฒนาขึ้นอีกก้าวหนึ่งได้

ยาวิเศษสําหรับคนแก่แล้ว ส่วนใหญ่เป็นการรักษา ฟื้นฟูการ ทํางานของร่างกายและพลังลมปราณให้อ่อนเยาว์

และหลังจากที่คนหนุ่มสาวใช้มัน ก็สามารถเสริมสร้างร่างกาย

ถึงขั้นเส้นลมปราณ ในร่างกายแข็งแรงขึ้นอย่างมาก

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับมากที่สุด เป็นที่ ต้องการที่สูงกว่า การฝังเข็ม คนที่มีพลังภายในไม่เพียงพอ แม้ว่าจะรู้จักเทคนิคการแทงเข็ม ต่างก็ใช้ไม่ได้ ถึงใช้ได้มันก็ไม่ สามารถบรรลุผลได้

ดังนั้นนี่คือเหตุผลว่าทำไม สุขภาพร่างกายของแพทย์ที่มีชื่อ เสียงหลายคนแข็งแรง

เมื่อเฉินเสี่ยวจาวได้ยิน ก็หลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้น ชื่อ เทียนที่อยู่ข้างๆก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน รีบกล่าวว่า “เสี่ยวจาว ยัง ไม่โขกหัวขอบคุณอาจารย์เยอีก!”
เฉินเสี่ยวจาวดึงสติกลับมา รับเอนกายก้มหัว สะอึกสะอื่นด้วย ความตื่นเต้น: “เสี่ยวจาวขอบคุณอาจารย์เป

เย่เงิน เมื่อมอบยาให้ซื้อเทียนชื่อดัง เซียวซูหนเพิ่งขับรถ ไปที่วิลล่าริมแม่น้ำแถบชานเมือง

หลังจากที่เธอไปถึงที่ประตูวิลล่า โทรหาแม่หม่าหลันสายหนึ่ง แล้วพูดว่า : “แม่ หนูมาถึงวิลล่าริมแม่น้ำแล้ว บ้านของเพื่อนแม่ อยู่หลังไหนคะ?”

ตอนนี้หม่าหลั่นกำลังรอเซียวซูกันอย่างใจจดใจจ่อที่วิลล่า ของเกาจวิ้นเวีย เมื่อรับสาย และรีบพูดอย่างตื่นเต้นว่า “นี่เป็น บริเวณวิลล่าระดับไฮเอนด์ มีการจัดการที่เข้มงวด รถข้างนอก เข้ามาไม่ได้ ลูกจอดรถตรงที่จอดรถหน้าประตู แม่จะออกไปรับ ลูก!”

“ค่ะ” เซียวซูหนกล่าว: “งั้นหนูจะรอแม่ที่หน้าประตู

ทางฝั่งหม่าหลินวางสายด้วยความตื่นเต้น จึงรีบพูดกับเกาจ วิ้นเวีย และเกาเจี้ยนจูนพ่อของเกาจนเว่ยพูดว่า : “ซูหนมาแล้ว ฉันจะรีบไปรับเธอ!”

เกาจวิ้นเว่ยรีบชี้ไปที่ดอกกุหลาบรูปหัวใจและเทียนที่ทางเข้า ประตู แล้วพูดว่า : “คุณน้าครับ คุณห้ามหลุดปากเด็ดขาด ผม อยากให้ก่อนที่หนเข้ามา ผมไม่อยู่ที่บ้าน พอเธอเข้ามา จะได้ เห็นฉากที่โรแมนติกอย่างนี้
หม่าหลินยิ้มกว้าง แล้วพูดว่า “โธ่เอ๋ย จวิ้นเว่ย วางใจเถอะ น่าจะไม่หลุดปากแน่นอน!