บทที่ 269

#แผ บทที่ 269

บทที่ 269

เกาเจี้ยนจูนสองพ่อลูกไม่รู้เลยว่า ซื้อเทียนมียาวิเศษเพียง

ครึ่งเม็ด

แต่เขียวอี้เขียนกลับรู้ดี

เพราะว่าช่วงบ่ายเขาเกือบจะได้ยาวิเศษครึ่งเม็ดมาจากชื่อ เทียนจิ

เขาเองไม่กล้าลงมือกับซื้อเทียน แต่ว่าถ้าหากสองคนนี้กล้า

ลงมือกับซื้อเทียนแล้วละก็ ตัวเองทำได้เพียงเป็นแนวร่วมเล็กๆ

น้อยๆ ก็สามารถได้รับผลประโยชน์ได้

อย่างเช่น ตัวเองสามารถทำยาวิเศษครึ่งเม็ดที่ตัวเองเคยเห็น เพื่อเลียนแบบยา ถึงเวลานั้นพกติดตัวไป หลังจากที่พวกเขาจับ ตัวอเทียนแล้ว ตัวเองก็หายาวิเศษครึ่งเม็ดนั้นจากซื้อเทียน ค่อยเอายาปลอมที่ตัวเองทำขึ้นมาให้กับพวกเขาสองพ่อลูก ถึง เวลานั้นไม่เพียงแต่ช่วยรักษาโรคให้กับตัวเอง ตลอดจนยัง สามารถผลักเรื่องการตายของซื้อเทียนฉี ทั้งหมดให้กับสองพ่อ ลูกนี้

เกาเจี้ยนจูนไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น
เขาเพียงแค่คิดว่า ในเมื่อทุกคนต่างก็มีศัตรูคนเดียวกัน งั้น

ทุกคนก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้ คนเยอะพลังเยอะ อีกทั้งความเสี่ยงก็สามารถเฉลี่ยกันได้

ทำไมไม่ยินดีที่จะทำล่ะ?

สำหรับยาวิเศษ เขาไม่รู้ว่าซื้อเทียนมีเท่าไหร่

แต่ว่า สําหรับเขาแล้ว ซื้อเทียนมียาก็ยังต้องตาย ไม่มียา ต้องตาย เพราะทั้งเขาและลูกชายไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้

ดังนั้น เขาก็ได้แลกเบอร์กับเซียวเซียน ทั้งสองตกลงที่จะหา เวลาคุยโทรศัพท์กันในวันพรุ่งนี้ จากนั้นเขาและลูกชายถือ กระป๋องน้ำมันเบนซิน ออกไปจากชื่อดังของซื้อเทียน

เซียวเซียน ในใจมีความสุขกับแผนการของตัวเอง รีบขับรถ กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเขียว คิดว่ากลับไปจะนวดแป้ง ใส่สี เล็กน้อย ปั้นให้เหมือนยาวิเศษหลายๆลูก

สองพ่อลูกแซ่เการะหว่างทางกลับ เกาจวิ้นเว่ยถามเกาเจี้ยนจู นพ่อของตัวเองว่า “พ่อ งั้นพรุ่งนี้พวกเราทำตามแผนเดิมก่อน ล่อเย่เฉินออกมาฆ่าทิ้ง จากนั้นค่อยนัดกับคนๆนี้ ออกมาฆ่าซื้อ เทียนฉีด้วยกัน?”

เกาเจี้ยนจนพยักหน้า พูดว่า “ไปฆ่าเเงินก่อน รอให้เย เฉินตายแล้ว พวกเราค่อยชิงเอายาวิเศษของซื้อเทียนมา รักษาขาของลูก ให้หาย

“ดีจังเลย! “เกาจวิ้นเว่ยพูดด้วยความตื่นเต้น “หายาวิเศษเจอ ต่อไปฉันก็ไม่ต้องเป็นง่อยอีก

เกาเจียนจนยิ้มเล็กน้อย พูดว่า “ลูกชาย ลูกวางใจเถอะ ถึงแม้ว่าตัวพ่อเองจะเป็นง่อย ก็ไม่ยอมให้ลูกเป็นง่อย

พูดจบ เขาก็พูดอีกว่า “พวกเรากลับไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ ลูกโทรหาหม่าหลันคนนั้น ดำเนินการตามแผนของเรา!

“ครับพ่อ!”

เช้าวันรุ่งขึ้น เยเงินซื้ออาหารเช้ากลับมา หม่าหลับแม่ยาย ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็ได้ออกไปพบกับพวกเพื่อนๆเล่นไพ่นก กระจอ

หม่าหลันติดเล่นไพ่นกกระจอกมาก ถ้าหากไม่มีอะไรทำ ทั้ง วันทั้งคืน ก็ดักดานอยู่ในโรงเล่นไพ่นกกระจอก

เพิ่งจะออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปที่โรงเล่นไพ่นกกระจอก ทันใด

นั้นหม่าหลันก็ได้รับสายโทรศัพท์หนึ่งสาย

เธอหยิบมือถือออกมาดู พบว่าเกาจนเวียโทรมา ก็ได้รับ สาย ถามว่า “เนเวีย ทำไมถึงได้โทรหาน้าล่ะ?”

หลังจากที่ให้เชียวชูหนแต่กับเเฉินแล้ว หม่าหลันทุกวันคิด อยู่เรื่องเดียวคือ ทำยังไงให้ลูกสาวหย่ากับเเฉิน จากนั้นแต่ เข้าตระกูลเศรษฐี
ตอนแรก เธอหวังว่าลูกสาวจะแต่งงานกับทายาทเศรษฐีจาง เหวินเท้า สุดท้ายตระกูลจางก็ได้ล้มละลายอย่างน่าประหลาดใจ ยิ่งน่าแปลกก็คือ จางเหวินเท้าทั้งครอบครัวหายไปชั่วข้ามคืน ไม่ได้โผล่มาในจินหลังอีก

ต่อมา เธอหวังว่าจะให้ลูกสาวแต่งงานกับหวังเหวินข่ายแห่ง ตระกูลหวัง สุดท้ายหวังเหวินข่ายตอนที่ช่วยตัวเองทางนี้ น้องของหงห้าตบหนึ่งหมื่นครั้ง จากนั้นก็ไม่กล้าออกมาอีก ถูกลูก

หลายวันก่อนหน้า เธอหวังจะให้ลูกสาวแต่งกับเกาจวิ้นเว่ย สุดท้าย เกาจนเวยถูกหงห้าโยนลงไปทางหน้าต่างต่อหน้า เตียงผู้ป่วยของสามีตัวเอง หลังจากนั้น เกาจนเว่ยก็หายหน้า ไปเลย

อาจพูดได้ว่า ช่วงนี้ ที่จริงแล้วเกาจนเว่ยยังเป็นตัวเลือกที่ดี ที่สุดในสายตาเธอในตอนนี้

แม้ว่าครั้งที่แล้วเขาจะหาหมอเทวดาหลิวจอมหลอกลวงมา ไม่ สามารถรักษาบาดแผลของสามีได้ แต่ว่าเขาก็เป็นผู้ที่ถูกหลอก ดังนั้น ในใจของหม่าหลันจึงไม่โทษเขา